Bij de meeste vervolgen in een gamereeks mag je verwachten dat het de punten die mis gingen in het vorige deel worden verbeterd. Helaas gaat dit niet altijd op. Er is zelfs een serie waarbij je van tevoren al op geen enkele verandering hoeft te rekenen en dit zijn de Lego games. Gedurende de jaren zijn we meegenomen door verschillende bekende licenties en elke keer hadden we te maken met nagenoeg identieke spellen. Toch blijven het altijd vermakelijke games. Mischien komt het door de Lego steentjes, waar iedereen in zijn jongste jaren wel eens mee in aanraking is gekomen, maar voor echt hoge kwaliteit hoef je niet aan te kloppen bij de Lego games. Het zal dan ook geen verrassing zijn dat de nieuwe Lego Harry Potter Years 1-4 (LHP) wederom niet voor veel vernieuwing zal zorgen.
De Harry Potter films verlenen zich echter helemaal niet slecht voor deze blokkenwereld. Zoals de titel al aangeeft speel je in LHP door de eerste vier ervan heen op dezelfde spottende manier zoals we van Lego gewend zijn. Elke film is opgedeeld in zes levels, waarin je de beste scenes zelf mag naspelen, maar voordat je hieraan kunt beginnen zul je eerst naar school moeten. Harry, Ron en Hermelien zullen namelijk niet erg ver komen zonder de hulp van hun toverspreuken. Voor aanvang van het hoofdverhaal wordt je dan ook naar de lesruimtes van bekende professoren geleid zoals Quirrell om alles te leren wat je de aankomende levels nodig hebt. Op die manier kun je goed voorbereid beginnen aan de opdrachten die gaan komen.
Spreuken, drankjes en meer volk
Waar je in de Batman variant gebruik moest maken van de verschillende pakjes die je personages hun krachten gaven hebben de tovenaarsleerlingen hier een toverstaf voor. Door de Y-knop ingedrukt te houden verschijnt een menuutje waarin je alle beschikbare spreuken kunt selecteren. De meeste puzzeltjes zijn hiermee wel op te lossen, maar het komt ook regelmatig voor dat je iets moet gebruiken wat de personages die je gebruikt niet aan kunnen. Een voorbeeld hiervan is een zware ketting waar je vaak aan moet trekken om een deur te openen. Deze kan alleen maar worden gebruikt door hele sterke personages zoals Hagrid. Het fijne aan LHP is dat de speler dit keer tussen meer dan twee personages kunnen wisselen. Meestal zijn er drie tegelijk beschikbaar (vaak Harry, Ron en Hermelien), maar in sommige levels loopt er ook wel iemand anders bij. Zo kunnen er meerdere verschillende puzzeltjes in een level worden gestopt en dat komt de afwisseling in LHP heel sterk tegemoet. Het komt helaas ook vaak voor dat er toch niet het juiste persoon aanwezig is. Hiervoor heeft Traveller’s Tales een creatieve oplossing gevonden in de vorm van drankjes die je zelf kunt brouwen.
Ze stellen niet heel erg veel voor, maar in sommige gedeeltes staat er een pot voor je klaar, waarin jij de juiste ingrediënten moet stoppen. Dit betekend dat je in het gebied waar je vastzit op zoek moet gaan naar de juiste voorwerpen, zodat met zo’n drankje weer verder kunt. Het is weer een leuk bedachte manier om een extra zoektocht te implementeren in de levels en ook voor de drankjes zul je eerst lessen moeten gaan volgen. Het grootste voordeel van LHP is de hoeveelheid bewegingsvrijheid die je krijgt. Voor de hoofdbasis waarin je in LHP alle missies selecteert is de Leaky Cauldron uitgezocht. Vanuit dat gebouw heb je toegang tot de Diagon Alley waar je al je bonussen kunt kopen, maar het geeft je ook toegang tot Hogwarts, de locatie van het hoofdverhaal. Dit is echter een enorm kasteel zoals in de films was getoond en jij kunt als speler de meeste kamers in komen, zonder dat je verder gaat met het verhaal. Hier vind je bijvoorbeeld nieuwe personages om te kunnen kopen of andere bonusvoorwerpen. Dit zorgt voor een veel vrijer gevoel dan in de vorige Lego titels en wanneer je zin hebt om verder te gaan dwaalt er altijd wel ergens een spook rond in het gebouw die je de weg naar het volgende level wijst door een pad van spookstuds neer te leggen.
