Master of unlocking
Ademt lang in, oké, een review van de volledige Kingdom Hearts franchise. Een franchise die bij soort van toeval bestaat. De legende gaat dat er ooit een Square Enix en Disney medewerker in een lift hebben gestaan, dat ze aan de praat raakte en dat het ze wel leuk leek om eens samen een game te maken. Wisten zij veel dat die elevator pitch uiteindelijk uitgroeide tot een serie games met een drietal spellen in de hoofdserie en tal van spin-offs op diverse platforms. Wisten zij veel dat de serie een meme zou worden op het wilde wijde internet, omdat het simpele verhaal van de duisternis bevechten met een gigantische sleutel uitgroeide tot een epos waar nog steeds niemand alles van snapt. Wisten zij veel dat er handleidingen geschreven moesten worden om nieuwelingen te vertellen in welke volgorde ze de games moesten spelen. Wisten zij veel dat sommigen games niet eens meer bestaan, maar wel onderdeel zijn voor het verhaal.
Ademt nogmaals lang in, oké, ik kan dit.
Disney Software
Kingdom Hearts is een vreemde franchise om van te houden. Deze is gestart in een tijd dat zowel Disney als Square op hun absolute top zaten. Een samenwerking klinkt in de essentie als een onmogelijk recept. De werkelijkheid was totaal anders. Geen enkele game is perfect, maar het allereerste deel was een gigantisch succes. Niet alleen door de Final Fantasy karakters, want, laten we eerlijk zijn, de meeste gamers speelde die game om die reden. Alles wat met Disney te maken had was ook genieten. Mede mogelijk gemaakt door de stemacteurs en de charme van, tja, eigenlijk alles wat toen met Disney te maken had. De gameplay was niet de standaard die we van Square gewend waren. Kingdom Hearts kende het begrip turnbased niet en gooide het roer om naar actie, want niets is leuker dan Disney karakters in realtime in elkaar meppen met een sleutel van het formaat honkbalknuppel. Gooi daar een relatief simpel verhaal overheen met het redden van meerdere prinsessen van het licht als hoofdlijn en het succes is compleet. Wisten zij veel waar het naartoe zou gaan.
Wat wellicht nog het meest op de netvliezen van menig forum bezoeker staat gebrand is het geheime filmpje dat je krijgt te zien na het voltooien van een set aan onbekende opdrachten. Wie waren deze personages met twee keyblades, waar zijn ze nou eigenlijk en waar gaat het verhaal in vredesnaam naartoe? Het antwoord kwam gedeeltelijk in een spin-off op de Gameboy Advance genaamd Chain of Memories, totdat Kingdom Hearts II het van de daken schreeuwde. Chain of Memories kreeg ook maar meteen een remake, want niet iedere PlayStation 2 bezitter had een handheld van Nintendo. De rest.. de rest is geschiedenis.
Birth by elevator
Ik ben de laatste die zal beweren dat het volledige overkoepelende verhaal een duidelijke lijn heeft. Dat is gewoon niet zo. Het volledige tweede deel leunt op een gebeurtenis in deel één. Een gebeurtenis die in dat deel al een beetje vergezocht was. Birth by Sleep lijkt personages te introduceren om vervolgens een deel van het eerste deel te retconnen. A Fragmentary Passage maakt weer gebruik van een gebeurtenis in Birth by Sleep om een personage op een locatie te plaatsen waar deze later nodig is. Er wordt een gameplay element geïntroduceerd in Dream Drop Distance in de vorm van monstertjes terwijl deze weer vrijwel direct worden vergeten. Er worden homunculi in de mix gegooid en tijdreizen komt even om de hoek kijken. Er zijn nog net geen alternatieve realiteiten. Al zou je kunnen zeggen dat de duistere wereld dat is.
