One Piece at a time
Ah, 2023 is er eindelijk, de champagne of een andere drank naar keuze is ondertussen verteerd, de temperaturen beginnen te dalen (soms tenminste), in de bioscoop draaien allerlei typische januari films en de eerste batterij aan games van het jaar zijn gearriveerd. Zo ook One Piece: Odyssey. Een Japanse RPG van een extreem bekende anime die ondertussen bijna niet meer in te halen is of je moet jezelf minstens een half jaar opsluiten met het rantsoen van een doomsday prepper. De omvang van deze anime is astronomisch. De mensen die mijn preview hebben gelezen weten dat ik gematigd enthousiast was over deze game. Dat ben ik nog steeds. Al was ik veel liever zeer enthousiast geweest, want One Piece verdient beter, veel beter.
One Piece: Odyssey is een liefdesbrief aan fans en aan de serie zelf. Uitstekende graphics die bij de stijl van de serie passen, een soundtrack die het beste van One Piece laat horen, een aantal verhaallijnen uit de serie die net iets anders zijn dan je gewend bent, een origineel verhaal waar de bedenker van One Piece aan mee heeft geholpen en allerlei randzaken waar de doorgewinterde fan net zoals Leonardo DiCaprio naar kan wijzen en roepen: “Dat ken ik!” Iets wat ik zelf overigens ook regelmatig heb gedaan. Kortom, in de kleine veertig tot vijftig uur zijn er meer dan genoeg herkenbare momenten voor iedereen. In mijn preview was ik een beetje bang dat er te veel geleund zou worden op nostalgie, maar dat is gelukkig niet zo. One Piece: Odyssey is overduidelijk een game om de serie te vieren. Daarnaast zijn er wel genoeg aanpassingen dat de game niet constant in een soort “memberberrie” mallemolen terecht komt. Dat terzijde, deze memberberries zijn voor de doorgewinterde fans wel weer hetgeen waar je het voor doet. De animaties in combinatie met de bombastische muziek zal zeker een impact hebben. Het enige wat een beetje jammer is is dat de lipsynch totaal niet synchroon loopt en mouth flaps vrij vaak voorkomen. Wat best raar is. De game is namelijk alleen met een Japanse voice over te spelen.
De twee nieuwe personages, Adio en Lim, passen daarbij perfect in de wereld van One Piece. Deze twee kom je al vroeg in het verhaal tegen. Lim is daarbij zelfs het personage die ervoor zorgt dat je al je krachten aan het begin van het verhaal kwijt raakt door ze te… vergeten. Ze worden gestopt in allerlei kubussen die zoek raken op Waford, het mysterieuze eiland waar je op gestrand bent. Deze kubussen worden gebruikt om je oude krachten terug te krijgen, aangezien ze herinneringen bevatten worden ze ook misbruikt om je in de bekende verhaallijnen van de anime te dumpen. Dit is uiteraard niet alles, want het is immers een Japanse RPG. Er is altijd iets groters.
Piece of cake
Het is geen One Piece zonder een flink aantal knokpartijen en een wereld om te ontdekken. One Piece: Odyssey is niet per se een open wereld game, maar meer een game met open gebieden. Alle personages van de Straw Hats hebben een bepaalde gave tijdens het avonturieren om ze een beetje uniek te maken. Luffy kan zijn rubberen armen gebruiken om items ver weg te pakken, Chopper kan in kleine ruimtes kruipen (wel een beetje vreemd dat anderen dat dan ook ineens kunnen), Usopp kan met zijn katapult items vrij schieten en Zoro kan barrières kapot hakken met zijn zwaarden. Het geeft de personages net iets unieks dat bij hun persoonlijkheid past en, mede door de animaties, blijft het op deze manier leuk om door de kleurrijke wereld te banjeren. Al was het prettig geweest als fast travel wat sneller beschikbaar kwam, want het backtracken wordt op den duur wel vervelend. Het switchen van karakters om gebruik te maken van de speciale vaardigheden wordt op den duur ook wat irritant. Dat moet namelijk via een menuutje in plaats van een enkele druk op R1 of L1.
Waar ik tegelijkertijd enthousiast als teleurgesteld van wordt is de combat. In de essentie is er niets mis mee. Er zijn een aantal aangename toevoegingen om het ondertussen stokoude turn-based systeem wat op te frissen. One Piece: Odyssey maakt gebruik van een battle system dat gebaseerd is op gebieden. Je hebt maximaal vier karakters tijdens combat. Ieder karakter kan een bepaald gebied met monsters aanvallen. Buiten een aantal specifieke speciale aanvallen moeten ze de monsters in de andere gebieden volledig negeren, totdat ze hun eigen gebied hebben opgeruimd. Luffy kan zo bijvoorbeeld Chopper pas helpen als je met hem drie grote apen hebt verslagen. Je hebt geen mana voor speciale aanvallen maar TP die je terugkrijgt door normale aanvallen uit te voeren. TP gebruik je vervolgens om de vele speciale aanvallen uit te voeren. Je kan tijdens combat op ieder moment van karakter wisselen om gebruik te maken van het zwaktesysteem (power, speed en technique) om extra veel schade te doen. Combat wordt verder interessant gemaakt door dramatic scenes. Dit zijn gevechten met speciale opdrachten die extra veel experience geven. Denk dan bijvoorbeeld aan monsters verslaan met een specifiek karakter of een gevecht beëindigen in een aantal voorgeprogrammeerde rondes. Je krijgt hier absurd veel experience van. Soms zelfs meer dan een chapter boss.
Wat maakt de combat dan een teleurstelling? De moeilijkheidsgraad en de eentonigheid. Je begint met extreem weinig speciale aanvallen, nadat je krachten zijn weggenomen en het duurt ongelooflijk lang tot je er wat bij krijgt. Deze zitten namelijk niet vast aan je level, maar specifieke momenten in het verhaal. Je loopt uren rond met dezelfde set aan speciale aanvallen terwijl vijanden te veel health hebben en bijna geen schade doen aan je karakters. Het resultaat hiervan is dat combat echt saai wordt, omdat je weinig keuze hebt en vijanden kinderlijk eenvoudig zijn. De moeilijkheidsgraad zit hem dus in hoe lang je geconcentreerd kan blijven. Dit blijft de gehele game hetzelfde met maar een aantal spikes tot de game besluit om de moeilijkheidsgraad maar helemaal niet meer aan te passen. Zelfs de optionele bazen zijn te makkelijk. Deze optionele bazen kan je meerdere malen doen en pas dan wordt combat pas een beetje uitdagend. Deze bazen slaan behoorlijk hard en hebben een gigantische health pool. Zoals het hoort bij JRPG’s. Het duurt alleen te lang om bij deze uitdagingen te komen.
Het mag duidelijk zijn, One Piece: Odyssey is een game voor de fans om de serie te vieren of voor mensen die echt weer eens een nieuwe Japanse RPG willen spelen. De charme van One Piece is overal te vinden. Van de muziek, tot de graphics, tot de animaties, alles is One piece en voor fans fantastisch om (opnieuw) mee te maken. Gameplay daarentegen, het lijkt meer op een lijstje van checkboxes. Ben je een fan van One Piece of wil je een eenvoudige JRPG? Dan is deze game zeker voor jou bedoeld.
