Toen de eerste Nintendo DS werd gelanceerd, kreeg iedereen er een gratis demo bij van Metroid Prime Hunters. In deze demo kon je 1 singleplayer, 1 multiplayer én 1 level als Morphball spelen . De game zag er toen geweldig uit en Nintendo liet gelijk zien dat de DS uitermate geschikt is voor een first-person shooter, want het voelde gelijk lekker aan en allebei de schermen werden optimaal gebruikt. Maar er waren toch een paar dingen die nog net niet goed in elkaar staken en daarom stelde Nintendo de release van de game uit. De volledige versie is inmiddels uit en laten we maar eens kijken of Nintendo de game nog beter heeft weten te maken…
Metroid Prime: Hunters is een spin-off van de Metroid-franchise en hanteert hetzelfde first-person perspectief als de Metroid Prime games op de consoles. Oorspronkelijk was Metroid een 2D spel, maar Retro Studios wist de Metroid-formule uitstekend om te zetten naar 3D en de eerste first-person shooter van Metroid was geboren. Maar nu is het de beurt van NST om hetzelfde te doen naar de Nintendo DS. Omdat de DS nu draadloze multiplayer aankan en Wi-Fi ondersteunt, stond er nu ook nog eens veel druk op NST om een goede multiplayer te creëren. Dit zal dus een hele moeilijke klus zijn geweest om de juiste balans tussen de multiplayer en singleplayer te vinden, want de singleplayer op de consoles was tot nu toe ijzersterk.
Helaas… Een slappe singleplayer
In de singleplayer draait het allemaal om de premiejaagster Samus Atan. Zij krijgt een missie om bepaalde artifacts bij elkaar te sprokkelen om zo de “The Ultimate Power” te verkrijgen. Natuurlijk liggen de artifacts niet op 1 planeet, maar op verschillende planeten. Dit is een nieuw element in tegenstelling tot de oude versies, wat ik persoonlijk erg waardeer. Elke keer kan je kiezen naar welke planeet je heen wilt om die te gaan verkennen. Dit klinkt een beetje saai en erg simpel, maar op de planeten kun je nieuwe wapens ontdekken om zo verder te komen op andere planeten. Dus er zal aardig wat geswitched worden van planeet en geeft een bepaalde puzzelfactor aan de game.
Gelukkig heeft elke planeet een eigen stijl waardoor elke planeet er totaal anders uitziet. Grafisch is deze game dik in orde , ondanks dat de makers iets van de visuele presentatie hebben moeten inleveren, omdat de DS de capaciteiten van de Gamecube mist. Waar je in de Gamecube versie meer moest puzzelen, ligt in Metroid Prime: Hunters toch de nadruk op de actie. Want nu kom je veel vaker monsters, zoals bijvoorbeeld verschillende andere premiejagers, tegen en vaak ook nog eens in grote aantallen. De puzzels en platformactie zijn zeker niet helemaal weggelaten, maar het is wel duidelijk dat men minder aandacht aan deze onderdelen besteed heeft. Dit kan je vooral merken aan de eindbazen, want in de vorige delen moest je nog wel eens puzzelen of andere platformige zaken uitvoeren, maar nu moet je het vooral hebben van reactiesnelheid en accuratesse. Voor de echte Metroid fan zal dit wel een gemis worden en hiermee wordt wel duidelijk dat er meer op het algemene publiek wordt gericht.
Wat wel heel erg jammer is de onduidelijkheid van de game, want je weet 99% van de tijd niet waar je heen moet. De doelen worden nauwelijks aangegeven en de map is ook nog eens erg onduidelijk. Dit resulteert vaak alleen maar in doelloos rondzwerven en elke planeet opnieuw doorlopen, wat de snelheid van het spel alleen maar tegenwerkt.
Kramp, ahhhhhhhhhh!
Hoewel de besturing van de game veel beter is dan de demo versie en erg lekker speelt, is de besturing toch niet perfect. Want de game kan je niet lang achter elkaar spelen zonder kramp te krijgen. Maar toch kan deze manier van besturing zich toch goed meten met de toetsenbord + muis combinatie. De reactiesnelheid, accuratesse en gevoeligheid zijn erg goed. Ook het switchen van wapens, het springen en morphen gaan allemaal lekker, omdat je dit allemaal kan aanklikken met je stylus op het touchscreen. Dit kan helaas ook weer een nadeel zijn, want ik heb nog regelmatig gehad dat ik per ongeluk op zo’n toets drukte, omdat ik zo druk aan het bewegen was over het touchscreen. Maar dit leer je na een tijdje af en is niet zo’n groot probleem als bijvoorbeeld de kramp. Maar het schijnt dat de kramp veel minder is op de Nintendo DS lite of zelfs helemaal verdwenen.
Multiplayer, een en al genot!
Het is natuurlijk wel heel erg duidelijk dat de game voor de multiplayer gemaakt is, hierbij valt de singleplayer gewoon in het niets. Want deze mode is gewoon veel uitgebreider. Je hebt bijvoorbeeld de keuze uit deathmatch, king of the hill, capture the flag en nog veel meer. Ook kan je nog eens kiezen uit veel verschillende maps en uit verschillende premiejagers. Deze kan je alleen maar unlocken via de singleplayer, en de singleplayer voelt hierdoor eigenlijk meer aan als een oefenrondje, wat ik erg jammer vind. De premiejagers die in deze game zitten, verschillen allemaal en hebben ieder hun eigen specialiteiten. Je moet hier dan bijvoorbeeld aan verschil in sprongkracht en bommen denken. Maar het grootste verschil is toch wel de morphball waar ze inzitten, want de één verandert in een rups en de ander weer in een steen. Hierdoor zal iedereen zich tot verschillende premiejagers aangetrokken voelen en uiteindelijk een favoriete premiejager uitkiezen. Dit wordt dan erg interessant in teamverband, want het is dan mogelijk om de personages af te stemmen op elkaar.
Een paar minpuntjes
Helaas zitten er in de game toch nog een paar minpuntjes, want sommige wapens hadden nog wel iets beter uitgebalanceerd mogen worden, want de Icebeam voelt te sterk aan. De Icebeam bevriest de tegenstander voor een paar seconden, hoewel de tegenstander er niks tegen kan doen. Wat gewoon niet leuk speelt. Ook kan de multiplayer maar maximaal met 4 spelers, hoewel sommige levels en spelmodi echt wel voor meer spelers gemaakt zijn. Want soms loop je rond zonder een tegenstander tegen te komen en dat is iets waar je vaak niet op zit te wachten.
Dit is zeker een erg leuke first-person shooter op de DS, helaas is de singleplayer niet erg groot en heeft de multiplayer een paar minpuntjes. Maar de game is erg sterk qua besturing en grafisch ook erg goed. Dus een leuke game maar het kan beter.