Ben je een nieuweling, weet dat de meest belangrijke games in deze complete collectie de games zijn die volledig speelbaar zijn. Hier komt even een batterij aan titels waar je hoofd van gaat tollen. Kingdom Hearts Final Mix, Kingdom Hearts Re: Chain of Memories, Kingdom Hearts II Final Mix, Kingdom Hearts: Birth by Sleep, Kingdom Hearts Dream Drop Distance HD, Kingdom Hearts 0.2 Birth by Sleep – A Fragmentary Passage (ja, dat is één titel) en Kingdom Hearts III + Re Mind. Dit zijn tevens de games die nog enigszins vergelijkbare gameplay hebben op een aantal toevoegingen of variaties na. In de volledige franchise zijn dit de beste delen. De eerste game en Chain of Memories kunnen wat ouderwets aanvullen en Dream Drop Distance heeft een heel irritante gimmick waar je omheen moet werken. Voor de rest zijn het daarentegen allemaal games waar je uren plezier aan zal hebben. Kingdom Hearts II Final Mix is bijvoorbeeld nog steeds één van de beste actie RPG’s met toen de meest intense gevechten in het genre. Kingdom Hearts III + Re Mind gaat daar met Final Cut met een flinke sprong overheen. De optionele gevechten in Final Cut zijn namelijk waanzinnig.
De andere games in de franchise zijn samengevat in meerdere urenlange filmpjes om in ieder geval het verhaal te kunnen vertellen. Kingdom Hearts 358/2 Days, Kingdom Hearts Re:coded en Kingdom Hearts Chi Back Cover. Deze games zijn wat verhaal betreft niet heel belangrijk en waarschijnlijk waren deze een stuk lastiger geweest om ze een volledige remaster te geven, aangezien de eerste twee uit waren gekomen op de DS en de laatste die game is die niet meer bestaat. In het geval van 358/2 Days en Re:coded zijn het prima compilaties van de cutscenes in die twee games. Chi Back Cover heeft net wat meer aandacht gekregen, omdat de game in zijn totaliteit omgezet moest worden naar een film. 358/2 days is in deze reeks eigenlijk de enige waar iets van belang in gebeurd. Al is het meest belangrijke de introductie van een personage waar je in andere delen ook gedeeltelijk uitleg over krijgt.
Tron 2.0
Ademt uit, ohja, dit is een compilatie op een platform waar de games nog nooit op zijn verschijnen. Kingdom Hearts Melody of Memory schittert zelfs nog in afwezigheid. Nou moe, hoe spelen al die games nou eigenlijk op Steam?
Technisch gezien zijn er maar weinig verschillen met de versies die al een langere tijd op de Epic Store staan. Die versies draaide op een groot deel van de hardware al prima. Zelf heb ik wel begrepen dat de kaarten van AMD die over RDNA3 beschikken de neiging hebben om de game te laten crashen. Zelf kan ik daar helaas geen oordeel over leveren, aangezien de games getest zijn op een machine met een RTX 3080 en een Steam Deck. Daar draaiden alle games foutloos op. Zelfs deel drie draaide op de Steam Deck met een klein beetje tweaken (de resolutie moest naar 1280×720 en grafisch naar medium) grotendeels op 60 FPS. Het is maar goed ook dat alle games cloud saves ondersteunen, want alles bij elkaar zit je tegen een kleine vierhonderd uur aan content te kijken. Als je tenminste alles wilt zien
Het enige verschil ten opzichte van de Epic Store zijn de textures die met behulp van AI een upscale hebben gekregen. Dat is nieuw voor de versies op Steam. Zelf weet ik niet zo heel goed wat ik van het resultaat moet vinden. Heel veel textures van statische objecten zien er overduidelijk scherper en beter uit, maar zodra er ook maar iets van tekst inzit wordt het een lelijk brouwsel. Zelf hoop ik dat er nog een patch komt, zodat je het uit kan zetten. Deel drie heeft dit uiteraard niet. Die draaide al op 4K.
Ondanks dat een gemiddelde thesis van een afgestudeerde kwantum wetenschapper beter te begrijpen is dan het verhaal van Kingdom Hearts, kan ik niets anders doen dan deze collectie zonder problemen aan te raden. Ja, deel één en Chain of Memories voelen wat verouderd aan. Ja, Dream Drop Distance zal je meerdere malen laten vloeken. De overige delen maken dat echter ruimschoots goed. Dit is de ideale manier om je voor te bereiden op deel vier. Wanneer die ook mag komen.
