Veel nieuwe projecten op de roadmap
Red Dunes Games werkt de laatste tijd flink aan de weg met vele titels die het concern in de planning heeft staan om uit te geven. Maarliefst 12 games staan in de steigers. Eén daarvan is de game Princess of the Water Lillies, een platformer die vele gamers zou moeten aanspreken, aldus de uitgever zelf. Wij waren dan ook benieuwd naar deze release of men zichzelf hiermee al direct op de kaart kan zetten met nog vele andere releases op de roadmap.
Princess of the Water Lilies is een 2D puzzel-platformgame waarin spelers in de klauwen van een avontuurlijke kat stappen en een wereld vol geheimen en magie verkennen. Ze wordt grootgebracht door een familie kikkers in een rustige vijver en krijgt een magische halsband cadeau die de sleutel vormt tot haar unieke krachten. Door te spinnen geeft de halsband magische energie vrij die de omgeving transformeert, planten laten bloeien, bruggen laten groeien en paden laten ontstaan, waardoor ze puzzels kan oplossen en de mysterieuze wereld om haar heen kan doorkruisen. Het verhaal van de game wordt minimalistisch verteld door vooral emoties en gezichtsuitdrukkingen. Veel tekst is er dus niet te bekennen in het spel. Op zich leuk, want katten en kikkers die praten; Ik zit er persoonlijk niet zo op te wachten.
Standaard platformer
Dit is echt een platformer in al z’n eenvoud. Het is typisch zo’n platformer waarbij je springt, klimt, hangt en slaat, en dat is het wel zo’n beetje. Je kunt ook nog snorren, waarmee je bepaalde objecten kunt activeren of juist stunnen, waardoor soms bepaalde platformen zoals paddestoelen bewegen en waardoor je dus wat meer dingen moet zien te timen. De gameplay is daarmee verre van bijzonder, maar breidt zich wel langzaam maar zeker beetje bij beetje uit. Het spel is verdeeld over meerdere werelden, zes maarliefst, waarin je verschillende stijlen van de wereld meemaakt. Van bergachtige gebieden en grotten tot bosrijke plekken waar het over het algemeen redelijk rustig is. Die rust maakt echter geregeld plaats voor leuke bossfights. Een vuurspuwende draak die je moet zien te ontwijken door te platformen, maar ook grootse vogels die het halve beeld weten te vullen maken de bosses een indrukwekkend en vooral groots gezicht. De grote spin waarbij je zo snel mogelijk via webben omhoog moet zien te klimmen en rekening moet zien te houden met z’n klauwen is ook best wel leuk bedacht. Het leuke is dat de bosses niet simpelweg meppen en verslaan betekenen, maar dat ze ook door de levels heen achter je aan kunnen gaan zitten, en dat maakt het gevoel van op de hielen gezeten worden een interessant concept. Leuk zijn ook de redelijke puzzelementen in de game, waarbij je bijvoorbeeld bepaalde paddestoelen die blokkades opheffen moet stilzetten en andere paddestoelen waarmee je beweegt weer moet zien te verplaatsen naar de juiste posities. Het zijn soms van die lichte puzzelementen die het spel best wel ‘uitdagend’ maken.
Wat een minder leuk concept is, zijn de controls. Het spel leent zich het beste om met een controller te spelen en dat wordt ook al gelijk gepushed bij het opstarten van het spel. Echter is het spel ook prima speelbaar met een keyboard. Wel zijn de controls een beetje warrig. Met de spatiebalk springen, bukken met de L-toets, slaan met J, de E wordt dan weer voor de journals gebruikt, het is allemaal wat omslachtig, en kan helaas niet geremapped worden. Met een controller speelt het spel dan ook het beste, al zal ik niet zeggen dat niet niet werkt met een keyboard. Grafisch ziet het spel er op zich best aardig uit. De graphics ogen wat vervaagd aan, maar de kat waarmee je speelt en NPC’s zien er dan weer haarscherp uit, al is het ook wel weer wat karteliger op een 1440p-resolutie. Al met al oogt het spel wel prima, net als de audio, die rustgevend is, maar nooit bijzonder wordt. Qua geluidseffecten is het spel al helemaal standaard, en de gil die je kat laat wanneer je na één alweer sterft is op een gegeven moment zelfs licht irritant.
Na een uurtje of vijf is de game uitgespeeld, waarmee je eigenlijk achtergelaten wordt met het gevoel dat je een twaalf-in-een-dozijn platformer hebt gespeeld. Het spel doet weinig mis en oogt gewoon als een vriendelijke game, met hier en daar zelfs indrukwekkende grafische uitgewerkte bosses, maar uiteindelijk komt het spel ook nooit uit z’n comfortzone. Het spel doet het nergens echt verkeerd, maar imponeert ook op geen enkel gebied. Ook het vergezochte onderwerp, waarbij een kat door kikkers geholpen wordt en in wat willekeurige gebieden gedropt wordt, het slaat eigenlijk als een tang op een varken. Toch kon ik mij wel wat uurtjes vermaken met het spel, maar naar het einde toe begon de sleur er toch wel in te raken. Deze titel pakt je gewoon niet bij de lurven vast, en dat is jammer. Ben je echter een fanatieke platformer die van eenvoud houdt, dan is dit wel een game die je best wel kan vermaken.
