Metal Gear Solid 2.0?
Nu we weer in wat rustiger vaarwater zijn aanbeland wat betreft de game releases kunnen we ons focussen op weer eens een andere shooter. Left Alive is zo’n shooter die wat anders is dan de games die we de afgelopen tijd gewend zijn. Een typisch Japanse game, met een kenmerkende gameplay, aparte graphics en een uitgebreid verhaal. Wij zetten onze tanden hier even flink in, en dat was nodig ook!
Left Alive vertelt het verhaal over hoe mensen overleven tijdens een vernietigende invasie. Het door de oorlog verscheurde Novo Slava worden spelers uitgedaagd om te overleven door alternatieve routes te ontdekken en boobytraps te plaatsen. Dat laatste is direct een aspect in de game dat als een rode draad door de game heen loopt. In de game kun je namelijk bommen, granaten, mijnen, health packs en meer items craften die noodzakelijk zijn om de vijanden uit te schakelen. Left Alive is namelijk geen twaalf in een dozijn waarin je vijanden simpelweg neer kunt knallen. De game is uitermate dodelijk en elke aanval wordt keihard afgestraft, vooral wanneer er meerdere vijanden bij elkaar gelokaliseerd staan. Op het laagste niveau word je dan al snel neer gevlamd door de robotachtige units die jacht op je maken. Wel opvallend is dat vijanden veelal vrij statisch zijn. Ze lopen of dezelfde paden, of ze staan stil gericht met het gezicht op hetzelfde punt. Hierdoor ligt de weg vaak open om op bepaalde punten boobytraps neer te leggen. Let er wel op dat je niet zelf over je eigen mijn heen loopt, want boobytraps kunnen ook voor jou damage opleveren. Door vervolgens vijanden te lokken, zij het met schieten of door lege blikjes te gooien, lok je ze in de val. Klinkt leuk allemaal, maar helaas werkt dit allemaal uitermate lastig. Dit komt mede doordat de gameplay en controls typisch Japans ingewikkeld zijn. Je hebt zoveel knoppencombinaties, zoveel uitleg over de controls, en vervolgens zo’n complexe logica in de besturing, dat je veel tijd kwijt bent met het gewennen aan de controller-layout. Eerst pijltje gebruiken om je gadget te selecteren, vervolgens L1 om het te plaatsen, het vergt veel energie om eraan gewend te raken. Het feit dat er zoveel uitleg bij elke actie en knoppencombinatie wordt gegeven, maakt ook wel duidelijk dat de game overcomplex in elkaar steekt.
Er is zoveel mis met deze game…
Het spel is dus erg stealthy, waarbij je dus veel gebukt te werk zult moeten gaan zodat vijanden je niet te snel opmerken. De gadgets zijn dan ook puur om te gebruiken om eerst de omgeving te prepareren en vervolgens de vijanden in de val te lokken, maar je kunt ze ook gewoon voorbij proberen te lopen door gebruik te maken van de ruimte in de omgevingen. Wanneer je toch in een vuurgevecht terecht komt, dan maakt de game gebruik van een auto-aim feature. Deze werkt echter voor geen meter. Wanneer vijanden een beetje bewegen, moet je zelf ook flink aan het pookje gaan trekken, en wanneer er obstakels voor je staan, wijkt de crosshair uit. De game mechanics zijn dan ook het grote struikelblok in deze game. Je kunt achter objecten kruipen om je te verstoppen, maar ook dat werkt vaak erg houterig en onhandig. De gameplay voelt dan ook een beetje aan als die van de eerste Metal Gear Solid game. Je ziet ook dat er diverse dingen zijn gejat uit die franchise, zoals het verstoppen in vuilnisbakken en de vele tussenfilmpjes die voorbij komen in de game. Naast deze slechte mechanics zien de graphics er ook nog eens uit als die van de eerste Metal Gear Solid game. Left Alive lijkt dan ook rechtstreeks uit het PlayStation 2 of 3-tijdperk getrokken te zijn zonder enige eigen inspiratie daaraan toegevoegd. Zelfs aan de main characters, die in third person constant in beeld te zien is, ziet er totaal niet gedetailleerd uit, waarmee je dus constant tegen een blurry-rug aan zit te kijken in de game. Ook de character models zijn totaal ongeïnspireerd en constant hetzelfde, net als de omgevingen, die erg saai in beeld worden gebracht. De grote robots die je zo nu en dan ziet rondlopen, zijn dan wel weer leuk om te zien, maar ook die zien er vrij wazig en weinig imponerend uit. Enig acceptabele zijn nog wel de cinematics, die er, vooral bij de intro, wel aardig uit zien. Ook qua audio is de game vrij ondermaats. “Enemy approaching”-geluiden worden constant uitgespuwd en ook geluiden van geweren klinken vrij matig en klapperig. Wel weer leuk zijn de wat ruwere mech-gevechten, waarbij je dus in zo’n grote robot kunt klimmen om grootse vuurgevechten aan te gaan. Dit werkt dan wel weer best aardig en zorgt wel voor leuke vuurgevechten die je kunt aangaan. De game is daarnaast volledig singleplayer, maar leuk detail is dat je op plekken waar de meeste spelers dood zijn gegaan, wel de lijken ziet van spelers. Dit wordt allemaal online bijgehouden en op deze manier kun je op moeilijk doordringbare plekken extra loot vinden van overleden spelers.
Left Alive is een kwalitatief teleurstellende game geworden. De gameplay werkt echt voor geen meter en de controls zijn zo complex gemaakt met zoveel uitleg, dat je in het begin al direct geen plezier uit de mechanics weet te halen. Het idee om veel gadgets in de game te proppen om zo de tegenstanders te misleiden is leuk bedacht, maar de AI die daarbij toegepast wordt maakt het al snel minder uitdagend aangezien deze erg statisch in elkaar steekt. Soms is het beter om gewoon iedereen voorbij te rennen en het volgende save-point te bereiken, in plaats van om uit te zoeken hoe je precies iedereen langzaam voorbij kunt komen en kunt executeren. Fouten in de game, waaronder het begin van het spel, waarin je al direct door een opponent neergeknald kan worden achter een hek, maken dat het spel totaal niet toegankelijk is en eerder afschrikt dan aantrekt. Daarbij komt ook nog eens dat wanneer je dood gaat, je gehele stukken lekker overnieuw mag spelen, iets wat vaak tot veel frustratie kan leiden wanneer je net veel vijanden neer hebt weten te halen. Left Alive is dan ook een game die je gerust kunt negeren, om zo de achterstand die je hebt opgelopen in maart met al die vette games, lekker in te halen.
