Het was even wachten…
In het verre verleden hadden we als PC-gamers alleen nog maar PC-exclusives. Toen de consoles echter voor het eerst op kwamen zetten begonnen ook console exclusives op te duiken. Daarna bleek toch dat PC-games zo populair werden dat ook console ports gerealiseerd werden en heden ten dagen moeten we zelfs wachten totdat console games overgezet worden naar de PC. Het toont aan dat het platform niet meer is wat het geweest is, maar het heeft de PC niet minder populair gemaakt. Ditmaal is het de beurt aan een al lang verschenen titel, Mirror’s Edge, welke haar debuut maakt op de PC.
Het lijkt me vrij onwaarschijnlijk dat de console bezitters gewacht hebben op deze editie van Mirror’s Edge. De PC-bezitters die het spel dan ook niet kennen van de console en lang hebben gewacht op het spel zullen dan ook eerst een introductie nodig hebben van Mirror’s Edge. Het spel speelt zich af in een stad waar de informatievoorziening scherp gecontroleerd wordt en misdaad vrijwel nooit voorkomt. Echter beslui t Faith te kiezen voor een minder vredig leven en besluit je een Runner te worden. Als de stad eenmaal te maken krijgt met een moord wordt het jachtseizoen geopend, en het zij zo dat jij het meest gewilde slachtoffer bent. Mercury, een stem via de radio, staat je echter bij om je de weg te wijzen en ook Kate, je tweelingzus, en Celeste zul je tegenkomen ter ondersteuning.
Faith is een idealistisch karakter dat perfect bij de game omgeving past. De locaties waar jij zult gaan free-runnen zijn erg uniek net als ons hoofdkarakter en de wijze van spelen in de game. Het is de bedoeling om zo snel mogelijk en veelal ook zo mooi mogelijk over de daken te vliegen. Hierbij kun je springen tegen muren, van de daken jumpen, maar ook simpelweg over objecten heen vliegen, of je balans zien te vinden op dunnen balken waar je overheen zult lopen. Door toetsencombinaties te gebruiken kun je alles soepeltjes laten verlopen en er een schitterend schouwspel van maken dat jezelf bijna in verwarring zal brengen van de snelheid en gladde actie. Het spel begint met een simpele tutorial waarin je vrijwel alle basishandelingen kunt leren. Na deze tutorial zul je in de laadschermen zien dat je ook je vijanden op vrij bijzondere manieren de baas kunt zijn. Met salto’s trek je je opponenten om en maak je ze afhandig van hun wapens. Je kunt er in het spel voor kiezen om je vijanden veelal te ontwijken door snelheid te gebruiken, maar je kunt ook af en toe je handen vies maken om zo te vechten met de aanwezige strijdkrachten. Dat laatste bleek voor mij persoonlijk geen beste keuze, aangezien je veelal kansloos bent als er veel mensen bij elkaar op je staan te wachten. Draait het dan alleen maar om rennen en springen, hoor ik je denken. Ja, eigenlijk grotendeels wel.
Verhaal speelt een kleine rol
Als je kijkt naar het verhaal van het spel dan kon mij dat niet echt boeien. Het is vrij simplistisch in elkaar gezet en door het onrealisme van de actie die je zelf mee zult maken zul je ook het verhaal niet al te serieus nemen. De menging van artwork-achtige tussenfilmpjes en zeer realistische ingame filmpjes wekt daarnaast soms nogal wat chaos, waardoor het allemaal wat minder interessant wordt om het verhaal echt met veel passie te volgen. Het draait in deze game dan ook puur om het gameplay avontuur dat je zult ervaren.
