Japanese Chainsaw Massacre
Japanse games kunnen soms simplistisch zijn, maar wel lekker bloederig. Vorig jaar maakte ik en een collega al voor het eerst kennis met Lollipop Chainsaw, een game van Warner. Het spel zei mij toen eerlijk gezegd nog niet zoveel maar na enige tijd het spel gevolgd te hebben bleek dat dit toch best wel eens een interessant spel zou kunnen zijn. Destijds kregen we op vrijwel geen vraag antwoord maar nu zijn al onze vragen beantwoord. Deze lees je in onze review van dit gewelddadige spel, waarin een mooi meisje de hoofdrol speelt.
Lollipop Chainsaw is een echte hack ’n slasher. Niet meer en niet minder. Geen RPG-elementen, geen onbeperkte vrijheid, geen boeiend verhaal, gewoon zagen met die kettingzaag! In het spel speel je als cheerleader Juliet Starling, een mooi, jong meisje dat een leven leidt dat bijna volmaakt lijkt. Toch besluit een horde aan zombies om Nick, haar vriend, op te peuzelen. Juliet besluit het hoofd van haar vriend toch voor zich te houden, om vervolgens hem aan haar kont vast te maken. Het doet me een beetje denken aan NeverDead, waar ik niet echt blij van wordt. Gelukkig zijn beide games echter niet met elkaar te vergelijken.
Rechttoe rechtaan
In deze game krijg je erg weinig vrijheid in de omgevingen waar je rond banjert, des te meer vrijheid krijg je bij het vernederen van zombies. Op allerlei manieren kun je ze een kopje kleiner maken. Middels combo’s kun je dan ook de nodige mooie taferelen teweeg brengen. Maar uiteraard zal dit niet aan het begin van de game het geval zijn. Je moet namelijk wisselgeld hebben om combo’s aan te kunnen schaffen. Niet alleen combo’s zijn te koop, nee, ook upgrades, waaronder een health upgrade of upgrades waardoor je bijvoorbeeld sneller van de grond kunt komen wanneer je geraakt bent door een zombie. Op deze manier probeert men ook lichte RPG-elementen aan het spel toe te voegen, zonder dat deze prominent zetten tot belangrijke beslissingen of overwegingen. Je wapens kunnen helaas niet upgrades ontvangen, maar worden wel zo nu en dan ingewisseld. Lollipop Chainsaw speelt zich af in verschillende gebieden, verdeeld over een drietal stages, welke weer verdeeld zijn over een drietal maps. Elke omgeving ziet er weer compleet anders uit, waardoor men hiermee de variatie probeert te behouden. Maar al dat zagen kan toch best vervelend worden, hoor ik je denken… Dat is op zich ook wel zo, maar men heeft enkele leuke variaties in het spel gestopt. Zo dien je de ene keer te basketballen met zombiehoofden, en dien je een andere keer weer te honkballen en moet je je vriend zien te beschermen die home-runs probeert te scoren. Omdat je kettingzaag niet alleen kan zagen maar ook kan schieten op bepaalde momenten voelt het spel iets gevarieerder aan. Tevens kan je vriendje ingezet worden op specifieke momenten waardoor je ook afhankelijk bent van anderen, en je dus niet als eenling constant ligt te raggen. Het redden van normale burgers hoort ook bij je vak. Vooral het ommaaien van tegenstanders in een korenveld spreekt nogal tot de verbeelding. Verder zijn de minigames in de speelhal, waarbij je een mini-platform game speelt en Pac-Man speelt goede variaties op de standaard gameplay. Echt bijzonder is het allemaal echter niet. Echter, zonder deze toevoegingen zou dit spel zo eenzijdig als de pest worden.
Zombies maaien
Kenmerkend aan deze game is dat het veelal hetzelfde blijft. Je nieuwe combo’s zijn wel leuk, af en toe krijg je een eindbaas voor je kiezen en zo nu en dan krijg je een soort van minigames voor je voeten gegooid, maar veelal is het toch zombies afslachten met je combo’s en kettingzaag. Dit is op zich niet saai, maar kan na verloop van tijd wel vervelend worden. Daardoor is Lollipop Chainsaw geen game die je vele uren achter elkaar zult gaan spelen. Af en toe een level is dan ook hetgeen waar je naar uit zult kijken. Die levels zijn op zich qua omgeving vrij gevarieerd. Dan bevind je je op een school vol zombies, en weer even later bevind je je in afgelegen, boers gebied. De omgevingen zien er echter niet bijzonder uit. Grafisch is het spel wel van een behoorlijke kwaliteit, maar in de beurt van oogstrelend komt het spel eigenlijk nooit. Vooral de cinematics zijn indrukwekkend. Ingame kan het spel er echter prima mee door, maar verwacht geen pareltje op dat gebied. Qua audio is het spel ook vrij neutraal gebleven, niet bijzonder, ook niet tegenvallend. Zo nu en dan hoor je zelfs bekende liedjes voorbij komen, waaronder de Pac Man Fever.
Naast de standaard singleplayer heeft de game ook een soort van score-attack modus, met ook nog een time attack en medal attack modus, waarin het gaat om de score. Verder biedt de game weinig echt interessants. Je kunt ingame weliswaar soundtracks, upgrades en combo’s aankopen, maar buiten dat bezit het spel weinig echte mogelijkheden die iets toevoegen aan de standaard content. Daardoor is Lollipop Chainsaw geen game die echt opvalt. De look en de sfeer zijn op zich wel uniek; Een lief en mooi meisje dat iedereen afslacht, echt typisch Japans. Echter is de gameplay ook vrij typerend Japans: Veel van hetzelfde, af en toe zelfs nog de ouderwetse quick-time events, een verhaal dat weinig inhoud kent en al helemaal geen multiplayer. Lollipop Chainsaw is zeker geen game die zwaar onder de maat scoort, maar doet daarnaast ook totaal niets om echt positief in het licht te komen. Hetzelfde geldt dan ook voor het cijfer van de game.
