Mission impossible
In de Gamescom preview kon je al lezen dat we redelijk enthousiast waren over Blackmill Games nieuwe WW1 game Isonzo. De studio die ons al Verdun en Tannenberg bracht. We hebben even gewacht met de review, omdat we ook graag de multiplayer uitvoerig wilde testen. Het is immers een multiplayer team based shooter. Om dan de game te beoordelen op enkel bot gevechten is niet echt de complete ervaring. Al zijn er mensen die de games van Blackmill Games alleen op die manier spelen. Isonzo blijft in de multiplayer sterk overeind met genoeg opties om samen met vrienden ten strijde te gaan of te spelen met willekeurige mensen over het volledige content. Tijdens de vele speeluurtjes heb ik op geen enkele manier last van lag gehad. Mensen die online willen spelen hoeven dus niet te vrezen voor slechte verbindingen. Alleen tegen bots spelen geeft performance technisch tevens geen problemen. De AI wil nog wel eens overmoedig zijn en met een flink leger de val in lopen of je kan er zo langs lopen alsof je niet bestaat. Over het algemeen geeft deze genoeg tegenstand om leuke single player matches te spelen. Zo lang je maar in het achterhoofd houdt dat ze geen wonderen zullen verrichten.
Isonzo speelt zich af in en rondom de Italiaanse Alpen en de Isonzo-riviervallei. Niet direct een plek waar je aan denkt wanneer we het over schieten hebben, maar daar hebben in de eerste wereld oorlog voornamelijk Hongaren en Italianen bijna twee en een half jaar gevochten. De game geeft je dan ook de keus om te spelen met de Hongaren of Italianen. Grappig feitje, ondanks dat de gevechten bekend zijn onder de naam Isonzo hebben niet alle gevechten daar daadwerkelijk plaats gevonden. Enfin, we zijn hier niet voor een geschiedenisles. Hoe speelt die game?
Realisme vooraan
Matches worden uitgevochten met achtenveertig man tegelijk op zes verschillende maps. Die stuk voor stuk genoeg plekken hebben om je te kunnen verbergen. Een WW1 game is niet compleet zonder loopgraven en die zijn er dan ook genoeg om je te verplaatsen. Dat wil alleen niet zeggen dat het alleen maar loopgraven zijn. Vooral de maps in de alpen stelen met hun steile bergweggetjes en pittoreske stenen huisjes de show, omdat we die niet zo vaak zien en je alsmaar nieuwe manieren vindt om je missie te voltooien.
Je kiest een kant (Hongarije of Italië), één van de zes klassen en je wordt met zijn allen de map in gedumpt. Als aanvallende partij dien je over het algemeen één object op te blazen en een gebied te veroveren door er met zijn allen als een house party bij te blijven. Als dat gelukt is verplaatst het strijdveld zich en ga je verder naar de volgende linie. Gevechten vinden zo plaats op een grote map die zich steeds verplaatst. De verdedigende kant dient er uiteraard voor te zorgen dat dat niet gebeurd door de aanvallende partij tegen te houden, totdat alle reinforcements uitgeput zijn. Ongeacht in welk deel van de map je dan zit is het voorbij en heeft de verdedigende partij gewonnen.
Klassen bestaan uit officers die orders kunnen geven met flares, de riflemen (deze kom je het meest tegen) is uitgerust met een standaard rifle en kan beschouwen worden als de basis, een engineer die allerlei obstakels kan bouwen, assault voor korte afstand met zwaar geschut, de mountaineer die bergen kan beklimmen en de marksmen/snipers. Een gezonde combinatie is verstandig, want spelen met een officer is niet altijd leuk, maar die flares zijn behoorlijk handig als je koste wat het kost een objective wilt pakken. Klassen beginnen met een standaard uitrusting die naderhand wordt aangevuld door een progressiesysteem van levels en experience. Wat overigens wel redelijk lang duurt. De game strooit niet constant met wapens en uitrusting. Het gaat veel meer om het schieten zelf en je wapen langzaamaan leren kennen.
Wat dat betreft is een laag level hebbenn iet echt een probleem. Je hebt uiteraard minder opties, bekend zijn met wat je wapen is echter vele malen belangrijker. Het zijn allemaal authentieke WW1 wapens. Geen snelle machinegeweren dus, maar trage bolt action rifles die één kogel afvuren. Er zijn geen perks of iets dergelijks om sneller te herladen. Herladen duurt lang en is het moment dat je verschrikkelijk kwetsbaar bent. Isonzo probeert zo realistisch mogelijk te zijn. Rondrennen kost je dan ook al snel je kop. Een spawn point vergeten en vijf seconden sta je helemaal aan de andere kant van de map, omdat de tegenstander je mogelijkheid om te spawnen heeft vernietigd. Daar gaan we weer.
Met suizende oren
Een wereldoorlog game is niet compleet zonder dikke geluidseffecten, schitterende graphics en een sfeervolle soundtrack. Isonzo is daar op bijna alle fronten fantastisch. Zelf heb ik niet de dikste PC staan om de game op 4K te knallen en los te gaan, maar de game oogt vooral in de bergen en dorpjes op ultra en QHD een beetje steriel. De bossen en grote grasvelden zien er wel echt fantastisch uit. Vooral als de explosies en gas over het strijdveld heen trekken zet Isonzo een waar schouwspel neer. Het is helaas wel zo een game die allerlei boompjes en struikjes weghaalt naarmate je de grafische instellingen omlaag zet. Iemand op lage instellingen en een hogere resolutie kan zo nog wel eens een flink voordeel hebben.
Met het geluid zit het ook zeker snor. Er zijn niet veel verschillende soorten muziekstukken. Wat er in zit zet de sfeer wel goed neer. Direct bij het opstarten klinken er mortierinslagen en operazang uit je speakers. Het is geen soundtrack die je in de auto aan zal zetten. Het is er wel één die je even stil laat staan om te genieten. Alleen het geweer van jezelf klinkt een beetje “zwak”. Het is dik in orde als je door anderen wordt bestookt met mortieren, kogels en geschut van vliegtuigen. Ik heb zelf nooit met zo een wapen geschoten dus ik heb geen referentiepunt, maar er zit geen kick in. Zorgt het voor minder speelplezier? Nee, totaal niet.
Als je het zo leest lijkt het wellicht redelijk generiek. In de essentie maakt dat niet echt uit en gameplay technisch gezien is Isonzo de beste WW1 ervaring die momenteel op de markt te vinden is. Het is niet voor mensen die van snelle actie houden, maar de trage tactische gameplay is fantastisch als je eens iets anders wilt. Blackmill Games heeft alle ervaring die ze met de vorige twee games hebben opgebouwd succesvol in deze game gepropt.
