Eerste blik was al gelijk positief
De eerste indruk is bij een game vaak erg belangrijk, althans bij mij. Ik zie dagelijks tientallen games voorbij komen die beoordeeld kunnen en mogen worden, maar je hebt simpelweg niet de tijd voor alles. Maar als een game indruk maakt bij de eerste oogopslag, dan is het vaak iets welke ik wel op zal pakken en tussendoor even meeneem. Leila is zo’n game…
In dit spel, waarvan wij de PlayStation 5-versie speelden, speel je als Leila en doorkruis alle fasen van haar leven, waarbij je haar cruciale levensmomenten ontdekt, waaronder haar relaties en ouderschap. Door puzzels te ontrafelen die doordrenkt zijn met fragmenten van haar leven, zul je de motieven achter Leila’s levensbeslissingen begrijpen. Terwijl je dieper in haar psyche en haar emotionele landschap duikt, zul je facetten van jezelf ontdekken die weerspiegeld worden in de levensreis van deze ogenschijnlijk gewone vrouw. Elke illustratie is een meesterwerk, handgemaakt met gedetailleerde traditionele animatie, en elk moment wordt geaccentueerd met een suggestieve originele soundtrack. De soundtrack in het hoofdmenu maakt al direct veel indruk op mij, net als de vaak redelijk statische, met lichte details bewegende delen van de illustraties. Het spel imponeert wat dat betreft diep, mede door de simpliciteit, want heel complex zitten de graphics niet in elkaar. Het zijn vaak statische beelden, met zoals gezegd lichte details die het iets dynamischer maken, zoals in het hoofdmenu al direct te zien is; Een kat die met de staart zwaait, de wind die door het raam de gordijnen laat bewegen en een papiertje dat omhoog vliegt als de wind eronder weet te komen.
Goede en soms ook mindere puzzels
De game is een point-and-click adventure puzzelgame, waarin je dus via puzzels je fases in je leven ontrafelt. Je loopt door een bos heen, en gaat uiteindelijk richting je hersenen, maar allereerst zul je diverse hersenspinsels tegenkomen die je een indruk geven van het leven van Leila. Je zult onder andere ook herkenning tegenkomen van het echte mensenleven; De sleur van het huishouden, soms de zin en onzin van dingen niet en wel in kunnen zien en relaties die lastig te peilen zijn. Het maakt dat Leila mooie en lelijkere momenten heeft. In het begin ben je nog naar bepaalde objecten met ‘gaten’ aan het zoeken, later ben je bezig met het maken van wiring waarbij de draden elkaar niet mogen raken.
Veel puzzels kunnen opgelost middels hints, al krijg je soms ook hints niet op de momenten dat je ze juist wel even nodig denkt te hebben. Met een klein beetje denkwerk komt je er echter uiteindelijk wel overheen en zie je de oplossing wel, maar bijvoorbeeld het stuk waarbij de Maan onthuld moest worden dat vervolgens op water moest reflecteren was voor mij wel even een uitdaging. Ook de puzzel met de kameel, de slang en de vogel waren even uitvogelen wat er nu precies bedoeld wordt. Het zijn erg doordachte puzzels, welke zo nu en dan best wel imponeren en vooral ook redelijk variëren. Maar er zijn ook mindere delen in de game. Het doen van het huishouden bijvoorbeeld is één aspect dat mij erg tegenstond. Dit kan dan snel vermoeiend worden door de controls, die gewoon tergend zijn door het constante gebruik van de analoge stick en het bewegen van de cursor. Je bent eigenlijk vrijwel constant objecten aan het oppakken en verslepen met de stick en kruisje. Het kan bijna RSI-achtige taferelen opleveren aangezien je dit soort gameplay veelal niet gewend bent. De controls zijn dan ook mijn grootste minpunt wat dat betreft, aangezien het soms een gesleur van jewelste is. Op dat gebied is de PC-versie misschien net wat toegankelijker, aangezien dat met een muis allemaal wat sneller en makkelijker gaat.
De game kent één enkele game mode en is daarmee dus niet echt goed herspeelbaar en vernieuwend bij een nieuwe walkthrough. Toch biedt de game best wel aardige content bij een enkele playthrough. Na iets meer dan een handvol uurtjes was ik er dan ook klaar mee en was het ook wel genoeg. De balans tussen ‘te veel’ en ‘te weinig’ is dan ook prima gevonden, want veel langdradiger had het spel ook niet hoeven te worden.
Leila is een titel die het net weer wat anders doet en absoluut weet te imponeren door haar geweldige main soundtrack (er zijn overigens tal van soundtracks aanwezig) en bijna sublieme handgetekende illustraties. De voice-acting van het vrouwelijke hoofdkarakter is niet overweldigend maar kan er zeker mee door. Ook de puzzels zijn veelal van een goed niveau, waarbij je net niet te veel hoeft na te denken, maar waarbij je hersenen zeker even op de proef gesteld kunnen worden. Het is net niet te moeilijk gemaakt, waardoor je vaak toch wel weer verder komt na enkele minuten. De controls zorgen echter al snel voor een vermoeiende linkerhand door het constante draggen door het scherm heen en de interactie met objecten. Als ze dat op de een of andere manier hadden, kunnen verbeteren en beperken, had dit een pareltje kunnen zijn. Leila blijft echter de moeite van het spelen zeker waard en is misschien wel ‘de game’ die door velen al te snel over het hoofd gezien zal worden.
