Eindelijk weer een actie RPG
Het is even geleden dat we te maken hebben gehad met een actie RPG-game. GreedFall II: The Dying World is een prequel op de RPG GreedFall. Het speelt zich af drie jaar vóór de gebeurtenissen van de eerste game en biedt een nieuw perspectief op het rijke, fantasy-wereldontwerp. In GreedFall II speel je niet als een kolonisator zoals in het eerste spel, maar als een inheemse persoon van het eiland Teer Fradee. Je wordt ontvoerd door de kolonisten en naar hun thuiscontinent gebracht, een plek die is verwoest door oorlogen, ziektes, en politieke intriges. Je doel is om te ontsnappen, je weg terug te vinden naar huis, en je vrijheid te herwinnen in een vijandige wereld die op het punt van instorten staat.
Qua gameplay is er weer een focus op diplomatie, combat en verkenning, net als in de originele game, maar de ontwikkelaars hebben diepgaandere strategische elementen en complexere personage-interacties toegevoegd. Bovendien is de keuzevrijheid, een kernaspect van de eerste game, nog prominenter aanwezig zijn. De beslissingen die je neemt, zullen een grotere impact hebben op het verhaal en de uitkomst van verschillende gebeurtenissen. Een belangrijk thema in GreedFall II is verder de culturele botsing en het omgaan met het kolonialisme, net als in de eerste game, maar nu vanuit het perspectief van iemand die te maken heeft met de gevolgen ervan in plaats van iemand die erbij betrokken is.
Erg veel RPG-elementen door elkaar heen
De speler verkent een mysterieus eiland, Teer Fradee, dat vol zit met bovennatuurlijke wezens, oude geheimen en verschillende facties die strijden om macht. Het spel biedt een mix van verkenning, dialoog, diplomatie en gevechten. Spelers kunnen vrij bewegen in semi-open gebieden, missies aannemen en keuzes maken die het verloop van het verhaal en de wereld beïnvloeden. Gevechten zijn real-time en bieden zowel zwaardgevechten als schiet- en magische aanvallen, waarbij het mogelijk is om je stijl aan te passen door snel te schakelen tussen wapens, spreuken en tactische pauzes.
De RPG-elementen van GreedFall zijn uitgebreid en lopen erg door elkaar heen. Ze geven spelers veel vrijheid om hun personage en speelstijl aan te passen, wapens toe te passen en alles te customizen. Bij het begin van het spel kies je een archetype, zoals krijger, magiër of technicus, maar je kunt vaardigheden uit verschillende categorieën ontwikkelen naarmate je verder komt. Wapens, pantsers en accessoires kunnen worden verbeterd en aangepast met verschillende materialen die je tijdens je reis verzamelt. Sommige wapens of uitrustingen zijn echter alleen toegankelijk als je over bepaalde talenten beschikt. Een ander belangrijk RPG-element is de invloed van je keuzes op de wereld en haar bewoners. De facties op het eiland hebben hun eigen doelen en overtuigingen, en hoe je omgaat met deze groeperingen bepaalt niet alleen je relaties met hen, maar ook hoe de wereld zich ontvouwt. De keuzes die je maakt in dialogen, allianties met facties en hoe je missies oplost, hebben een directe impact op hoe de wereld reageert op je personage. Soms moet je rondsluipen, of bepaalde skills hebben om makkelijker door bepaalde checks heen te komen.
Relaties met je metgezellen zijn ook belangrijk, en kunnen leiden tot romantiek of conflicten, afhankelijk van je acties. Je kunt zelfs de tijd stilzetten om ze tot bepaalde aanvallen te dwingen en om orders te geven. Met actie-punten kun je echter zelf ook de aanval inzetten, al probeerde ik zoveel mogelijk combat uit de weg te gaan door de technische beperkingen. Morale keuzes spelen een grote rol in de uitkomst van het verhaal, wat zorgt voor meerdere mogelijke eindes en herspeelbaarheid. Het vaardigheden- en talentensysteem biedt een breed scala aan opties waarmee je de speelstijl kunt verfijnen. Je kunt je richten op combat-gerelateerde vaardigheden zoals zwaardvechten, schieten of magie, maar ook op ondersteunende vaardigheden zoals stealth, charisma of wetenschappelijke kennis. Deze laatste vaardigheden zijn niet alleen nuttig in gevechten, maar spelen een belangrijke rol in het oplossen van missies en het navigeren door sociale interacties. Zo kun je bijvoorbeeld bepaalde conflicten ontwijken door diplomatie of sluipen, in plaats van geweld te gebruiken. Het spel bevat een ongelofelijke hoeveelheid aan quests en NPC’s die je opdrachten kunnen geven. Echter worden de dynamische elementen van het spel afgewisseld met erg statische momenten. De combat bijvoorbeeld voelt erg statisch, traag en moeizaam aan. Het is allemaal erg rommelig en chaotisch, waardoor je soms het overzicht verdient en tegen frustraties aanloopt. Gecombineerd met de slechte physics ziet het er soms niet uit.
Technisch geregeld een zooitje
Gezien de game een open-wereld kent en veel RPG-elementen kun je wel verwachten dat voor een project als dit de ambitie misschien wel te hoog is geweest. Dat valt technisch ook wel te zien, want het is af en toe wel een aardig zooitje. De physics zien er niet uit bij gevechten, objecten vliegen soms door het beeld, elementen uit de natuur reageren soms gek en bij cinematics of dialogen staan er voorwerpen in de weg of flikkeren ze in beeld. Het vechten ziet er daarnaast gek en statisch uit, waardoor ze niet echt een levendige sfeer uitstralen. Verder worden redelijke details in de graphics afgewisseld met uitermate wazige en ongedetailleerde textures. In conversaties komen de lippen van de characters totaal niet overeen met de uitspraken die ze doen en licht schijnt door haren heen. Het is alsof men schitterende belichtingen wil creëren door het licht ergens deels doorheen te laten schijnen, maar het werkt de game kwalitatief juist erg tegen. Daarnaast had ik ook geregeld flinke framedrops en viel de UI soms weg.
GreedFall II is qua concept best een aardige game. Men bedoelt het allemaal goed, maar het spel is qua uitwerking het allemaal net niet, soms zelfs verre van. Audiovisueel is het vrij zwak en qua gameplay voelt het ook allemaal vrij matig aan. Het is wel duidelijk dat de ambities groter waren dan het resultaat. Had iets minder overdreven met het inventory-systeem, het dialogen-systeem en al die andere RPG-elementen en had je wat meer gericht op de gameplay en kwaliteit, dan had het spel gelijk ook wat toegankelijker geweest en zag het er allemaal wat professioneler uit. Daarmee is het helaas niet het gevolg geworden waarop elke RPG-liefhebber had gehoopt. De intentie was goed, qua content heb je bergen aan mogelijkheden en quests, maar het resultaat is helaas een redelijke teleurstelling geworden.
