Cod review, niet zelf gemaakt :)

gamez.nl

Het spel is namelijk ontwikkeld door Infinity Ward, hetzelfde team dat Medal of Honor: Allied Assault ter wereld bracht. En hoewel Call of Duty (COD) in veel opzichten sterk lijkt op soortgelijke shooters met het Tweede Wereldoorlog-thema, onderscheidt zowel het singeplayer-gedeelte als de multiplayer-modus zich op enkele punten duidelijk van de concurrentie. Alles draait om actie in de goed ontworpen missies, die je door de waarheidsgetrouwe presentatie echt het gevoel geven dat je ‘erbij’ bent. Desondanks kan je COD moeilijk revolutionair of vernieuwend noemen. Het spel is wat dat betreft te vergelijken met bijvoorbeeld een grafische kaart. De eerste versie heeft driverproblemen, de tweede wordt nog niet door alle spelontwikkelaars ondersteund en pas bij de derde poging ontstaat na de nodige tweaks en optimalisering het product dat de fabrikant oorspronkelijk in gedachten had. Zo is het ook bij COD, dat je kunt zien als een geoptimaliseerde WW2-shooter. De beste aspecten van verschillende andere spellen uit het genre zijn bij elkaar gebracht en aangevuld met nog een paar leuke mogelijkheden, die verschillende gamers altijd al wilden hebben in een schietspel van dit kaliber. Het resultaat is een goed afgewerkte en uitstekend ontworpen game.

De actie heeft daarbij een duidelijk arcadekarakter. Uiteraard ben je niet in staat meerdere schoten in je nek of hoofd te overleven, maar de rest van je lichaam kan toch wel een paar kogels verdragen. Verder zal je bijvoorbeeld opvallen dat de deuren in COD niet open kunnen. Als er één dicht zit hoef je dat dus ook niet te proberen. De use-toets die je hier normaal gesproken voor gebruikt doet in dit spel alleen dienst om explosieven te plaatsen, belangrijke documenten te pakken of munitie te roven van een gevallen kameraad of vijand. Het singleplayer-gedeelte van COD is eigenlijk opgedeeld in drie aparte campagnes, waarbij de speler respectievelijk de rol op zich neemt van een Amerikaanse paratrooper, een Britse sergeant en een Russische soldaat. De missies lopen echter gewoon achter elkaar door en alleen aan je locatie in Europa kan je zien dat je met de volgende campagne bent begonnen.

Een inleiding of epiloog ontbreekt dan ook, je gaat door alsof er niets aan de hand is. Dit had iets stijlvoller ingevuld kunnen worden, maar echt storend is het niet. Alles bij elkaar zal dit deel van het spel de gemiddelde gamer ongeveer tien tot elf uur bezighouden, waarbij je wel constant wordt vermaakt in de meeslepende missies. Wat opvalt in COD is hoeveel personen het spel op je scherm kan toveren. Je vecht sowieso vrijwel nooit alleen, maar staat dus bijna altijd met meerdere mensen tegenover meerdere tegenstanders. Dat levert regelmatig furieuze vuurgevechten op, waarbij je de actie soms zelfs aan je voorbij kunt laten gaan om te kijken of je maten het zelf redden. Meedoen is natuurlijk stukken leuker en spannender. In het heetst van de strijd merk je soms op dat er overal om je heen wordt gevochten en dat effect is zowel overtuigend als dramatisch goed. Met name de Russische missies verdienen complimenten in dat opzicht. In de Stalingrad-missie val je bijvoorbeeld met een groot regiment infanterie de stad aan en voel je je echt een klein onderdeeltje van een veel groter geheel.

Van simpel tot uitdagend

Het spel is te spelen op vier moeilijkheidsgraden, waarbij enigszins ervaren gamers de makkelijkste twee het beste over kunnen slaan. De hoogste twee bieden uitdagende gameplay met behoorlijk slimme tegenstanders, zonder dat het spel frustrerend moeilijk wordt. Dat komt ook door het feit dat je niet na elke schotenwisseling op de Quicksave-knop hoeft te rammen. COD slaat het spel vloeiend op als je bepaalde, strategisch geplaatste savepoints passeert, een systeem dat in dit geval goed werkt. Daarbij heb je ook de nodige bewegingsvrijheid. Sprinten of sluipen is er niet bij, je beweegt je voort op één snelheid, die alleen wordt beïnvloed door je houding. Je kan staan, kruipen of liggen en de laatste twee houdingen komen zeer goed van pas bij de hevige gevechten die je in COD voor je kiezen krijgt. Daarnaast kun je gelukkig ook leunen, zodat je om hoekjes kunt spieken of schieten.

Call of Duty herbergt een groot aantal Amerikaanse, Britse, Russische en Duitse wapens uit de Tweede Wereldoorlog, zoals pistolen, (sluipschutters)geweren, automatisch schiettuig en handgranaten. Je kan echter maar twee grotere geweren tegelijkertijd dragen, naast een revolver en granaten. Zowel qua schietgedrag, modellering en geluid zijn alle wapens goed uitgevoerd. Sluipschuttersgeweren zijn in sommige schietspellen onevenredig sterk, waardoor ze snel uitgroeien tot ieders favoriet op multiplayerservers, wat weer een sterke, door velen ongewenste, invloed op de gameplay heeft. COD probeert daar wat aan te doen door het zicht van de schutter sterk te beperken als deze inzoomt met zijn geweer. Het scannen van de omgeving op mogelijke doelwitten wordt daardoor stukken lastiger, wat (hopelijk) genoeg zal zijn om veel spelers te ontmoedigen lang op één plek te blijven zitten.

In de multiplayer-modus is ook nog de slim bedachte Kill Cam-functie aanwezig. Hierbij beleeft een neergeschoten speler na zijn dood de laatste vijf seconden opnieuw vanuit het perspectief van zijn moordenaar. Dat heeft zo zijn voordelen, aangezien je zo direct kunt zien waar de onverlaat zich bevond, hoe hij je neerschoot of en of hij wel eerlijk speelde. Cheaters kunnen vervolgens weggestemd worden zodat ze van de server worden gekickt. Het multiplayer-gedeelte zal je sowieso langer bezighouden dan de singeplayer-campagne. Er zijn drie noemenswaardige spelsoorten naast de bekende Deathmatch- en Team Deathmatch-modi. In Behind Enemy Lines moet je missies uitvoeren op vijandelijk grondgebied, waarbij de geallieerden uiteraard sterk in de minderheid zijn. Dan zijn nog twee modi die Counter Strike-fans bekend voor zullen komen. Ten eerste is er Retrieval, waarbij één team probeert belangrijke documenten onder de neus van het andere team weg te kapen, en ten tweede Search and Destroy, waarbij het ene team een door het andere team verdedigd object op moet blazen. Alle modi zijn behoorlijk vermakelijk, vooral dankzij de goede gameplay en balans tussen de wapens die het spel sowieso al uit laat blinken. Verder zijn de grafische engine en netcode ook goed verzorgd, zodat alle sessies tijdens onze tests vloeiend verliepen.

Conclusie

Call of Duty laat concurrerende Tweede Wereldoorlog-games op alle gebieden in het stof bijten. Weliswaar is het thema niet origineel en voegt het spel weinig echt nieuwe aspecten toe aan het genre. In dit geval valt dat echter te vergeven, aangezien het spel alle goede onderdelen van een actie-game samenvoegt en uitstekend beheerst. Dat maakt dit spel tot een topper en een must voor alle gamers die van actie houden.

(Z@3) +2