Ik ben persoonlijk minder gecharmeerd van de nieuwste GTA titel voor de Playstation 2, GTA San Andreas. Mijn voorkeur gaat uit naar het maffia sfeertje, en minder naar de hele ‘urban feel’. Ik was dan ook verheugd te horen dat de nieuwste additie in de GTA reeks voor de PSP weer terugkeerde naar haar (3D)roots, Liberty City.
Liberty City stories neemt je terug naar de stad die je ook tegenkwam in het in 2001 uitgebrachte GTAIII. Ditmaal is het jaar echter 1998 en begin je het spel in de rol van Toni Capriani. Je werkt voor Salvatore Leone. Je moet allerlei opdrachten voor hem uitvoeren die variëren van geld van hoertjes collecteren, tot het met grof geweld uitschakelen van vijanden. Typische GTA elementen, die het spel bij velen zo geliefd maakt (bij mij in ieder geval wel).
Ook nu kun je iedereen die je tegenkomt tegen de vlakte slaan met honkbalknuppels, slagersmessen, uzi’s, semi automatische geweren, shotguns, m4’s, vlammenwerper en nog veel meer. Iedere auto die je ziet kun je weer gewoon jatten, en de radiostations in je auto zijn behoorlijk gevarieerd. Ook moet het nu mogelijk zijn je eigen nummers op de memory stick te zetten en dus je eigen muziek af te spelen.
Als je bekend bent met de oudere titels in de GTA reeks, zul je een hoop herkenningspunten hebben in de PSP versie. Naast de omgeving, zijn er namelijk ook een aantal gezichten en namen die een aantal van jullie wel zullen herkennen.
Je kunt echter wel merken dat je hier met een versie speelt voor een platform dat simpelweg minder krachtig is dan een PS2. Dit zorgt ervoor dat dit GTA spel bepaalde zaken min of meer heeft ingekort. Wat ik hiermee bedoel is dat bijvoorbeeld de missies vaak simpeler van aard zijn, de tussenfilmpjes korter zijn gemaakt (wel goede (soms een beetje hol klinkende)voiceacting), waardoor je minder in het spel betrokken raakt dan bij de PS2 versies.
De controls werken prima. Als je veel op de PS2 hebt gespeeld, heb je de besturing direct door. Ook zonder de twee extra schouderknoppen werkt alles prima. Je bestuurt alles via het analoge stickje en je gebruikt de vierpuntsdruktoets o.a. voor het wisselen van de radiostations of om te toeteren.
Het richtsysteem werkt simpel. Door middel van de R-knop target je de dichtstbijzijnde persoon. Door links en rechts op de D-pad te drukken, neem je de volgende persoon in je vizier. Met name in missies waarin je grotere groepen mensen moet uitschakelen, wordt het daardoor wel eens hectischer dan dat je zou willen. Advies is om hier de sniper rifle te gebruiken en letterlijk buiten schot te blijven.
Multiplayer
Ik heb de multiplayer slechts kort onder handen kunnen nemen. Maar ik heb me in die tijd reuze vermaakt. Samen met je vrienden door de omgevingen van Liberty City kunnen lopen en elkaar kunnen opjagen en afknallen zorgt echt voor een hele hoop fun. Op de kaart kun je door middel van gekleurde stipjes zien waar wapens, leven en power-ups liggen, zodat je je tactiek hierop kunt afstemmen. Weinig leven? Snel op zoek naar een armour of leven, voordat je wordt afgeknald of platgereden door één van je maten. Ik heb het slechts met zijn drieën kunnen testen, maar je kunt maximaal met zijn zessen ronddwalen in de straten van Liberty City. Met de auto, motor of lopend, de keuze is aan jou. Hele gave toevoeging moet ik zeggen om eindelijk met meerde spelers tegelijkertijd te kunnen spelen. Weer een extra reden om dit spel snel te halen (en hopen dat je vrienden hetzelfde doen).
Conclusie
Ik kom misschien wat kritisch over zo nu en dan, maar wanneer je naar mijn eindcijfer kijkt zul je zien dat ik behoorlijk positief ben over dit spel. Je moet bedenken dat dit spel voor de PSP is gemaakt en ik kan niet anders zeggen dan dat Rockstar er een retegoed spel van heeft gemaakt. Zonder meer één van mijn favoriete spellen op de PSP. KOPEN!!!
