De Londen 2012 Olympische Spelen staan voor de deur en zoals bij elk groot sport evenement het geval is, wordt er een game onder dezelfde naam uitgebracht. Maar het grootste probleem met een game gebaseerd op de Olympische Spelen en niet op een enkele sport, zoals de NBA, NFL of WK voetbal, is dat er maar een beperkte tijd gestoken kan worden in elke sport. Met ongeveer 40 sporten resulteert dat al snel in simpele mini-games zoals we die nog kennen uit de NES periode met Track & Field. Maar toch heeft de ontwikkelaar iets meer diepgang gegeven aan de game in plaats van als een bezetene zo snel en zo vaak mogelijk op een enkele knop te drukken, moet het nu met iets meer gevoel.
De verpakking is dik in orde
Het imago van de Olympische Spelen moet toch op een goede manier naar buiten komen met een dergelijke game en daar is Sega zeker in geslaagd. De complete verpakking van dit alles is namelijk erg stijlvol gedaan. Het menu en de overgangen van de verschillede onderdelen zijn lekker vrolijk en stilistisch vormgegeven. Elk onderdeel laat zien wat we kunnen verwachten met de Olympische Spelen, hoe de stadions eruit gaan zien en de sport locaties. Kan je niet wachten op dit alles, dan plaatst deze game je doodleuk in het midden van al deze locaties en geeft je zo een goede eerste indruk. De voice-overs tijdens de campaign is erg enthousiast en dit maakt het toch wel een stuk leuker om het spel in je eentje te spelen. Het is dan weer jammer dat tijdens de standaard events een zielloze Amerikaan de voice-overs doet. Maar toch heeft de presentatie ook enkele minpuntjes. Zo is het titelscherm met alleen een schoonspringer misplaatst en komen sommige quotes tijdens de sporten wel heel erg vaak voorbij. De game bevat geen namen van sporters, maar fictieve namen. Dus de sprint nadoen met Usain Bolt bevat helaas niet tot de mogelijkheden.De algemene soundtrack past erg goed bij de game, maar wordt overal voor gebruikt, waardoor het al redelijk snel je neusgaten uitkomt.
London Olympics 2012 bevat iets minder 40 sporten die onderverdeeld zijn in 6 disciplines: boogschieten, watersport, gymnastiek, atletiek, schieten en overige. Elke sport vraagt om een andere besturing, dus de eerste keer de tutorial volgen wordt sterk aangeraden. De meeste sporten vragen om op het juiste ritme een enkele knop in te drukken en de analoge sticks te ‘flicken’. Dit zorgt ervoor dat er iets meer diepgang is, omdat het juiste ritme vinden nog wel eens erg moeilijk kan zijn. Daarentegen valt al snel meer dan de helft van de sporten af, doordat ze enorm saai zijn. Schoonspringen is gewoonweg een quick time event en is het kleiduivenschieten na twee keer spelen enorm makkelijk. Maar aan de andere kant hebben we dan weer onderdelen die heel erg moeilijk zijn. Hink stap sprong is niet te doen en vraagt roeien om uiterste precisie. De ren onderdelen lijken ook erg op elkaar met meestal bij de langere onderdelen het gebruik van een stamina meter. Hierdoor krijg je een game waar je in een enkele avond doorheen speelt. Gelukkig brengt de multiplayer hier enigszins verandering in.
Met zijn tweeën op knoppen rammen
De multiplayer zorgt ervoor dat we te maken hebben met een party game die tijdens feestjes nog wel eens erg leuk kan zijn. Een menselijke speler zorgt voor een veel eerlijkere strijd en het plezier om één van je maten net op het laatste moment in te halen wordt niet snel oud. Er zullen dan wel snel enkele onderdelen naar boven komen die veel meer in balans zijn of meerdere kansen geeft. De onderdelen die in 10 seconden meteen zijn afgelopen (zoals een sprint) worden meestal als de mindere onderdelen gezien. Kleiduivenschieten of bijvoorbeeld discuswerpen waarbij je meerdere kansen hebt, zijn gewoon leuker om tegen elkaar te spelen. Online multiplayer zit er natuurlijk ook in, maar dit is toch een game die je met vrienden op de bank moet spelen. Het is wel erg leuk dat de medailles van alle landen bij elkaar opgeteld worden, waardoor er een wereldwijde lijst ontstaat met behaalde medailles.
En dan hebben we nog het Kinect gedeelte van de game. Toen ik de game ontving dacht ik eindelijk een game die Kinect beter uit de verf kan laten komen. De mini-games zijn simpel en zijn allemaal gebaseerd op kleine bewegingen en timing. Maar de gehele Kinect ervaring is een grote teleurstelling. Ten eerste niet alle sporten worden ondersteund en welke wel ondersteund worden, werken zo slecht dat er maar paar daadwerkelijk speelbaar zijn. 3D valt ook nog onder de extra’s, maar waarom deze Xbox game 3D ondersteund blijft voor ons nog een mysterie.
London Olympics 2012 is hiermee een matige sports game, die niet hoger scoort dan een middelmatige voldoende. De verpakking en grafisch is de game zeker dik in orde, maar de gameplay is helaas te simpel. In de singleplayer ben je na een avondje wel klaar mee, maar met vrienden kan dit een vermakelijke titel zijn tijdens een feestje. Kinect is een nachtmerrie, waardoor je het spel toch echt beter kunt spelen met de controller. Ik hoop dat ze nu al beginnen met de volgende Olympische Spelen game, want dan hebben ze in ieder geval 4 jaar om er een betere titel van te maken.
