Nu inclusief fantoompijn
Yota Tsutsumizaki (de director van Metal Gear Survive) heeft nogal wat schoenen te vullen. Hideo Kojima, de grootvader van Metal Gear, en Konami zijn nou niet bepaald op goede grond uit elkaar gegaan. Metal Gear Survive is de eerste titel na het vertrek van Kojima en daardoor een meetstaaf voor Konami om te laten zien dat ze hem niet nodig hebben. Ik zou mezelf geen hardcore Metal Gear fan durven te noemen, maar toch heb ik alle voorgaande delen, inclusief de spin-offs zoals Ac!d, meerdere malen met veel plezier gespeeld. Dat Hideo Kojima richting de deur is gewezen kan mij persoonlijk ook jeuken. De eerste beelden gaven mij echter niet echt de indruk dat deze serie in goede handen was. Ondanks dat Metal Gear Solid ook regelmatig vleide met het bovennatuurlijke, leek een survival game die plaats vindt in een alternatieve dimensie een brug te ver voor. Dit blijkt echter niet helemaal waar te zijn. Waar Metal Gear Survive in het begin niet echt lijkt op een deel uit deze serie, is het dat toch echt wel. Zelfs het verhaal kan met al zijn absurditeit toch echt behoren tot de canon. Het is alleen verschrikkelijk jammer dat het gros van de gameplay zo een verschrikkelijke irritante grind is met zombies die nog dommer zijn dan die van The Walking Dead. Tel daar idiote microtransacties bij op en top het af met menuutjes in menuutjes en je hebt een game met erg veel goede ideeën, maar een middelmatige uitvoering.
Snoep verstandig? Eet een schaap… of vier
In de tijdlijn speelt het verhaal zich in feite af voor, tijdens en na de gebeurtenissen van Metal Gear Solid V: Ground Zeroes. Een gigantisch wormgat opende zich plots boven Mother Base en jouw personage inclusief tig anderen zijn terecht gekomen in een andere levensbedreigende dimensie genaamd Dite. Het grootste aantal bewoners van Dite bestaat uit een horde mensen met een grote oranje pion op hun hoofd die niets anders willen dan jouw vlees. Kort door de bocht zijn het uiteraard zombies. In Dite worden ze daarentegen Wanderers genoemd. Er is echter ook een grote energiebron te vinden in deze dimensie in de vorm van Kuban Energy. Aan jou de taak om dit te onderzoeken. Ik wil niet te veel in details gaan, want Survive is meer verhaalgericht dan je in eerste instantie zou verwachten. We hebben het hier over een campagne van ruim 20 uur en veel vragen worden pas aan het einde van het spel echt beantwoord. Het verhaal staat toch niet direct centraal en dient meer als kapstok voor de gameplay. Men heeft flink leentje buur gespeeld bij The Phantom Pain en mensen die die game hebben gespeeld zullen zich dan ook direct thuis voelen zodra ze de controller oppakken. Er is daarentegen wel het één en ander toegevoegd. Het is immers een survival game. Er moet dus flink voedsel, water en andere middelen verzameld worden om je karakter in leven te houden en je basis op te bouwen. Water vinden en je basis opbouwen is niet zo een probleem. Voedsel is daarentegen vooral de eerste 10 uur een absolute hel. Dite is namelijk grotendeels bedolven door een grote stofwolk (de Dust). Er zijn daardoor haast geen dieren te bekennen en ook voedsel verbouwen op een plantage, zodra je dat hebt vrijgespeeld, kost vrij veel tijd om praktisch te worden. Het feit dat je eigen gemaakte personage zo ongeveer vier schapen moet eten om vol te zitten helpt ook niet echt. Je bent de eerste paar uur dan ook constant bezig met metertjes in de gaten houden en koortsachtig zoeken naar wilde dieren om dat andere wormgat in je maag te vullen. Eerlijk is eerlijk dit wordt steeds beter naarmate je meer plantages in je basis hebt staan. Per missie speel je een aantal gebouwen vrij en meestal kan je deze ook direct bouwen, omdat grondstoffen overal te vinden zijn. Ben je eenmaal zover, dan wordt het bouwen, je uitrusting repareren, voedsel vinden / koken, water drinkbaar maken en je basis verzorgen een soort routine taak waar je geen last meer van hebt.
