Inspirerend
De inspiratie is tegenwoordig best ver te zoeken wat betreft games. Als volharde reviewer zie je soms door de bomen het bos niet meer en denk je soms; De zoveelste twaalf-in-een-dozijn shooter komt weer voorbij. Hunt: Showdown is echter net een wat ander verhaal. Een echte hunting game met een PVE-jas, waarbij je competitief te werk gaat. Wie weet kan dit wel eens een toppertje zijn…
Crytek is natuurlijk trots op z’n engine, de Crysis-en engine, en wil zoveel mogelijk z’n grafische motor zien te promoten. Ditmaal doet men dat met Hunt: Showdown. Het is een spel dat al enige tijd voor de PC beschikbaar is, maar nu ook voor de console uitkomt. Het betreft hier een competitieve first-person bounty hunter game die zich afspeelt in het Louisiana van 1895. Met aloude wapens, boobytraps en verouderde omgevingen waarin houten gebouwen nog de normaalste zaak van de wereld waren (is het nog steeds in Amerika overigens), ga je aan de gang in een mix van PvP- en Pve, Player vs. Player dus en Player vs. Environment. De tegenstand komt dus niet van alleen maar monsters die je in de omgeving zult aantreffen, maar ook van allerlei tegenstanders, hunters, die je in de map zult tegenkomen. Het spel bevat diverse game modi, waaronder de populaire Classic mode. Hierin proberen 10 spelers tegelijk, of solo of juist in teams van 2 om zo snel mogelijk de gruwelijkste beesten te verslaan. Voor het doden van vijanden kun je bounties ontvangen, ook wel premies genoemd. Daarnaast is er een quickplay mode die toegang biedt tot kortere potjes die je kunt spelen. Hoe meer risico’s je zelf neemt in de game, hoe hoger de rewards kunnen zijn, waardoor je weer vette, nieuwe gear kunt aanschaffen. De game modi zijn vrij rechtlijnig maar zijn snel op te pakken. Maar voordat je bij vijanden terecht komt, moet je eerst wat aanwijzingen zien te vinden. Deze aanwijzingen zijn in de immens grote wereld verstopt en dus moeilijk te vinden. Dat wordt echter voorkomen door de Dark Sight feature, waarvan de speler gebruik kan maken. Dit maakt de wereld een stuk donkerder, maar geeft je de mogelijkheid om snel de locaties van hints op te sporen. Wanneer het ‘eindmonster’ wordt verslagen, ontstaat een ritueel waarbij spelers bij elkaar gebracht wordt, en waarbij mensen je op de map kunnen spotten, wat ervoor zorgt dat het hunten van elkaar aantrekkelijker wordt gemaakt. Je valt dus ineens van een PvE-game in een PvP-achtige slayergame, wat de game erg competitief maakt. Het is namelijk de bedoeling nadat je de slacht hebt voltooid, dat je een eindpunt bereikt om je bounty en XP daadwerkelijk te ontvangen. Dat maakt dat mensen op jacht gaan naar jou zodat zij jouw bounty kunnen opeisen. Je bent dood wanneer iemand je killt, maar je hebt gelukkig een permanent progressie-systeem, genaamd Bloodline. Je attributen kunnen hierin ook levelen, waarmee je dus steeds sterker kunt worden.
Beknijpend
Het spel kent dus geen verhaalmodus, waarbij je solo dus lekker een bepaald verhaal kunt beleven. Alle omgevingen zijn alleen maar toereikend wanneer je de game online speelt met of tegen andere spelers. Dat is direct een voordeel, maar kan ook als nadeel ervaren worden. Het spel is namelijk vrij stressvol wanneer je over wat minder skills bezit, en is ook tamelijk strafbaar. Je kunt namelijk veel tijd steken in het uitvoeren van bounties, maar het spel straft je ook tamelijk hard doordat je deze ook weer kwijt kunt raken waarna je simpelweg weer opnieuw kunt gaan beginnen. De opzwepende muziek en geluidseffecten zorgen er daarnaast alleen maar voor dat je jezelf nog meer gehaast en gestresst kunt voelen, want het spel en de tegenstanders zitten je constant op de hielen. Je moet zowel voor je als achter je alles in de gaten te houden want spelers kunnen het zomaar op je gemunt hebben. Het spel moet je dus een beetje liggen.
Hoewel de game op de Crysis-engine draait, ziet het spel er niet imponerend uit. De omgevingen zijn wel creatief in elkaar gezet en ogen een beetje Western/apocalyptisch. Dat brengt een redelijk aparte sfeer met zich mee die ik wel kan waarderen. Het spel kent slechts 2 maps en een drietal bosses waarmee de variatie wel wat minder is. Daarnaast is er regelmatige texture popup wat erop duidt dat de engine niet helemaal lekker draait op de console. Qua audio is het spel erg opzwepend. Vooral bij het gaan naar het extraction punt en het killen van beesten worden de geluidseffecten zo nu en dan aardig opgevoerd. Dit is dan ook een pluspunt van de game dat echt goed is uitgewerkt en ook daadwerkelijk effect heeft op de speler. Ook het feit dat je zo min mogelijk geluid moet maken zorgt ervoor dat je probeert alles zo snel, maar toch stilletjes mogelijk te doen, en dat zorgt voor flinke zweethanden.
Daarmee is Hunt: Showdown een game die weer eens wat nieuws brengt. Het competitieve gedeelte van de game is uiterst nauwkeurig in elkaar gezet, maar vereist wel redelijk wat skills van de speler. Dit kan zowel een voor- als nadeel zijn uiteraard. Het is jammer dat de game geen storymode met zich meebrengt waardoor de speler het avontuur alleen kan beleven, maar wanneer je houdt van zowel online samenwerken, als het tegen elkaar opnemen, dan is dit een prima game die je vele uren zoet kan houden. Het is weer eens wat nieuws, iets wat zeer welkom is op deze aardig verzadigde markt.
