Wat mij nu echt de bom leek is mijn favoriete game (Counter-Strike: Source) eens realtime te spelen. Hoe zou zoiets nou in het echt voelen? One shot, one kill, respawnen en weer een nieuwe ronde beginnen. Met nieuwjaar heb ik het mogen ervaren op een iets andere manier. Wat doet een gamer namelijk met nieuwjaar? We pakken een pilsje, gaan daarna aan het gourmetstel en nemen een avondje uit naar de laserschietvelden in Taurus (bij Venlo). Daar mochten we dan ook echt een keer gaan beleven hoe het er in het echte leven aan toe gaat op de slachtvelden.
Nu ben ik misschien niet de slechtste CS-speler die er online rond huppelt in de velden, maar de beste ben ik ook zeker niet. Dat bleek ook wel weer uit het laserschieten waarbij we met 4 man rond mochten lopen in een soort van 3 etages groot oerwoud. Als je online speelt krijg je vrijwel nooit de feeling die je wilt hebben. Je loopt rond met de gedachten: ‘Ik schiet alles stuk wat los en vast zit en als ik dood ga dan respawn ik wel weer’. Echt veel strategie en inschattingsvermogen komt er niet bij kijken. In de oorlog kan je zoiets natuurlijk nooit gaan bedenken, ook in een dergelijke squad (SWAT, FBI) kun je nooit denken dat het allemaal wel zal meevallen en dat er risico’s gepermitteerd kunnen worden. Daar gaat het namelijk om het echte werk, en dat was dus ook zo’n beetje bij ons, al speelde we niet met echte kogels maar met laserguns.
We kregen een opdracht maar we mochten kiezen voor een team-deathmatch speelmode of een co-op mission aangezien de drukte erg meeviel. We kozen al snel voor het eerste om een beetje meer ervaring op te doen met hetgeen waar we ons in gingen storten. De eerste keer is natuurlijk altijd een beetje wennen. Met het pak aan, dat onze schoten en hits moest detecteren op verschillende manieren, rende team Red (waarin ik in zat) al snel door het veld heen. In het begin valt al snel op dat je snel wordt geraakt als je weinig dekking zoekt achter de nodige obstakels. De geluiden die je soms opwekt en het lopen over de mijnen die geplaatst zijn maken het alleen maar lastiger snel te kunnen handelen. Ook het flanken van de tegenstanders is gewoon een veel voorkomend verschijnsel waaraan je je al snel verkijkt, niet alleen in games dus. Het lijkt dus in feite vaak makkelijker dan het is. Het gevoel dat je echter hebt is wel erg goed, de adrenaline loopt door je hele lijf en na 20 minuten rond rennen ben je al snel uitgeput. Je doet natuurlijk hard je best om een zo hoog mogelijke score te behalen.
Na het vele rennen, dekken en schieten om je heen krijg je een formulier waarop je ook daadwerkelijk kunt zien waar je geraakt bent, hoeveel jij geraakt hebt, de hitpoints en de accuracy van je schoten. De accuraatheid van een dergelijke speler valt al snel tegen als je erachter komt dat je zo’n 300 schoten gelost hebt waarvan zo’n 8% van raak is geweest. Uiteraard is het toch nog wat anders dan het echte werk in Vietnam bijvoorbeeld maar mooi is het zeker. Voor diegene die dan echt eens het gevoel van een echte shooter willen ervaren raad ik dan ook echt aan om het eens te proberen, ook voor de gamers die wat lichaamsbeweging is het een avondinvulling die meer dan de moeite waard is voor iedereen.
