I Have No Mouth, and I Must Scream

I Have A Mouth, and I Must Scream

De meest vreemde aankondiging van de afgelopen aantal maanden moet toch wel die van deze port zijn. ‘I Have No Mouth, and I Must Scream’ is een erg vreemde game. Niet alleen om te porten naar alle moderne consoles, maar ook als game zelf. Waarom? De game werd in 1995 gematigd ontvangen. Geprezen voor het verhaal en onderuit gehaald door de vele bugs, soft locks en absurd onlogische puzzels. Het verhaal is met deze port intact gebleven en de bugs zijn opgepoetst. Je krijgt er wel verschrikkelijke controls voor terug. Het is en blijft nou eenmaal een oude point and click adventure en een product uit zijn tijd.

‘I Have No Mouth, and I Must Scream’ is gebaseerd op het gelijknamige korte verhaal van Harlan Ellison. Eigenlijk is het zelfs een soort verlenging daarvan, want de game gaat meer in op de achtergrondverhalen van de vijf personages en volgt in het laatste scenario gedeeltelijk het verhaal waar het op gebaseerd is. Voor degene die dit lezen en het originele verhaal niet kennen, het is geen vrolijk verhaal. Kort samengevat gaat het over een doorgedraaide AI die de aardkorst aan puin heeft geholpen, de volledige mensheid op vijf personen na heeft uitgeroeid en deze personen voor zijn/haar eigen plezier kunstmatig in leven houdt door ze tientallen jaren te martelen. Dat doet AM (als in I AM) door de grootste angsten van deze personen gigantisch uit te vergroten. Ze kunnen niet sterven en ze kunnen niet ontsnappen. Er zijn maar twee dingen, de angst van de mensheid en de haat van AM voor diezelfde mensheid.

AM was gemaakt door de mensheid en werd gevoed met alle beschikbare informatie om een eventuele derde wereldoorlog te voorkomen. Gezien de geschiedenis van de mensheid is het niet heel verbazingwekkend dat AM doordraaide en alle overgebleven raketten en biologische wapens afvuurde. Daar is die haat ontstaan, dat is de achtergrond van het hele gebeuren en dat is nog meer het puntje van alle narigheid die je in deze game tegenkomt.

Ieder van de vijf personages heeft een verleden waar menig persoon van in elkaar zou storten. Eén was een nazi die in zijn scenario wordt teruggestuurd naar de jaren veertig. Een ander is een slachtoffer van verkrachting door een monteur in een gele outfit en is daardoor doodsbang voor de kleur geel. Nog een ander heeft suïcidale neigingen, maar wordt constant weer tot leven gewekt. De scenario’s van die personages zijn daarop afgestemd. Logischerwijs zorgt dat ervoor dat ze niet allemaal even sterk zijn. Het laatste scenario, waar alles bij elkaar komt, is zo bizar en vergezocht dat het bijna onmogelijk is om het te begrijpen.

Moon logic

Dat is zo een beetje de kern van de game. De losse verhalen zijn een ervaring die je niet vaak meer in games ziet. Als game is ‘I Have No Mouth, and I Must Scream’ niet echt een daverend succes. In de point and click adventure wereld wordt de term “moon logic” wel eens gebruikt. Ik zal jullie niet vervelen met waar deze term vandaan komt, maar deze wordt gebruikt als puzzels totaal niet logisch zijn. Daar zit deze game vol mee. Om maar een voorbeeld te geven, in één van de scenario’s kom je een computer tegen die om een CD vraagt. Die CD ligt in een kamer voor die computer. Je weet dus dat je deze nodig hebt, maar je kan die nog niet oppakken. Waarom? Omdat de game dat wilt. In een ander scenario vind je brood dat onder de rattenstront zit. Wat moet je er mee doen? Opeten natuurlijk. Er zijn maar weinig games waar ik een walkthrough zou aanraden. Bij deze ontkom je er alleen bijna niet aan.

Het ontbreken van een muis helpt niet mee. Er zijn vrij veel plekken waar je opzoek bent naar die ene pixel waar je op moet klikken. Soms is het onduidelijk waar je op moet klikken om naar een ander scherm te lopen. Het helpt dat iedere actie (kijken, lopen, gebruiken, duwen, etc.) een eigen knop heeft op de controller, maar het bewegen van de cursor is vrijwel nooit intuïtief. Je kan de snelheid van de cursor nog een klein beetje aanpassen in het menu om het wat prettiger te maken. Geen enkele setting maakt het echter daadwerkelijk heel prettig. Het aanbieden van een manier om door alle objecten te wisselen had wellicht wat mystiek uit de game gehaald. De ervaring was dan wel een stuk fijner geweest.

Ondanks de besturing valt er niets op deze port aan te merken. Dat de game zelf vol zit met onlogische puzzels is nou eenmaal een gegeven. Daarom is dit ook zo een curieuze port. ‘I Have No Mouth, and I Must Scream’ zal voor liefhebbers van horror geweldig zijn, maar als game is die lastig aan te raden. Mocht je interesse gewekt zijn door het verhaal, lees het origineel. Deze is goed beschikbaar. Speel daarna de game, mits je meer van deze wereld wilt zien. Mocht je dan constant vastlopen op de puzzels, gebruik een walkthrough, want het verhaal is het uiteindelijk wel waard.

Nou vraag ik me af of er ooit nog een port van ‘Phantasmagoria’ komt. Niemand die die game kent? ‘A Puzzle of Flesh’ dan?