Terug bij oude gewoontes
Met al deze kleine aanpassingen is LHP zeker één van de meest vermakelijke Lego games geworden die de afgelopen tijd is uitgekomen. Het is dan ook jammer dat Traveller’s Tales wederom heeft besloten om de kritiek op de vorige games volledig te negeren. Ook LHP heeft namelijk te kampen met cameraproblemen, welke ervoor zorgen dat je af en toe onnodig beschadigd raakt (doodgaan kan gelukkig niet) doordat vijanden je net van buiten het scherm aanvallen. Bovendien kijk je door het camerastandpunt regelmatig over belangrijke voorwerpen heen die je nodig hebt om verder te kunnen. Het werkt nogal frustrerend doordat je meestal onnodig veel aan het zoeken bent. Een erger irritatiepunt vindt plaats wanneer je je toverstaf op een vijand probeert te richten. Door de X-knop ingedrukt te houden wordt het mogelijk om je spreuken naar een door jou geselecteerd object te sturen. De cursor die daarvoor in beeld verschijnt, selecteert echter elk voorwerp waar deze onderweg overheen beweegt. Dit betekend dat je geregeld eerst een bloemetje kapot schiet, voordat je de tegenstander raakt en ondertussen zelf een aanval voor je kiezen krijgt. Het is vooral vervelend wanneer er veel NPC’s in de weg lopen, die je allemaal kunt raken. In bijvoorbeeld de les voor de Immobilus-spreuk is het de bedoeling dat je kleine elfjes twee keer achter elkaar raakt met Immobilus, maar als je te lang wacht met het tweede schot vliegen de diertjes weer vrolijk verder en moet je ze opnieuw twee keer raken.
LHP degradeert hierdoor weer tot een vrij standaard Lego-titel. Dit is ook duidelijk te zien, want het spel zit weer net zo vol met unlockable content als zijn voorgangers. De ontwikkelaar heeft alles uit de kast getrokken om de speelduur te verlengen en daar is opzich niet zo veel mis mee. De meeste dingen zijn echter een beetje nutteloos en dat is vooral zichtbaar bij de vrijspeelbare personages, waar nietszeggende mensen als ‘Ravenclaw Boy’ tussen zitten. Wel heb je iets aan het verzamelen van gouden Lego-steentjes. Met de in totaal tweehonderd stenen zijn nog een groot aantal bonus-levels vrij te spelen. Voor de echte verzamelfans valt er dus meer dan genoeg te doen in deze game.
Lego Harry Potter Years 1-4 is dan ook zeker de moeite waard als je nog nooit een Lego-game hebt aangedurfd. De enorme wereld van J.K. Rowling leent zich prima voor een dergelijke game en zorgt voor veel welkome verfrissingen in deze spelserie. LHP is een stuk gevarieerder dan bijvoorbeeld Lego Batman en weet erg goed in te spelen op de mogelijkheden waarover de jonge tovenaarsleerlingen beschikken. Het toevoegen van de spreuk- en drankjeslessen zijn zeer aangenaam en het resultaat zorgt voor veel uitbundigere puzzels in het spel. Daarnaast heb je in LHP veel meer bewegingsvrijheid in het kasteel van Hogwarts. Houdt er alleen wel rekening mee dat je een Lego-game aanschaft en dus ook met de bekende beperkingen moet leven zoals de vervelende camera. LHP is één van de leukere Lego-titels, maar als je de vorige spellen al niks vond, dan zal deze je mening zeer zeker niet doen veranderen.
