Onlangs verscheen het derde deel van Indiana Jones en ondanks het feit dat de meningen over deze film verdeeld zijn, is Indiana Jones weer helemaal hot. Activision lijkt dan ook een goede keuze te hebben gemaakt door LEGO: Indiana Jones deze maand te introduceren. Omdat eerder LEGO Star Wars al heeft bewezen dat een game als deze een succes kan zijn en kwaliteit kan bieden, had ik een goede hoop voor LEGO: Indiana Jones. Ongeveer een week geleden kreeg ik deze game binnen voor de Playstation 2 en in de afgelopen dagen heb ik dan ook een uitgebreid oordeel kunnen vellen over deze nieuwste LEGO-game.
LEGO meets Indiana Jones
Voor mij was het wel enigszins opvallend dat de Playstation 2-versie binnen kwam, want dat gebeurd de laatste tijd niet vaak meer. Mijn Playstation 2 is de afgelopen periode nauwelijks meer gebruikt en ik moest dan ook even denken aan de goede tijd die ik met deze zwarte rakker gehad heb. Toch was ik ook wat teleurgesteld, want zoals je in mijn preview al kon lezen was ik juist enthousiast over de graphics. Als je eenmaal beter gewend ben stap je niet zo makkelijk meer terug. Voor mij was het dan ook lastig om voor dit onderdeel nog een goed oordeel te kunnen geven. Op de huidige consoles ziet de game er in ieder geval zeer geslaagd uit en dat zal ik dan ook meenemen in de uiteindelijke score van mijn review, want de meeste lezers zullen daar ongetwijfeld de meeste interesse in hebben voor de huidige generatie consoles. Wel moet ik zeggen dat de camerapositie dan weer wat minder goed is uitgewerkt, want deze is niet altijd even goed gekozen. Dat is bijvoorbeeld het geval wanneer de camera vanaf de zijkant wordt gepositioneerd en je daardoor het overzicht grotendeels kwijtraakt. Iets wat natuurlijk storend is. Al wil ik niet zeggen dat je tijdens het spelen continu vloekend voor het beeld zit. Al is die kans al klein omdat je niet dood kunt gaan. Wanneer je LEGO-blokje uit elkaar valt zul je namelijk even later op dezelfde positie weer verschijnen.
Toch zorgt de camerapositie er wel voor dat ik me net wat minder betrokken voel bij de game. Iets wat versterkt wordt door de manier waarop de game verteld wordt. Tot mijn verbazing kunnen LEGO-poppetjes namelijk alleen maar brabbelen en zijn ze niet in staat een gesprek te voeren of iets in die richting. Natuurlijk brengt dit wel humor met zich mee en bevorderd het de sfeer in de game. Maar voor mensen die net als mij niet helemaal meer bekend zijn met het verhaal van Indiana Jones is het toch wat moeilijk te begrijpen wat er allemaal gaande is. LEGO: Indiana Jones vertelt de totale trilogie van de game en je kunt dus altijd de films nog eens bekijken. In de game kun je alle drie de films tegelijk spelen. Heb je dus even geen zin om met het eerste deel aan de slag te gaan kun je ook alvast met het derde deel beginnen. Dit kun je kiezen in een groot huis van LEGO waar je terecht zult komen na het voltooien van een hoofdstuk. In dit huis kun je ook in een bioscoop vrij gespeelde filmpjes bekijken, in een winkel LEGO-poppetjes kopen om mee te spelen en meer van dit soort extra toevoegingen. Natuurlijk leuk gekozen en bovendien weet het jongere publiek zoiets meestal wel te waarderen.
Voor wie is de game nou eigenlijk?
Dit brengt me wel op de vraag voor wie deze game nou eigenlijk is. Qua setting en moeilijkheidsgraad lijkt deze game voor kinderen gemaakt. En ik moet zeggen dat ik deze game ook vooral aan de wat jongere lezers van onze site aan kan raden. Toch moet je jezelf niet schamen wanneer je deze game speelt op een wat oudere leeftijd, want qua gameplay is deze game gewoon voor iedereen. De game kent veel platform actie zoals we die van vroegere platform-games kennen en bevat daarnaast regelmatig diverse puzzels. Deze zijn origineel te noemen en bij vlagen ook nog best uitdagend. Zoals te verwachten speelt dit alles zich af in oerwouden, steden en verschillende andere locaties zoals we die kennen uit de films. Dit alles natuurlijk wel opgebouwd uit LEGO en leuk om te weten is dat bijna alles kapot kan. Regelmatig zul je dan ook bekende stukjes tegenkomen die je kent van vroeger. Een heerlijk nostalgie gevoel en het geeft je bijna een reden om de dozen nog eens van de zolder af te halen.
Erg leuk is dat je dit alles ook met ze tweeën kunt doen. Wanneer je in je eentje speelt kun je namelijk tussen twee personages switchen en wanneer je met z’n tweeën aan de gang gaat speel je dus elk met één van deze personages. In de puzzels ligt de oplossing vaak bij het gebruik van twee personages en bovendien heeft elk personage zo zijn speciale eigenschappen. Kortom, de game met z’n tweeën spelen is gewoonweg dubbel zo leuk. Ook met het vechten kun je elkaar helpen, want ook dit komt uiteraard ook in de game voor. Natuurlijk wordt er ook gevochten in de game. Meestal vecht je met je vuisten, met Indy’s zweep of met een vuurwapen dat je hebt opgepakt. Elk personage heeft dan ook zijn of haar eigen wapen wat weer bepaalde voordelen met zich meebrengt. Dit maakt het vechten wel wat aantrekkelijker, want voor de rest is het toch vooral op de zelfde knop gaan drukken en maakt het zoals eerder vermelde feit dat je niet dood kan, het nou ook niet bepaald spannender.
Uiteindelijk is het niet zo heel moeilijk om een conclusie aan de game te binden. Het is gewoon een leuke game, met leuke platform actie, met leuke puzzels en ook nog eens leuk om met z’n tweeën te spelen. Niet meer en niet minder en dus gewoon puur vermaak. Daar komt bij dat de graphics, zeker op de huidige generatie consoles, er goed uit zien. De game is voor jong en oud en in deze wat rustige zomermaanden dan ook zeker een aanrader te noemen.