De game modi bestaan uit de standaard story mode, welke betrekkelijk kort is en het verhaal met zich meebrengt, de speedrun mode en de time trial mode. In deze laatste richt je je op controlepunten die je zo snel mogelijk dient te bereiken. Je moet deze in de juiste volgorde zien te toucheren waaruit een uiteindelijke tijd voortvloeit. Leuk hieraan is dat je de snelheid van je karakter constant kunt zien en de mogelijkheid hebt om eigen ghosts te volgen, of juist in te halen, wat natuurlijk het mooist is. De time trials worden online bijgehouden via een te creëren EA-account die de meeste ongetwijfeld nog aan zullen moeten maken. Dit kan ingame en kost gelukkig niet al te veel verspilde moeite en tijd. Via leaderboards kun je vervolgens de resultaten bekijken en jouw ranking zien. Deze worden per uur bijgewerkt, waardoor je altijd up-to-date jouw stand van zaken kunt nazoeken. Het speedrunnen, welke verborgen zit achter de story mode, is op zich wel vrij aantrekkelijk, maar mist de uitdaging om constant maar weer dezelfde parcours verder te verbeteren die je eigenlijk ook al hebt gespeeld in de verhaal mode. Op zich is het wel leuk dat je online geregistreerd wordt in de time trial mode, maar het zou ongetwijfeld aantrekkelijker zijn geweest als je daadwerkelijk met andere ingame de strijd aan zou kunnen gaan in een aparte game mode, en dus niet constant alleen hoeft te werken.
Grafisch uniek en nog verder verbeterd
Wat Mirror’s Edge uniek maakt is niet alleen de gameplay, maar ook de grafische stijl. Ontwikkelaar DICE heeft er voor gezorgd dat een sfeer neergezet wordt die ongekend anders is dan we gewend zij. Veel contrast in de toch al felle kleuren, en strakke omgevingen (soms donker, soms uitermate licht). Dat in combinatie met grafisch ongekende scherpte maken Mirror’s Edge een grafisch kunstwerk. Het spel ziet er daarnaast op de PC nog beter uit dan op de console en bezit daarnaast de Nvidia PhysX ondersteuning die verwacht mocht worden. Grafisch vraagt het spel wel aardig wat geheugen en vooral een goede videokaart is een vereisten, maar dan heb je ook wel een mooi resultaat op je beeldscherm. De eventueel uitgeschakelde vertical sync feature zal vooral bij de GeForce 7/8 bezitters voor de nodige driver crashes zorgen, maar al met al draait het spel ook goed genoeg op een mid-range PC van tegenwoordig. De first person look die je ingame voorgeschoteld krijgt laat je intens de actie meemaken en de keuze daarvoor is dan ook perfect. De constant opduikende handen en voeten van Faith, de actievolle koprollen en slidings maken het allemaal erg indrukwekkend om te zien en voegen zeker iets toe. De crosshair die je ingame zult zien lijkt wat irritant over te komen, maar is zo goed als mogelijk weggewerkt en blijkt met enige regelmaat toch vrij handig te zijn. Deze weglaten was op zich een mogelijkheid, maar is al met al niet storend.
Kijken we nog even kort naar de extra’s van Mirror’s Edge op de PC. Leuk is de bijgevoegde muziek CD, met de soundtracks van de game geleverd door onder andere Lisa Miskovsky, Paul van Dyk en Junkie XL. Daarnaast heb je diverse unlockable content in het spel, waaronder ook soundtracks, video’s en artwork. Niet echt heel veel extra features dus. De mogelijkheden in het spel zijn dan ook verre van eindeloos, en dat maakt het vooral voor een PC gamer als je het mij vraagt inhoudelijk ’n beetje teleurstellend.
Het is vrij moeilijk om Mirror’s Edge te plaatsen voor een PC gamer. Als je een veeleisende speler bent die graag veel uitgebreide game modi in zijn game wil hebben en een gameplay eist die niet snel verveelt, dan kon Mirror’s Edge wel eens een tegenvaller worden. Ook zul je al snel merken dat dit vooral een console game betreft wegens de besturing, die op de PC toch wat anders over zal komen dan op een PC en zorgt voor iets meer eentonigheid. Allereerst moet je van het free-running aspect houden, anders kan de gameplay al snel vervelend worden. Als je daar echter van houdt, dan valt ook nog te bezien of het betrekkelijk korte en karige verhaal je echt tevreden zal stellen. De time trial mode voegt gelukkig een en ander toe, wat in mindere mate valt te zeggen over de speedrun mogelijkheid. Echter is Mirror’s Edge in vele opzichten een zeer unieke ervaring die je ongetwijfeld niet wilt missen, maar eigenlijk net te veel mist om echt tot een topper geklasseerd te kunnen worden.
