In deze dagen is het vrij lastig is om met iets origineels te komen dat ook daadwerkelijk aanslaat in de gameswereld. EA ondervond dat al met Mirror’s Edge en ook LittleBigPlanet was een relatief trage starter, al waren de game concepten alleraardigst en uiteindelijk zeer succesvol, maar aan de Nintendo Wii lijkt het woord originaliteit nog niet gekoppeld te zijn, met uitzondering van enkele titels uiteraard. SEGA wil daar echter verandering in brengen. De uitgever die als eerste heil zag in het platform is namelijk op de proppen gekomen met een nieuwe, unieke titel genaamd MadWorld. Het goede, vredige en non-gewelddadige gevoel is hiermee in een enkele veeg verdwenen.
Bruut geweld op de Wii
Dat de Wii geweld lijkt te ontberen lijkt wel duidelijk maar de eerste echte game die het tegendeel bewees en daardoor ook veel controversie opleverde was Manhunt 2. De game die zich puur richtte op brute executies moet nu echter plaatsmaken voor een misschien nog wel gewelddadigere opvolger. MadWorld zet dus direct de toon, maar richt zich niet op hetzelfde game concept als dat van het bekritiseerde Manhunt 2. MadWorld zet namelijk een wat grappigere toon neer en komt niet direct zo gewelddadig en serieus over. De actie is weliswaar erg bruut, maar toch is het een stuk acceptabeler door de toevoegingen die de ontwikkelaar van de game heeft toegepast. In het spel ben je Jack Cayman, een combat expert die ervaring heeft met allerhande wapens en wat weg heeft van onze filmvriend Hellboy. Hij besluit mee te doen aan de DeathWatch Games, een populaire wedstrijd die bekeken wordt door reguliere mensen op TV. Zijn superieure skills kunnen eindelijk tot uiting gebracht worden in allerlei challenges. Agent 13, je virtuele opdrachtgever zal je assisteren en is tevens je sponsor. Hij verwacht het meest gruwelijke van het gruwelijke van je.
In de game zul je gebruik moeten maken van elke bruikbare knop van zowel je WiiMote als Nunchuck controller. Grijp vast, spring, activeer, dodge, uppercut, activeer je chainsaw, tal van opties maken de gameplay uitgebreid en een combinatie van knoppen zorgt ervoor dat tal van acties uitgevoerd kunnen worden. Bosjes met tegenstanders zullen in je beeldscherm verschijnen en het is de bedoeling dat je zoveel mogelijk extreme executies realiseert waardoor de puntenteller zo snel mogelijk omhoog schiet. Het opraken van de tegenstanders komt in dit spel niet voor, dus je kunt je ten alle tijden uitleven op je toekomstige slachtoffers. Daarbij komen ook enkele eindbazen die je kunt gaan verslaan. Vooral de speciale mogelijkheden die tot je beschikking komen tijdens het spelen maken dit spel erg aantrekkelijk en gevarieerd. Het menselijk darten bijvoorbeeld, waarbij je daadwerkelijk punten kunt scoren als je je opponenten in het bord gooit, het kapot schuren van een karakter tegen een rijdende trein, het functioneel gebruiken van een WC-pot of simpelweg het slingeren van een tegenstander in een tegen de muur gepositioneerde pin van een meter lang behoren allemaal tot hilarische, potentiële moordwapens. Je zult denken dat dit op een gegeven moment kan gaan vervelen, constant maar dat gemoord van tegenstanders, maar dat valt eigenlijk wel mee. Je kunt namelijk steeds weer nieuwe objecten in de omgeving gebruiken en er komen ook steeds nieuwe moordtoepassingen waar je gebruik van kunt maken, waardoor steeds weer nieuwe actie over je scherm zal vloeien. Door de meer dan uitstekende physics heeft de developer er dan ook voor gezorgd dat variatie in de executiewijze constant aanwezig blijft. Tevens zijn er ook nog de bike area’s, waarbij je simpelweg moet racen en onderweg enkele tegenstanders op je bike moet zien te killen.
Het aantal area’s waar je kunt vechten is weliswaar niet groots, en je zult er wel binnen enkele uurtjes doorheen zijn geraakt, maar de hard mode zorgt ervoor dat je het geheel nog eens over kunt doen, weliswaar in een wat hogere moeilijkheidsgraad. Daarnaast is er ook nog de 2 speler multiplayer split-screen mogelijkheid, waarbij je het tegen elkaar op kunt nemen. De speler met de hoogste score wint. Simple as that, maar wel erg aantrekkelijk.
