Rammen op de terugspoel knop
One Piece, ik kijk even op hoe veel aflevering we ondertussen zitten… 1045. Iedereen die ooit wel eens een anime heeft gekeken heeft wel eens van One Piece gehoord. Zo niet, dan heb je de Pirate Warriors games waarschijnlijk wel eens voorbij zien vliegen tijdens één van de vele sales. One Piece is gigantisch en met alle personages die een bepaalde speciale kracht hebben een perfecte serie voor een Japanse RPG. Het is alleen nog nooit echt goed gelukt. One Piece Odyssey is een nieuwe poging om de serie naar een ander medium te brengen en na een paar uurtjes gespeeld te hebben ben ik gematigd enthousiast.
In One Piece Odyssey zijn hoofdpersonage Monkey D. Luffy en zijn kornuiten gestrand op het mysterieuze eiland Waford. Een eiland dat nog nooit eerder is vertoond in de anime of de manga. Odyssey probeert op die manier een nieuw verhaal te vertellen met de bekende karakters van de serie. Je begint de game terwijl je al behoorlijk krachtig bent. Hierdoor wekte die al gauw de indruk op dat de preview niet volledig aan de start van het verhaal is, maar niets is minder waar. Op het eiland dwaalt een jong meisje die niet al te blij is met de komst van de piratencrew van Luffy. Gelukkig heeft ze de gave om de krachten van anderen te ontnemen en dat doet ze dan ook. Luffy en zijn makkers raken al hun combat kwaliteiten grotendeels kwijt, doordat ze die niet meer kunnen herinneren. Terug naar de basis dus en ga die herinnering maar weer oprapen.
Dat doet de game door momenten op te ratelen uit het verleden van alle personages. Klaarblijkelijk om nostalgie te creëren voor de doorgewinterde fans en nieuwe fans een opstapje te geven voor de toch wel imponerende hoeveelheid media dat er nu is. De game zelf doet dit goed, maar hier ontstaat een klein probleempje. Nostalgie werkt maar tijdelijk en de gigantische hoeveelheid aan “plot” kan ervoor zorgen dat mogelijke nieuwe fans afhaken. In de paar uur dat ik de game heb mogen spelen stoorde het mij nog niet. Het is echter wel de vraag of in de volledige game dit niet een beetje te veel wordt. Daarbij, dat de game een volledig nieuw verhaal verteld is dus niet helemaal waar, want alle gebeurtenissen in het verleden lijken net zo belangrijk.
Geen standaard vechtsysteem
Het vechtsysteem is daarentegen wel redelijk origineel. De personages in One Piece zijn veelzijdig genoeg om allerlei rariteiten en bijzonderheden in gevechten te dumpen. Leuke is dan ook natuurlijk dat je in het begin al een behoorlijk arsenaal aan aanvallen hebt. In de enkele uren die ik heb gespeeld ben ik gevechten tegengekomen waarbij de karakters verspreid zijn over het veld waardoor sommige bepaalde monsters alleen met lange afstandsaanvallen kunnen raken, je hebt meerdere sterke aanvallen waarmee je een groepje kan raken en er zijn specifieke momenten waarbij een bepaald personage iets doet waardoor een gevecht start met meerdere handicaps. De basis is nog turnbased, maar er zijn wel genoeg twists toegevoegd om gevechten interessanter te maken. Al merk je ook wel weer rap dat het snel in herhaling valt. Er is een systeem met zwaktes, zoals vele andere titels in het genre, maar echt nodig was het niet om deze constant bij te houden. Het is daarom nog de vraag of dit in de volledige game wat belangrijker wordt. Luffy’s rubberen lichaam, Zoro’s drie zwaarden en Sanji’s vuuraanvallen (om een paar op te noemen) zouden zo maar de basis kunnen zijn van een veelzijdig systeem om zwakheden te misbruiken.
One Piece Odyssey heeft in feite alles om een degelijke game in het genre te worden. De presentatie en muziek doet denken aan Dragon Quest en dat is niet de minste waar je mee vergeleken kan worden. Het is wel te hopen dat het verhaal genoeg wendingen heeft en niet vooral blijft leunen op nostalgie. De tijd zal het leren. De release is namelijk al op 12 januari 2023.
