Is deel 1 wel te evenaren?
Een game die het gangstergenre groots weet te maken is altijd moeilijk te overtreffen. Mafia is zo’n game die op de PC voor mij een onmiskenbare indruk heeft achtergelaten. Het spel was z’n tijd voor en liet zien hoe een free-roaming game ontwikkeld moest worden. Het verhaal, de graphics, gameplay en sfeer, het paste allemaal als een puzzel in elkaar. Dit jaar pas komt het vervolg. Het was wat jaren wachten, maar dat mag ook wel om zo met de perfecte opvolger te komen.
Mafia II begint op een originele manier zoals Battlefield: Bad Company 2 het al eens deed. Beginnen in een heel ander tijdperk, en dat is natuurlijk de Tweede Wereldoorlog. De strijd in Italië van Mussolini’s regime welke aan de kant stond van de Nazi’s wordt compleet plat gewalst door de Duitse Tiger tanks en Wehrmacht. Als speler zijnde wordt je naar je thuisland terug gestuurd om te gaan vechten voor de Geallieerden in Operatie Husky tegen de Nazi’s uit Duitsland. Als je in de strijd gewond raakt en terug gestuurd wordt naar Amerika besluit iemand je te helpen zodat je niet wederom terug hoeft naar het front om zo Berlijn uiteindelijk in 1945 te bestormen. Als blijkt dat er schulden zijn aan het thuisfront besluit je de slechtere kant te gaan zoeken, de Mafia-kant. Afrekeningen en het nodige schietwerk komen daarbij natuurlijk geregeld om de hoek kijken.
De variatie die het spel in het begin biedt door in de Oorlog te beginnen laat direct zien hoe een leven kan verlopen, en dat is meeslepend. De gameplay past misschien totaal niet bij de oorlogssfeer en het geweld dat daarbij komt kijken, maar heeft zonder twijfel wel iets interessants. De overstap naar Amerika is weliswaar abrupt, maar houdt wel goed verband met de werkelijke gebeurtenissen van die tijd. Zo hoor je op de radio zo nu en dan over de capitulatie van de Duitsers, de bommen die op Dresden vallen en de Kamikaze piloten uit Japan die liever hun leven geven dan de eer van het land weg laten vagen. De historie zet zich voort, en daarin wordt ook jij goed betrokken. Het verhaal van deze game loopt dus geleidelijk steeds verder. Elk jaar gebeuren er weer nieuwe dingen en je belandt, zonder al te veel spoilers te beschrijven, zelfs een tijdje in de gevangenis. De geleidelijke overgangen naar nieuwe levenservaringen, de een minder plezierig dan de ander, maken het spel erg persoonlijk. Je leeft erg mee met het hoofdkarakter en raakt dan ook erg betrokken in de filmpjes en het verloop van het levensverhaal. Hoewel het verhaal niet extreem lang is blijft het toch zeer boeiend en aangrijpend om constant de filmpjes te bekijken, welke overigens zeer overtuigend zijn neergezet.
Alouds een geweldig degelijke gameplay
Wat de eerste Mafia zo geweldig maakte was de goede variatie in de gameplay. Ook dit deel doet dat aspect weer eer aan. Het spel bevat weliswaar veel shoot-outs, maar weet vrijwel geen enkel moment vervelend te worden. De ene keer rijdt je met een lijk in de wagen waar je vanaf moet zien te komen, en weer een moment later moet je zonder op te vallen door een slagerij heen zien te kruipen. Mafia II is daarmee geen standaard shooter waarbij je van de ene schietpartij in de volgende aanbeland. De balans is erg goed. Hetzelfde geldt voor de speelwijze, die weliswaar simpel is, en geen bijzondere toevoegingen kent naast het cover-systeem. Dat is misschien tegenvallend aangezien het daarmee erg lijkt op de aloude gameplay uit deel 1, maar werkt uiteindelijk prima. De auto’s waarin je kunt rijden hebben een prima wegligging, de politie reageert wanneer je te hard rijdt, en ook het schietsysteem werkt naar behoren.
