- Dit onderwerp bevat 32 reacties, 4 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 20 jaren, 5 maanden geleden door
.
- Berichten
haha, jah izz ook dik saai…iig netjes da je nog 5,5 hebt gehaald..heb je er mooi omheen geluld zeker 😉 
als je ooit een verslag nodig hebt of zo..k heb er nog wel een paar..trouwens wel een aanrader als je van oorlog houdt of zo..Aanslag van Harry mullisch izz vet 
ik moet ergens in januarie een nieuw leesverslag hebben 
De Aanslag 
[img]http://www.stelling.nl/pt/Aanslag.jpg [/img] Verwachtingen en eerste reactie
Ik ben deze keer op de adviezen van de lerares afgegaan en heb iets uitgekozen uit de boeken die ze voor me had genoteerd als keuze.
Ik moet zeggen ik had veel over het boek gehoord, vandaar dat ik dit boek uit het rijtje had gekozen. Ik had gevraagd om leuke geschiedenisboeken op te sommen en mijn verwachting is dan ook dat ik het een leuk boek zal vinden. Toen ik de eerste paar bladzijden had gelezen zat ik er al middenin en wilde ik ook zeker het boek helemaal uitlezen. Vooral omdat het precies over het onderwerp gaat wat ik leuk vind, de tweede wereldoorlog.
Samenvatting
Het boek is geschreven in vijf episodes, die plaatsvinden tussen 1945 en 1981. De hoofdpersoon is Anton Steenwijk. In 1945 is Anton twaalf jaar. De familie Steenwijk woont aan de rand van Haarlem, waar langs het Spaarne vier villa’s staan met nogal burgerlijke namen. De Steenwijken wonen is ‘Buitenrust’. Het gezin bestaat uit Moeder en Vader Steenwijk en de kinderen Peter en Anton. Pa is griffier bij de rechtbank. Anton’s broer, Peter, is 17 jaar. Naast hun huis woont aan de ene kant de familie Beumer en aan de andere kant de Hr. Korteweg en zijn dochter Karin.
Vlak voor de bevrijding, in januari 1945, vindt er voor het huis van de Kortewegs ‘s avonds een aanslag plaats op Fake Ploeg, hoofdinspecteur van politie, de grootste moordenaar en verrader van Haarlem en omstreken. De Kortewegs verslepen het lijk naar het huis van de familie Steenwijk, die op het moment van de aanslag aan het Mens-erger-je-niet-en waren. Als de Duitsers komen nemen ze wraak op de familie Steenwijk. Anton wordt apart gehouden van zijn familie. Hij ziet ze niet meer terug. Pas later zal hij vernemen wat er met ze gebeurd is. Wel ziet hij dat het huis in brand gestoken wordt. Peter, die het lijk terug had willen schuiven, wordt aangetroffen met het pistool van Fake Ploeg. Hij wordt doodgeschoten. Ook de ouders van Anton worden kort hierna geëxecuteerd.
Anton wordt in het politiebureau een nacht opgesloten in een cel waar ook een vrouw aanwezig is. Als hij vertelt, wat er gebeurd is, reageert zij heftig. Ze vraagt of hij weet wie er dood geschoten is en dat hij niet moet vergeten wat die man op zijn geweten had. Maar ze heeft het heel moeilijk met de gevolgen voor Anton.
Anton ziet zijn familie niet meer terug. Hij wordt naar zijn oom en tante in Amsterdam gebracht. Hier groeit hij verder op. Na zijn middelbare school gaat hij studeren en wordt anesthesist. Nog tijdens zijn studie (episode 2, 1952) komt hij na een bezoek aan een feestje van een medestudent weer op de kade waar hij vroeger woonde. Als hij voor de open plek staat waar vroeger zijn ouderlijk huis stond nodigt Mevr. Beumer hem uit om binnen te komen. Tijdens dat gesprek hoort hij dat er een monument is opgericht op de plek waar vroeger de aanslag had plaatsgevonden. Inderdaad vind hij op de plaquette de namen van zijn ouders en van zijn broer.
