Het is een geweldige tijd voor gamers die met veel plezier terugkijken naar games van vroeger en ze graag nog een keer zouden willen spelen. Dit kan zijn omdat je in die periode de game daadwerkelijk hebt gespeeld of dat je nooit de kans hebt gehad om de game te spelen. De huidige consoles hebben alle middelen om deze titels met gemak te draaien en het gaat dan ook vaak eerder om een game geschikt te maken voor de moderne resoluties en televisies. Prinny Presents NIS Classics Volume 1 bevat twee tactische RPG’s die nu bijna twintig jaar oud zijn. De makers kennen we vooral van de Disgaea serie en vandaar ook dat de welbekende pinguïn uit de serie deze twee titels aankondigt, Phantom Brave en Soul Nomad . De games lijken op eerste gezicht veel op elkaar, maar uiteindelijk weet één een goede indruk achter te laten en de andere een stuk minder. Welke van de twee dat is, lees je in deze review.
Een redelijk unieke RPG
Phantom Brave is de eerste optie van de twee titels en zo ook de eerste titel die we aan de tand hebben gevoeld. Phantom Brave volgt Marona, een jong meisje, die haar ouders op jonge leeftijd verloor. Zij heeft net als haar ouders de magische krachten om geesten te zien en op te roepen. De vechter, Ash, die haar ouders tot het laatste moment beschermde, weet op het laatste moment omgetoverd te worden tot een geest. De laatste wens van haar ouders is dat Ash Marona ten alle tijden zou beschermen en dit zorgt ervoor dat de twee aan elkaar verbonden zijn. Marona is geen sterke strijder, maar ze heeft wel de mogelijkheid om geesten op te roepen en gelukkig zijn deze geesten, waaronder Ash, sterke strijders. Het verhaal wordt verteld via een groot aantal cutscenes waarbij de pixel art personages op een gedetailleerde achtergrond hun verhaal doen. En na één cutscene weet je dan ook meteen hoe de balans is bij deze remaster qua visuele verbeteringen. De personages en de pixel art zijn gebleven, maar zowel de 2D als 3D achtergronden hebben een visuele upgrade gekregen. En deze keuze zorgt ervoor dat voornamelijk de personages er erg wazig uitzien. Zowel op het grote scherm als op de Switch zelf blijf je dit probleem houden en dat is erg jammer. Ik had graag gezien dat deze twee lagen, qua details, dichter bij elkaar lagen. Gelukkig valt dit verschil minder op tijdens de gevechten en die zijn redelijk uniek te noemen, zelfs zoveel jaar later.
De gevechten gebeurt op een klein afgeschermd 3D gebied opgedeeld in vakjes. Het doel is simpel overleven of alle vijanden uitschakelen, maar je begint zo goed als altijd met Marona alleen op het bord. Je kunt kiezen om Marona en stuk te laten lopen of vijanden aan te vallen, maar dit resulteert vaak in weinig schade. Het oproepen van de diverse geesten kan op elk moment en je zou dan ook denken dat je meteen alle geesten in één tegelijk oproept. Maar deze geesten hebben maar een korte levensduur en kunnen vervolgens tijdens hett gevecht niet nog een keer opgeroepen worden. Dit zorgt voor diverse tactische afwegingen, omdat je niet wilt dat je vechters de beurten voornamelijk spenderen aan het lopen naar de vijanden. Het bord ligt ook vol met diverse voorwerpen, wapens en obstakels en deze kun je gelukkig ook inzetten. Kies bijvoorbeeld een rots uit om een vechter een bonus in hun verdediging te geven of een bloem voor een bonus het uitvoeren van magische aanvallen. Pak een zwaard op voor extra aanval schade of gebruik diezelfde rots als projectiel. Tactiek speelt hier een leuke rol zonder dat het enorm ingewikkeld is. Phantom Brave is hiermee tot op de dag van vandaag nog steeds een erg leuke RPG waarbij zowel de gameplay als het verhaal elkaar versterken. De personages zijn leuk om te volgen. Het helpt ook dat de uitleg erg duidelijk is en de speler netjes meeneemt in alle benodigde stappen. De interface is hier dan ook geoptimaliseerd voor grotere schermen en hebben we netjes te maken met een 16:9 verhouding waardoor het gehele scherm volledig gevuld wordt.
Een totaal andere ervaring
Als je Soul Nomad opstart, valt het meteen op dat de ontwikkelaar minder aandacht in deze remaster heeft gestoken. We hebben hier met een 4:3 verhouding te maken. Het is mogelijk deze uit te rekken, maar dat maakt het er niet beter op. Ook het probleem van de wazige personages boven op de scherpe achtergronden is hier nog duidelijker. Ik moest toch echt nog eens wat screenshots erbij pakken van de PS2 versie en de Switch versie ziet er door deze veranderingen er toch echt slechter uit. Bovendien missen ook de scherpere interface elementen, waardoor de afwerking hier minder goed aanvoelt. Het verhaal is een stuk volwassener, waarbij de helden de wereld moeten redden van enorme wezens. Het zwaard dat je krijgt toegewezen bevat een kwaadaardige geest, die blijkbaar 200 jaar terug verantwoordelijk was voor het bijna vernietigen van de wereld. Erg interessant en het verhaal bevat een hoop leuke twists, maar helaas voelt de gameplay erg ouderwets aan.
In Soul Nomad bestuur je wederom op een groot bord diverse pionnen die elk weer bestaan uit een groep vechters. Deze groepen kun je zelf samenstellen in verschillende posities die elk hun plus- en minpunten hebben. Door een groep vijanden aan te wijzen zal de aanvaller eerst een aanval doen en de verdediger (als ze nog leven) een tegenaanval. Een bekend principe van titels als Advance Wars en deze game voelt dan ook veel meer aan als een tactische RPG dan Phantom Brave. Het verhaal wordt op een minder visuele manier verteld en de wereldkaart is erg saai en voelt onnodig ingewikkeld aan. Maar het grootste nadeel is dan ook vooral de grote hoeveelheid menuschermpjes die je moet doorlopen om een aanval uit te voeren, de groepen te beheren en het afwachten van de aanvallen. Het wordt al snel redelijk oud. Met name de grotere aanvallen voelen erg lang aan en kunnen helaas niet versnelt doorgeklikt worden. Iets meer stroomlijnen en de speler wat extra keuzes geven om de ervaring wat aangenamer te maken zouden erg welkom zijn geweest.
Twee games voor de prijs van één
Prinny Presents NIS Classics Volume 1 bevat hiermee één erg leuke en vermakelijke remaster, Phantom Brave, en eentje, Soul Nomad, die toch wel iets meer liefde had kunnen gebruiken. Technisch gezien is dit niet de sterkste remaster. Het wisselen tussen de spellen wilt de Nintendo Switch nog wel eens laten vastlopen en het opstarten van de games duurt regelmatig erg lang. Dit zijn titels die richting de twintig jaar oud zijn en je zou verwachten dat deze games super soepel zouden draaien. De grafische verbeteringen zijn minimaal en de game bevat zo goed als geen quality of life verbeteringen en dat is echt een gemiste kans. Aan de andere kant, dit zijn games die voor velen nu voor het eerst na zoveel jaar weer beschikbaar zijn. Aan de games ligt het niet. Deze gamebundel bevat twee grote retro games met vele tientallen uren speelplezier voor de prijs van één.