Er gingen heel wat klachten in de rondte toen bleek dat de PS3-versie van Mafia II grafisch een stuk minder zou zijn dan de Xbox 360 editie. De PC-versie steekt er uiteraard weer bovenuit, mits je het systeem ervoor hebt, maar ook de PS3-versie ziet er simpelweg uitstekend uit. Er had nog wel wat gedaan kunnen worden aan de anti-aliasing kwaliteit wegens de vele kartels die je toch wel kunt constateren in de omgevingen, maar het spel kan zich zeker meten met de huidige generatie aan kwalitatief goede games. Verbluffender zijn misschien wel de physics. Omgevingen reageren fantastisch op hetgeen je doet. De kwaliteit van de physics kun je vooral in één missie goed bewonderen, daar waar je een huis aan flarden dient te schieten. Werkelijk elk plankje en elk glasdeeltje reageert exact op de schoten die gelost worden. Ook de fimpjes mogen niet vergeten worden natuurlijk. Deze dragen bij aan het verhaal van het spel en doen dat uitstekend. Elk gesprek is en blijft interessant, en ook de kwaliteit van de graphics daarvan laat niet te wensen over.
Komt me bekend voor…
Mafia II kent daarnaast een geweldig goede soundtrack in het hoofdmenu, maar ook ingame. Men heeft besloten enkele oude jaren 50 soundtracks uit deel 1 te jatten om deze in dit deel weer terug te laten komen, en dat is een goed besluit. Daarnaast heeft men ook wat bekendere liedjes in het spel gestopt welke later in het spel ongetwijfeld voor herkenning zullen zorgen bij de liefhebbers van klassiekers. Ook de geluidseffecten van auto’s, geschut en conversaties zijn meer dan prima.
Echter is Mafia II niet een en al perfectie. Het spel is namelijk erg lineair en verlangt van je dat je de verhaalmodus zo strikt mogelijk volgt. Het afwijken van missies is dan ook onmogelijk, al kun je sommige missies wel laten falen. Echter zijn er geen side-missies te vinden in de game waarmee je tijdelijk van je main quest kunt afwijken. Dat is jammer want dat maakt Mafia II een stuk minder aantrekkelijk om nogmaals te spelen. Daarmee is het ook wat minder interessant om een stukje rond te toeren en te zoeken naar andere gebeurtenissen in de stad. Daarnaast is de stad vrij beperkt qua grootte. Je hebt simpelweg één groot district, in feite de stad, waarin je rond kunt rijden, en daarbuiten zijn slechts enkele buitenwegen waarover je heen kunt rijden. Daardoor zul je de meeste plekjes al snel herkennen van eerdere bezoeken. Verwacht dus geen stad vergelijkbaar met die van GTA bijvoorbeeld. Daarnaast is het jammer dat er componenten in het spel aanwezig zijn waarmee niets gedaan wordt. Zo kun je weliswaar tanken in het spel, of naar de wapenshop gaan, maar eigenlijk zijn dit overbodige mogelijkheden, aangezien je hiervan vrijwel niet, of zelfs helemaal niet gebruik van zult maken. Misschien dat het zoeken van de welbekende Playboy magazines je echer wel weer wat extra zoekplezier zal bezorgen…
Maar dat kon de pret allemaal niet drukken, want Mafia II weet veel indruk te maken. Het spel is misschien minder geweldig dan deel 1, welke bij elke speler een bepaalde gedachte wist achter te laten, en doet weliswaar erg weinig vernieuwends, maar weet weer een zeer indrukwekkend verhaal met zich mee te brengen en daarmee raakt men de goede snaar. Mafia II gaat gewoon verder waarmee deel 1 ophield, maar dan in een grafisch vernieuwd jasje. De physics, de cinematics en de plot zijn de absolute pluspunten van dit spel en daarmee kan ik tot besluit zeggen dat elke liefhebber van actie games met een goed verhaal ongetwijfeld goed zal zitten met het in huis halen van deze titel. Op z’n Italiaans gezegd: Una grande esperienza!
