Retro is het nieuwe modern
Retro is tegenwoordig het nieuwe modern – veel gamers kijken dan ook terug naar nostalgische games, ik zelf ook zo nu en dan. Maar je kunt ook doorslaan. Jupiter Hell Classic gaat hierin wel erg ver, maar of dat een succes is moet blijken. Wij gingen aan de slag met deze klassieke shooter, die in een nieuw jasje is gegoten en gelijk ook het roguelike game-genre met zich meeneemt. Alsof we daarmee nog niet overspoeld zijn de laatste tijd…
Na een pauze van meer dan 11 jaar hervat Chaos Forge de ontwikkeling van de originele turn-based roguelike shooter DRL. DOOM RogueLike is een titel die ongetwijfeld niet veel mensen kennen, waaronder ik. We updaten de mechanica en graphics van de game en passen de setting aan die van de veelgeprezen remake – Jupiter Hell – aan. De titel kent meerdere, verschillende games uit het verleden, maar deze game gaat de klassieke kant weer op. Men noemt het zelf de DOOM onder de roguelikes dus. Een nogal gewaagde uitspraak en zo voelt het spel ook wel ‘n beetje qua sfeer. Je speelt echter van boven af en niet in first-person. Je loopt rond en bij elke beweging of actie die je uitvoert kan ook de tegenstander een zet doen. Het voelt ‘n beetje als turn-based, maar eigenlijk is het gewoon ‘haperend’ bewegen, waarbij dus constant de game gepauzeerd lijkt te worden na elke uitgevoerde zet. Het werkt op zich wel leuk; In het spel heb je allerlei skills die je kunt verdienen en je hebt zelfs classes die je kunt kiezen. Er zijn in totaal maarliefst 3 core classes, 15 master traits (subclasses) en 24 reguliere traits die je kunt kiezen en verbeteren. Met maarliefst 30 wapens en armors die je kunt verzamelen en waarvan je er eentje kunt assignen aan je lichaam kun je best wel een en ander customizen. Je kunt zelfs wapens verbeteren. Je inventory kan daarnaast uit ammo bestaan maar ook upgrade packs en health packages. In totaal zijn er meer dan 100 items die je kunt vinden, maar let op, want je inventory kent haar limieten.
Genoeg te doen maar wel constant hetzelfde
In totaal zijn er 4 episodes, bestaande 9 speciale levels en 2 boss fights die je kunt spelen. Het schieten gaat simpelweg door op de F te klikken op je keyboard, maar je kunt ook een gamepad of muis gebruiken. Daar kom ik later nog op terug… Net als in DOOM kun je meerdere moeilijkheidsgraden kiezen, van makkelijk tot uitermate moeilijk, maar niet alle graden zijn direct al beschikbaar. Daarnaast zijn er ook nog challenges beschikbaar, maarliefst 16, waarmee je qua content wel voldoende zult hebben aan deze game. Het spel is roguelike dus je speelt in feite een run, maar echt lastig hoeft dit niet direct te zijn. In het begin kon ik al vrij snel uit de voeten in de eerste paar levels, en pas dan wordt het een beetje uitdagender. Je kunt skills, ook wel Traits, upgraden tijdens je run, waaronder Son of a Gun (pistol upgrades), Badass (health), Eagle Eye (accuraatheid) en Son of a bitch (damage). Deze skills kennen ook weer verschillende niveaus en kunnen ook weer vrijgespeeld worden. Tekstueel wordt de levensloop van je ‘Marine’ – als je deze class gekozen hebt – omschreven en zo gaat het ook met alle stats die je run oplevert. Zo probeert men er enigszins een soort van levend verhaal van te maken, maar dat lukt wat mij betreft niet heel erg. De game is namelijk een wisseling van naar de ene omgeving gaan en weer een andere via een trapje. De ondergrond is weliswaar misschien wat groener, bruiner, roder of bruiner, maar heel veel anders verandert er niet.
In het begin is deze game letterlijk bijna een hel qua controls. Je kunt met een gamepad spelen, keyboard maar ook muis. Mijn voorkeur had het keyboard, waarbij je zowel de pijltjes kunt gebruiken maar ook het numpad om schuin te bewegen. Verder gebruik je G om objecten te pakken, I voor inventory, F voor het schieten en ga zo maar even door. Het is even wennen en als je zelfs moet weten dat backspace gebruikt wordt voor het droppen van wapens in je inventory, dan is bij mij de logica al snel verdwenen. Komt bij dat de HUD en UI zo warrig zijn als maar kan; Een console die alle acties die je uitvoert logt als zijnde een debugger en een A en W die aangeven wat voor armor en weapon je hebt ingesteld. Het is nog warriger in de realiteit dan in het screenshot hierboven. In het begin dacht ik namelijk dat A en W een key-binding waren, maar dat is niet het geval dus. Gelukkig kun je keys wel binden hier en daar, maar of je dan nog vrolijk wordt van alle mogelijkheden en complexiteit, ik weet het niet. Met de muis navigeer je weliswaar sneller dan het getik op de numpad, maar eigenlijk werkt niets helemaal perfect. Het spel is qua concept best wel simplistisch, dus waarom in Godsnaam zo moeilijk doen en eigenlijk niet weten wat nu wel en niet werkt? Dus doen we maar alles? Ik snap het retro-perspectief in dit opzicht dan ook niet helemaal.
Soms zie ik het pareltje onder de ruwheid van de buitenkant wel tevoorschijn komen, maar het komt er wat mij betreft nooit echt helemaal uit. De gameplay, te veel van hetzelfde. De controls, onnodig warrig. De UI en HUD, overdreven chaotisch. Het screenshot hierboven somt het visueel wel redelijk op; Balkjes, teksten door elkaar heen, is het een stat of een interactie? Het is soms vrij onduidelijk en gewoon lelijk uitgebeeld. Het spel speelt op zich wel prima weg op welke moeilijkheidsgraad je ook wilt spelen, en het roguelike-concept is niet direct nadelig en overdreven hoogdrempelig, maar ik had het na wat uurtjes en chapters spelen wel redelijk gezien. Dat je met gamepad, muis en/of keyboard kunt spelen lijkt aantrekkelijk, maar brengt wat mij betreft juist overdreven veel complexiteit naar de gameplay toe, en dat terwijl je alle Engelstalige termen wel redelijk moet kennen in combinatie met je toetsen. Fire, Grab, Inventory, Unknown Command, het zal allemaal wel. Houd het gewoon eenvoudig voor de speler zou ik zeggen… Dat dit dan ook een cult-klassieker mogen zijn, zal best, maar ik denk dat op sommige gebieden het spel de plank wat mis weet te slaan, wat ten kosten gaat van de totale ervaring.