BloodBath challenges all the way!
Als je MadWorld zou moeten vergelijken met een andere titel dan zou er absoluut geen andere game in mijn hoofd spoken, en dat maakt dit spel dan ook erg speciaal. Niet alleen de zwart-witte grafische stijl maakt het tot een volledig nieuw concept maar ook de gameplay is nog nooit eerder op de Wii vertoond. Tijdens de Deathwatch show zul je constant te maken hebben met BloodBath Challenges, hierbij worden amusementrijke objecten aan de omgeving toegevoegd, waar jij je mee kunt uitleven, en de inspiratie hierbij van de makers lijkt ongekend. Constant sta je weer versteld van wat men nu weer voor bizars heeft uitgedokterd en de resultaten daarvan, met alle respect, zijn geweldig. De battles tegen de spelers met een hogere rank in DeathWatch zijn daarnaast uitdagend en geven je het gevoel dat je tegen een eindbaas van het level aan het spelen bent. De DeathWatch challenges, waarbij je enkele simpele taken krijgt die je moet uitvoeren, zijn daarnaast uitdagend en een interessante toevoeging aan het geheel. Daarbij nog de extra wapens die je kunt vergaren zo nu en dan en de power-ups (Jack Balloon, Happy Pill en de Happy Onion) maken het spel erg compleet.
Ik vertelde net dat ik vrijwel geen enkele game kan noemen die vergelijkbaar is met dit spel maar als ik toch een titel moet noemen die SEGA al heeft uitgebracht en welke enigszins in contrast staat met dit spel qua sfeer dan is het toch wel House of the Dead: Overkill. Beide titels weten een fantastische sfeer uit te stralen en hebben daarnaast een aparte humoristische zijde van het verhaal, dat niet direct complex hoeft te zijn. De DeathWatch Game wordt voorzien van erg leuk en interessant commentaar en ook Jack weet het spel extra sfeer in te blazen met zijn altijd onrespectvolle uitspraken voor de opponenten. Het altijd opduikende paartje (de man met de BB-ketting en de executerende partner) dat de nieuwe BloodBath Challenges tentoonstellen (en ongewild uittesten) zorgen verder ook voor hilarische momenten. De verder ondersteunende, actievolle, moderne muziek past uitermate goed bij de game en zorgt voor een aangename ambiance.
En dan heb ik het nog niet gehad over de graphics van het spel, want ook die zijn uniek, vooral op de Wii. Het zwart met wit dat op je scherm getoond zal worden wordt geregeld besmeurt met rood bloed van de opponenten en de grafische tentoonstelling laat geregeld zien waartoe de Wii daadwerkelijk in staat is. Het spel oogt scherp, gedetailleerd, laat veel chaos zonder enige framedrops zien en de geregeld terugkomende ruisfilter maakt het bewust wat ouderwets ogender. De letterlijke bewoordingen die vaak verschijnen bij actievolle momenten zorgen er verder voor dat het lijkt op een stripverhaal dat je aan het spelen bent.
Dan kun je tot de conclusie komen dat MadWorld een uitstekende game is die vooral kwalitatief hoog boven concurrerende Wii-titels uitsteekt. Het spel is erg grof, en daarmee bedoel ik de inspirerende executiewijzen die soms wel erg imposant en ongelofelijk bruut lijken, maar dat maakt dan ook dat de 18+ rating terecht is. Het grove aspect waarvoor veel geïnspireerde toepassingen zijn verzonnen en uitgewerkt zorgt tevens wel voor de aantrekkelijkheid en variatie in de game. Gecombineerd met de meer dan uitstekende Havok engine die uitstekend van pas komt in een spel als dit maken MadWorld tot een hoge kwaliteitsproduct. De gameplay kan na de nodige uurtjes spelen wel enige verveling met zich meebrengen, maar je kunt zien dat de ontwikkelaar er alles aan heeft gedaan om deze gevarieerd te houden, waardoor je toch vaak geneigd bent het spel weer eens op te pakken. MadWorld verdient wat mij betreft dan ook een meer dan keurige score als geheel.