Episode 3 vindt plaats in 1956, een jaar waarin veel gebeurtenissen plaatsvinden die met het communisme te maken hebben. Tijdens een demonstratie komt hij vlak voor zijn huis in contact met Fake Ploeg, de zoon van de vermoorde hoofdinspecteur van politie Fake Ploeg. Binnen vertellen ze elkaar wat hen beide is overkomen. Voor Fake is er geen verschil tussen de dood van zijn vader en de dood van Anton’s ouders. Voor hem waren ze allemaal onschuldig. Zijn vader had wat betreft de communisten gelijk gehad: wat ze nu hoorden zei hij toen ook al en hij was tenslotte vermoord door de communisten, die vlak voor het eind van de oorlog nog een daad wilden stellen.
De vierde episode vindt plaats in 1966, hij is inmiddels zes jaar getrouwd. Zij vrouw, Saskia de Graaff, heeft hij in Loden leren kennen en was meteen verliefd op haar. Haar vader was toen ambassadeur in Athene, maar is nu gepensioneerd en de familie De Graaff woont in Gelderland. Anton en Saskia hebben een dochter Sandra. Tijdens de begrafenis van een vriend van Anton’s schoonvader, in een dorp ten noorden van Amsterdam, maakt Anton kennis met verschillende oude vrienden van zijn schoonvader en met diverse oud-verzetsmensen. Ze zijn anti-communistisch en ook nog steeds anti-fascistisch. Voor hen zijn de gebeurtenissen tijdens de oorlog nog steeds actueel. Opeens hoort hij hoe iemand beschrijft hoe hij een ander had doodgeschoten tijdens het voorbijfietsen. Het blijkt inderdaad over Fake Ploeg te gaan. De man heet Cor Takes, die tijdens de oorlog de schuilnaam Gijs had. Voor Cor was Fake een hufter die terecht doodgeschoten was. Het was natuurlijk vervelend dat er represailles op waren gevolgd, maar zoiets was nu eenmaal onvermijdelijk. Hadden ze het daarom achterwege moeten laten? Ook zijn jongste broer (J. Takes volgens het monument op de kade) was er bij betrokken en door de Duitsers in gijzeling genomen en vervolgens doodgeschoten. Cor vraagt aan Anton of hij weet waarom de Kortewegs het lijk van Ploeg niet voor het huis de andere buren hadden gelegd, Anton heeft geen idee. Opeens vertelt Cor dat ze met z’n twee?n waren: hij en een vriendin. Anton begrijpt dat dát de vrouw was geweest die hij in de kelder van het politiebureau had ontmoet. Voor Cor is het een grote verrassing dat Anton haar heeft gekend. Anton weet nog dat zij gewond was. Haar gezicht heeft hij in het donkere vertrek niet gezien. Van Cor verneemt hij dat ze Truus Coster heette. Drie weken voor de bevrijding in de duinen is zij geëxecuteerd.
Na de begrafenis gaan ze nog naar het strand, waar Anton behoorlijk verbrandt. Als hij thuis ligt bij te komen overdenkt hij wat hem allemaal is overkomen. Hij begrijpt dat hij toch een beeld heeft hoe Truus eruit gezien moet hebben: ze moet heel erg op Saskia lijken en dat is waarschijnlijk ook de reden dat hij op Saskia verliefd geworden is. Anton gaat Takes opzoeken in Amsterdam. Voor Takes is de oorlog nog helemaal niet afgelopen. Dat blijkt wel als hij een kranteartikel laat zien waarin staat dat het voormalig hoofd van Gestapo in Nederland wegens ziekte is vrijgelaten. In een kamer hangt ook nog een kaart met daarop de oorlogsfronten ingetekend zoals die op het eind van de oorlog waren. Naast de kaart ziet Anton de foto van een vrouw: ze lijkt inderdaad sprekend op Saskia. Het is Truus.
De laatste episode is 1981. Anton is inmiddels hertrouwd met Liesbeth nadat hij van Saskia is gescheiden. Hij heeft nu ook een zoon, Peter. Met Sandra is hij nog een keer bij het monument op de kade geweest en op de begraafplaats in Haarlem bij het graf van Truus. Sandra begreep niet waarom hij zo vriendelijk over Truus sprak. Anton reageerde toen met de woorden: ‘iedereen heeft gedaan wat hij heeft gedaan en niets anders’. Tijdens dit zeggen beseft Anton dat deze woorden van Truus zijn geweest.
