Het was weer eens ene tijdje geleden dat ik een NBA game onderhanden nam, zeker op de Playstation Portable gebeurt mij dit niet vaak. Laat het nu net EA zijn die ons NBA Live 08 toestuurt, een goed moment om mij basketball skills uit de kast te trekken.
Plat op je gezicht
Na wat introfilmpjes kom ik uit bij het menu, een overzichtelijk gesorteerd rijtje lacht mij toe. Ik begin natuurlijk met PLAY NOW, dé modes waarvan ik weet dat ik meteen kan gaan spelen. Daarna komt er meteen een “Accomplishments” lijst in beeld, hierdoor probeert EA wat meer diepgang te geven aan deze NBA titel. Zo moet je 70 punten scoren in één potje en 100% free shots nemen, natuurlijk zijn dit er maar twee van de 20. Ik ga door en kies mijn team, leuk om te weten: EA heeft bijna elk groot basketball team in hun spel zitten (met bijbehorende tenues), ik kies de Spurs en vervolg mijn weg. Een laadscherm komt in beeld, alle controls staan opgenoemd en er speelt een leuk deuntje op de achtergrond. Na pakweg tien seconden kan ik gaan scoren, alhoewel dit niet helemaal het geval blijkt te zijn. Binnen luttele seconden staat het al 7-2, ik verlies een beetje de moed in mijn team. Ik ben namelijk nog nooit goed geweest in een potje basketbal en heb het tot nu toe altijd moeten bekopen met een flinke nederlaag.
Na mijn eerste match (respectievelijk 25-6) vervolg ik mijn weg door het menu, natuurlijk moet er eerst weer geladen worden. Ik klik minigames aan en kies voor “2ball” een spelletje waarbij je met één tegenstander op goal moet gooien. Door in de verschillend gekleurde zones te gaan staan ontvang je meer punten, ook iconen verschijnen soms in beeld waardoor je vier keer het dubbele aantal punten krijgt, om maar iets te noemen. In dit spelletje ben ik iets beter, door mijn tegenstanders bal verscheidene keren weg te schoppen weet ik het met 38-25 te winnen. Ik denk ook dat dit één van de sterke punten is van NBA, ben je het even zat? Doe dan een aantal minigames en probeer even de multiplayer uit.
Als muziek in de oren
Ook de dynasty mode mag niet ontbreken, het managen van je eigen team hoort er immers ook bij. Leuk hieraan is dat je alles moet regelen, van trainers tot hulpjes alles is regelbaar. Natuurlijk moet je ook je eigen team trainen en perfectioneren. Jammer genoeg ontbreekt een goede tutorial voor deze mode, het is niet meteen duidelijk wat je moet doen en wanneer dit moet gebeuren. Na een tijdje snap je het doel wel en kun je echt aan de slag!
Ook grafisch is het, naar handheld maatstaven, erg behoorlijk. Goed uitgewerkte menu’s en een goed voorkomen op het veld. Wat ik altijd jammer blijf vinden aan dit soort games is het publiek, deze zijn altijd lelijk en pixelig. Verder valt er weinig te zeggen over deze titel op het grafische vlak, het ziet er immers gewoon lekker uit. Dit is ook te zeggen over de muziek, zangers als CL Smooth, Joss Stone en Timbaland passeren de revue. Dit is iets wat EA meestal wel in orde heeft qua sport titels, vaak uitgerust met goede tracks gaan ze de markt op
Klaar voor mannen van twee meter?
Vraag je je na het lezen van deze review of of je hem moet gaan kopen? Ik zou tegen iedereen die dol is op basketbal “ja” zeggen, dit spel bezit weer net wat nieuwere snufjes en houd je uren zoet met de singleplayer. Aangezien er ook een multiplayer aanwezig is kun je er nog een aantal uur aanplakken.
De muziek is goed, grafisch oké en de controls liggen lekker in de hand. Voor mij zijn dit de voornaamste redenen om deze game nog een aantal uur te spelen. Klaar voor mannen van twee meter? Zo ja, deze game haalt het beste uit je basketbal skills!