Hacken en hekken metWanderers in de Dust
De meest waardevolle grondstoffen en blauw printen om je basis en personage krachtiger mee te maken zijn te vinden in de Dust. Hier dolen meer Wanderers rond en een gemiddeld blokje om resulteert al vaak in meer en sterkere wapens. Dit kan theoretisch gezien door te sluipen als je geen interesse hebt in Kuban Energy. Kuban Energy is de betaaleenheid die je voor iedere upgrade nodig hebt en ook waarmee je je personage levelt. De grootste inkomstenbron hiervan zijn de Wanderers. Met iedere kill kan je deze harvesten. Geen probleem natuurlijk, want combat werkt best prima. De grootste nadruk ligt op melee combat. Er zijn long range wapens zoals bogen en geweren, maar effectieve munitie voor deze wapens is nog schaarser dan voedsel. Het is stukken sneller om een hek te bouwen, een speer te pakken en door het hek heen te prikken om de constante stroom van Wanderers af te weren. Deze strategie of hogeregrond opzoeken is meestal voldoende om de A.I. te slim af te zijn, totdat je ze overweldigen met grote aantallen. Zodra dit gebeurd wordt combat pas echt leuk en uitdagend, doordat je wanhopig opzoek bent naar middelen om te overleven.Er zitten momenten van genialiteit verscholen in verscheidene missies waar je een punt moet verdedigen. Deze momenten komen daarentegen vrij weinig voor. Het gros is een aaneenschakeling van Wanderers die zich letterlijk opstapelen om afgeslacht te worden. Dit hele thema zet zich ook voort in de multiplayer, aangezien dit simpelweg horde mode is met een kleine base building twist. Het team component verandert dit niet. Je bent nog steeds constant bezig met hacken en slashen.Je vecht met drie anderen tegen een aantal rondes van vijanden. Per ronde heb je een paar minuten om je verdediging op te zetten. Is dit gebeurd, dan wordt je aangevallen vanuit voor geprogrammeerde hoeken. Er zijn wederom briljante momenten die helaas verdrinken in een groot grindfestijn met Wanderers die als dwazen rondrennen.
Dan heb ik het nog niet eens gehad over de microtransacties. Hoe meer je het spel speelt hoe meer je er tegenkomt. Emotes en boosters kunnen wat mij betreft nog. Het is immers niet persé een multiplayer gericht spel. Konami vraagt echter een kleine 10 euro voor een extra karakterslot. Je start er met één en voor een extra slot dien je 10 euro aan SV coins neer te leggen. Wil je opnieuw beginnen? Dan dien je dus 10 euro te betalen of je vorige karakter te verwijderen. Extra weapon loadouts kosten ook een kleine 5 euro en meer deployment squads (gratis in MGS V: The Phantom Pain) kosten tevens 10 euro. Het zijn dit soort absurde bedragen en praktijken die meer thuishoren in een mobile game dan in een volwaardige console game.
Metal Gear Survive is vooral een game met veel extremen. De eerste 10 uur zijn verschrikkelijk saai en het duurt ongelooflijk lang, voordat de gameplay echt op gang komt. De complexe userinterface helpt hier absoluut niet aan mee. Toch zijn er momenten dat alles in elkaar klikt en je met klamme handjes net uit een confrontatie komt. Deze momenten zijn echter schaars en de A.I. is zo dom dat het vaak lijkt alsof je hier zelf voor moet zorgen. Dit alles maakt Metal Gear Survive een game met goede ideeën, maar een middelmatige uitvoering. Het blijft wel grappig om naar een schaap te rennen, deze omver te schoppen en daarna met een wormgat naar je basis te transporteren.