Het boek eindigt met een kennismaking tussen Anton en Karin Korteweg tijdens een demonstratie tegen de atoombewapening. Van Karin hoort hij het laatste ontbrekende puzzelstukje: de reden dat Ploeg niet voor het andere huis werd gelegd was dat daar Joden ondergedoken zaten. De familie Steenwijk had dat nooit geweten.
Analyse
Personen: Anton is een hele nuchtere jongen. Op het eerste gezicht heeft de dramatische gebeurtenis op het eind van de oorlog weinig indruk op hem gemaakt. Hij is niet uit het veld geslagen en maakt een stabiele indruk. Toch laat de oorlogservaring zich niet wegdrukken. Met tussenpozen moet hij toch meer weten over wat er toen gebeurd is. Zo krijgen we vijf episodes, waarin Anton op onderzoek uitgaat, maar steeds gescheiden door grotere tussenruimtes.
Anton heeft geen oordeel over goed of fout. Als hij op onderzoek uitgaat wil hij hoogstens meer weten. Anderen, zoals de zoon van Ploeg en Cor Takes, die hij ontmoet, zijn veel duidelijker in hun oordelen over anderen. Maar zelf hebben ze hoogstens gedaan wat ze gedaan hadden (‘iedereen heeft gedaan wat hij heeft gedaan en niets anders’).
De belangrijkste herinnering die Anton aan de oorlog heeft overgehouden is het onbewust bewaarde beeld van Truus. Omdat Saskia op haar lijkt trouwt hij met haar. Het is treffend, dat, kort nadat hij voor het eerst een foto van Truus heeft gezien, van Saskia scheidt, alhoewel de reden niet wordt vermeld. Het lijkt wel alsof er een betovering is verbroken. Hij heeft gehouden van het beeld van de vrouw die de oorzaak is geweest van de ramp die zijn familie trof.
Plaats en Ruimte: De twee belangrijkste steden in De aanslag zijn Haarlem en Amsterdam. Daarnaast heeft Anton een huisje in Toscane.
Tijd: De aanslag begint in januari 1945 en eindigt in november 1981. De vertelde tijd is dus bijna 37 jaar. Het verhaal wordt chronologisch verteld. Wel zijn er hier en daar flash-backs en flash-forwards.
Genre: De aanslag wordt vaak betiteld als een oorlogsboek, maar gebeurtenissen in de tweede wereldoorlog nemen slechts een klein deel van het boek in beslag. Wel is het zo dat het na-oorlogse leven van Anton Steenwijk bijna geheel in het teken van de oorlog staat. De roman kan beter als een zoektocht gezien worden. Een zoektocht naar het hoe en waarom van de aanslag.
Perspectief: Hij-perspectief. Het verhaal draait volledig om de ik-figuur, Anton Steenwijk. Je ziet het verhaal door de ogen van Anton.
Commentaar
Ik heb gekeken naar de betrouwbaarheid van de analyse en de samenvatting en vandaar uit heb ik het van Internet geplukt.
Evaluatie en Beoordeling
Ik vind het een mooi emotioneel boek. Door de jaren heen komt Anton emotionele aspecten uit het verleden te weten en dat maakt het boek erg mooi. Het boek beschrijft eigenlijk in grote lijnen zijn leven en het is wel mooi om toch te weten te komen hoe hij precies leeft.
De spanning in het boek zit voor mij alleen op het begin als die NSBer neergeschoten word. Wat zal er gebeuren met het gezin? Ik vond het echt een mooi boek en zou zo?n boek in mijn vrije tijd graag een keer willen open slaan. Ik ben niet tot een dieper inzicht van het boek gekomen door de verwerkingsopdracht, noch door dit leesverslag, omdat ik eigenlijk al alles van het boek wist nadat ik het had gelezen. Ik vond het leuk om te werken aan de opdracht, omdat ik vanzelfsprekend het boek leuk vond. Mijn volgende boek zal ongeveer hetzelfde moeten zijn om het echt superleuk te vinden.
(Grundo +1 Zet het ook ff in school en pics)denk niet dat ik er veel mee kan, want wij moeten altijd weer zoeits speciaals doen van onze nederlands lerares, we moeten altijd een samenvatiing maken van maar 100 woorden, en dan je leeservaring beschrijbven en shit, dat zuigt echt zwaar want dat staat nergens op internet
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.