Loop lekker naar de maan!
Wie wil er niet naar de maan? Iedereen kan het als we de toekomst mogen geloven zolang je maar wat geld op je bankrekening hebt staan. Echter mogen wij het gratis met de nieuwe game Moon Mystery, een nieuwe titel van een bescheiden team developers die naam willen maken op de PC. Het spel komt uit midden in een tijd waarin alle blockbusters vast voorgesteld worden door menig gamer. Kan deze game zich echter staande houden tussen al dat geweld, of schoppen we deze shooter direct naar de maan?
De maan. Onze dichtstbijzijnde hemelse buur. Een plek vol mysterie en vreemde dingen. Er is meer dan alleen rotsen en onmogelijke uitdagingen. Een eenzame astronaut staat op het punt dat uit de eerste hand te leren, wanneer hij het contact met de aarde verliest en een interstellaire odyssee door het heelal begint. Het spel begint direct abrupt met enige actie en het schietgeweld in deze shooter gaat direct van start. Je vecht tegen buitenaardse robots die geactiveerd zijn op de maan. De game speelt als een willekeurige shooter maar wordt pas later in de game ontleed. Je zult namelijk abililties unlocken waaronder de mogelijkheid om wapens te unlocken, de wapens te verbeteren met upgrades en het aankopen van abililties, zoals het vertragen van de tijd. Er zijn 10 wapens en meer dan 100 wapen-attachments die je kunt unlocken en kopen. Met skill-points kun je double jumps, kinetic bursts en vitality overdrives activeren en basic skill trees bewandelen om zo beter te geraken. Daar waar het spel dus in het begin een twaal-in-een-dozijn shooter lijkt, daar gaat het verder dan dat. Je zult namelijk ook nieuwe omgevingen ontdekken en puzzels moeten oplossen, of de taal van de robots moeten leren. Daarmee probeert de first person shooter enigszins wat te variëren van de wat statische en eenzijdige, lineaire omgevingen. Verder kun je ook voertuigen berijden of zelfs gebruik maken van de gravity-mogelijkheden. Het spel zelf is vrij lineair en lijkt in het begin enige vrijheid te bieden, maar al gauw merk je dat je vrij beperkt bent door de gangen die je virtueel door aan het lopen bent. Qua shooter speelt het spel lekker weg en voelt het lekker casual en snel. Ook de verschillende wapens en je inventory en upgrades die je kunt doorvoeren en beheren voelen als een goede toevoeging. Daarnaast heb je nog je vriend Toby (Technical-Overseer-Bionically-Improved), die je op de achtergrond weet te helpen waar nodig en je iets minder eenzaam laat voelen, want naast jou is het eigenlijk totale eenzaamheid waar je je in bevindt.
Audiovisueel verschillen het woord ‘audio’ en ‘visueel’ nogal van elkaar. De shooter kent namelijk merkwaardig wisselende graphics. Zo wordt er ongelofelijk veel object-repeating gedaan waardoor alles er op een gegeven moment ‘n beetje veel van hetzelfde uit ziet. De verschillende locaties brengen gelukkig nog wel enige variatie daarin. Je ontdekt zelfs een zwart gat in de loop van de game. Echter lijkt het alsof overal een blur overheen hangt en daardoor waziger oogt dan het zou moeten zijn. Zo zien wapens, explosies en textures er vaak vrij belabberd uit en zijn ze erg onscherp, en dat op de hoogste resolutie. Het is niet irritant maar oogt gewoon ‘sloppy’ en dat terwijl mijn schitterende dieptebeelden op de mat legt die in potentie geweldig hadden kunnen uitwerken, zoals ruimtestations in de verte en de zon die doorschijnt. Je kunt weliswaar de depth view op ‘epic’ zetten, maar echt episch ziet dat er helaas niet uit. De potentie is er echter wel degelijk. Qua audio is het een ander verhaal. De soundtracks zijn erg sterk en brengen een uitermate goede sfeer naar de speler. Bij actie worden de futuristische tracks vervangen door wat actievollere audio maar al met al mag deze er zeker zijn. De geluiden van de wapens is verder weinig spraakmakend of bijzonder. Qua voice-casting is het wat minder. Vooral de uitspraken van Patton in het begin die praat over een oorlog op aarde komt pijnlijk slecht en niet overtuigend over. Verder valt op dat de AI soms bizar slecht oogt. Robots rennen tegen objecten aan en hebben zo lijkt het amper waypoints toegewezen gekregen en vaak zien ze je niet als je ze voorbij rent, waarmee het lijkt alsof ze niet de mogelijkheid hebben om te anticiperen als je ze flankeert.
Niet veel meer of minder dan een casual shooter
Het spel kent naast een singleplayer campaign mode helaas geen andere modi, maar dat hoeft op zich ook niet, aangezien de gameplay van de singleplayer al meer dan voldoende uren aan speeltijd biedt. Men probeert met wat platformen en gravity features het spel wat op te fleuren, en dat lukt ook best aardig moet ik zeggen, alleen jammer dat soms de save checkpoints wat ongelukkig zijn geplaatst. Moon Mystery is daarmee uiteindelijk een best wel prima game die best wel prima weet weg te spelen. Als het spel grafisch echt heel strak was geweest, had dit best wel een topper-in-wording kunnen zijn en misschien wel ‘de verrassende game van 2024’. Dat is het echter helaas niet helemaal geworden. De gameplay is wat te casual en lineair, de voice-casting net wat te onprofessioneel en de graphics te matig. Als je echter houdt van een shooter die een net wat andere setting dan normaal biedt, en gewoon doet wat een standaard shooter veelal ook doet? Dan zal dit spel een prima tijdvermaak zijn en je virtueel even lekker van deze soms ook wel vermoeiende, menselijk aardbol weghouden. In potentie smaakt deze game in ieder geval naar meer en vraagt het net wat meer uitwerking om tot een topper uit te kunnen groeien.
