Laten we gelijk met de deur in huis vallen, we hebben weer een nieuwe indie game, ditmaal gaat het om Olija, een splinternieuwe platformer van Devolver Digtial. In Olija ben je Faraday, een man die samen met andere schipbreukelingen beland op het mysterieuze en gevaarlijke land van Terraphage. Hier moet je zien te ontsnappen en proberen om weer thuis te komen. Dit zal geen gemakkelijke klus zijn, want het land zit vol met gevaren en andere moeilijkheden. Gewapend met een legendarische harpoen, die je al snel bemachtigd, vecht je je een weg door het land via tunnels, grotten en kliffen en probeer je een manier te vinden om te achterhalen hoe jij en je mede schipbreukelingen daar op Terraphage terecht zijn gekomen.
Grafische stijl ziet er te oud uit
Dit is in het kort de introductie tot de game Olija, een 2D actie en avonturen game met een klassieke stijl. Deze stijl is misschien wel iets te klassiek, want ook al is het grafisch zo bedoeld, hij oogt erg oud, te oud en in vergelijking met soortgelijke games hadden er best wat meer details in de grafische stijl verwerkt mogen worden. Is dat jammer? Aan de ene kant wel, aan de andere kant kun je er ook wel redelijk doorheen prikken, want de game biedt ook zo zijn pluspunten. Veel van de grafische minpuntjes worden dan ook goedgemaakt door andere dingen, waar ik verder in deze review meer over zeg. Het niet al te rijke kleurenpallet heeft het nadeel dat je niet altijd ziet waar gevaar is en waar niet. Soms spring je ergens op en denk je: ”Fijn: veilige ondergrond,” maar op andere momenten spring je ergens op of in wat precies hetzelfde lijkt als het veilige stuk en dan blijkt dat totaal niet veilig te zijn. Dit stoorde mij vreselijk aan de graphics, want als je soms op de hielen wordt gezeten door bijvoorbeeld een rotsblok, dan heb je de spanning van dat rotsblok, maar ook het twijfelachtige gevaar, of juist veiligheid van de omgeving. Je weet dus lang niet altijd waar je veilig op kunt springen en waar wel, dat terwijl de dingen soms precies op elkaar lijken. De game zit vol met dit soort identieke veiligheden en gevaren en dat stoort mij best wel veel. Dit had opgelost kunnen worden door meer details te verwerken in de grafische stijl. Maar niet getreurd, er zijn pluspunten in de game.
Vlotte game, met simpele, soepele besturing en meer!
De game is namelijk vrij vlot. Je loopt en rent in een bijna moordend tempo en dat gaat gepaard met een simpele en soepele besturing. De besturing voelt fijn, al is het af en toe even wennen als je ergens niet op, of overheen, kan springen. Olija is dan ook maar een kleine game, met een vraagprijs van slechts 14,99 Euro. Niettemin speelt hij soepel en op de meeste momenten ook vrij snel, maar makkelijk is die niet. Al vrij snel kom je er achter dat er best wat uitdaging in zit, ook al kost het wat tijd om dat te ontdekken. Je zit af en toe te denken: ”Hoe kom ik daar bovenop?”, zonder dat je te pletter valt. Ondertussen ben je dan ook nog bezig met het zoeken naar middelen om je gezondheid te onderhouden, want vallen of klappen krijgen zul je vroeg of laat toch. Het is één van de weinige dingen dat iets weg heeft van een RPG, maar dat is Olija als game niet. 2D avonturen en actie games zijn vaak niet zo groot en dat bewijst Olija ook een beetje. Het is echter niet zo dat je snel door de game heen bent, ook al doen de achievements dat wel een beetje vermoeden. Die stellen helaas niet zoveel voor qua aantal en variatie. Verder heeft Olija een redelijk set gevarieerde vijanden en zijn er ook eindbazen die je met je harpoen moet zien te verslaan. Het doet echt denken aan die oude klassieke 2D games zoals je die vroeger o.a. op arcade kasten had. Dit is weer een pluspuntje aan de game, het extreem nostalgische gevoel. Enige nadeel is dat het de jongste gamers onder ons misschien niet zal bekoren, maar voor een gamer van rond de dertig en daarboven dan weer wel. Valt er dan nog meer te zeggen over deze kleine titel? Ja!
Geluid, gameplay en de verteller!
Het eerstvolgende nadeel is dat er weinig geluid in de game zit. Naast de verteller, die vooral irritant mompelt, is er naast je harpoen en slaan en springen niet veel geluid. Ook de gameplay is niet erg gevarieerd, maar zoals ik eerder aangaf is dit een kleine game en geen blockbuster, al mag dat geen excuus zijn. Je springt, rent, vecht, vliegt, valt en bewonderd. Geen Ramses stijl, maar gamestijl en dat doe je tot het eind van de game aan toe. Misschien ben ik wel niet weggelegd voor dergelijke gameplay… Van een soundtrack in de game kun je niet echt spreken, maar dat is bij een klassiek aandoende game als Olija ook niet echt nodig. Misleidend dan weer is de anime-achtige trailer van deze game, want die deed mij een beetje bedrogen uitkomen toen ik de game uiteindelijk begon te spelen. Er zit een wereld van verschil tussen wat je in de trailer ziet en wat je uiteindelijk als gameplay en dergelijke voor de kiezen krijgt. Daar baal ik wel een beetje van, maar door de vlotte besturing wordt dat een beetje gecompenseerd.
Al met al
Al met al denk ik dat Olija, deze kleine game, misschien niet het voordeel van de twijfel moet krijgen, o.a. door de misleidende anime trailer voorafgaande aan de lancering van de game. De grafische stijl staat mij niet helemaal aan. Ondanks het nostalgische gevoel ervan, hadden er meer details in verwerkt mogen worden; zoals bijvoorbeeld het meer kunnen herkennen van gevaar. Er is weinig tot geen geluid en van een soundtrack is geen sprake, iets wat wel een beetje tegenvalt. De verteller(s) in deze game mompelen erg veel en dat kan als vrij storend ervaren worden. Hoewel dit meer een game is voor de oudere gamer, zullen ook onder hen wel mensen zijn die deze titel toch niet zo snel zullen proberen. Ook al heeft de game een vlotte en simpele besturing en speelt de game soepel; daarmee wil nog niet gezegd worden dat het een echte topper is. Vooralsnog vind ik het de prijs van 14,99 niet waard en met het stukje misleiding in het achterhoofd zou ik dit eerder adviseren voor een prijs onder de tien euro. Alleen als je je verveelt zou dit een ideale game voor je kunnen zijn, maar anders zou ik hem toch echt links laten liggen en voor een grotere titel gaan.
