Going Under is de eerste titel van Aggro Crab en het is er meteen eentje die opvalt. De combinatie van een roguelike dungeon crawler met een satirische kijk op de wereld van tech start-ups is simpel gezegd apart, raar en uniek te noemen. Gooi hier nog eens een vrolijk en kleurrijk stijltje overheen en je hebt te maken met een game die we nog nooit eerder zijn tegengekomen. Apart, uniek en raar is helaas geen garantie voor een goede game en zo ook hier heeft Going Under wat ruwe randjes die voor de gemiddelde gamer misschien iets te apart zijn om overheen te kijken. De wereld van start-ups, cubicles en cryptocurrency blijkt gevaarlijker dan gedacht.
De eerste taak van de marketing stagiaire
In Going Under sta jij in de schoenen van Jackie, een marketing stagiaire, die op de eerste dag meteen erachter komt dat werk niet is zoals je zou verwachten. Maar in plaats van alleen maar koffie halen is je eerste opdracht de kelder te ontruimen van een lading monsters. Deze “restanten” van mislukte start-ups moet jij zo snel mogelijk een kopje kleiner maken om je stageplek te behouden. De game probeert op een grappige manier de rare kanten van tech start-ups aan te kaarten. Het schrijfwerk hier is erg uitgebreid, zit slim in elkaar en voor de mensen die zich herkennen in een dergelijke positie zitten er zeker een paar glimlach momenten tussen. Maar de manier waarop dit gedaan wordt van dailies tot aan de varianten op bestaande apps is niet voor iedereen. Er is veel werk gestoken in het schrijfwerk en er is hier uren aan dialoog in om je het gehele verhaal te vertellen. Deze gesprekken zijn niet alleen cosmetisch, je zult via deze gesprekken de vele rare opdrachten krijgen die je in de kerkers moet volbrengen.
Er zijn namelijk 3 verschillende kerkers met elk zijn eigen stijl, vijanden, levels en wapens. Het eerste level speelt zich af in kantoorruimtes en er liggen tal van verschillende voorwerpen zoals toetsenborden, stoelen en planten die allemaal opgepakt kunnen worden om als wapen te gebruiken. En dit is eigenlijk een super tof game element waarbij de speler het moet doen met de spullen die hij of zij tegenkomt. En om het nog lastiger te maken kun je elk wapen maar een paar keer gebruiken voordat het kapot gaat. Hierdoor ben je constant op zoek naar nieuwe voorwerpen, de één beter dan de ander, om te kunnen overleven in de 4 verdiepingen die elk level rijk is. Elke verdieping heeft dezelfde opbouw en dit zorgt voor, ondanks dat de levels gegenereerd worden, voor een ééntonige ervaring.
Het gelukselement hier speelt een grotere rol dan jouw vaardigheden. Het kan al heel snel voorkomen dat je het niet treft met de wapens die je tegenkomt om vervolgens in stukjes gehakt te worden in een kamer erna waar er ineens een tal van vijanden op je staan te wachten. De patronen en manier waarop elke vijand een andere manier van verslaan heeft, is erg goed gedaan. Maar toch komt het regelmatig voor dat je merkt dat de game net niet zo lekker speelt als je zou willen. Je beweegt net te langzaam, je dodge is niet exact genoeg en je aanvallen zijn niet precies genoeg om het gevoel te krijgen dat het game-over scherm lag aan jouw vaardigheden. Dit hoeft niet een probleem te zijn, maar in de standaardmoeilijkheid van de game zul je al heel veel moeite hebben om het eerste level simpelweg uit te spelen.
Een vloek, vaardigheden en mentoren
In de vele honderden gesprekken wordt er maar weinig tijd genomen om de gameplay, tactieken of uitleg te geven over bepaalde items in de game. En dat is jammer want er zitten een paar interessante extra’s in deze game. Je kunt namelijk elke keer in één van de eerste kamers de keuze maken bij een vampier of je een vloek aanneemt met als beloning een setje extra voorwerpen. Dit maakt het soms moeilijker, maar soms ook makkelijker. Dus erg interessant voor de mensen onder ons die wel een gokje durven te nemen. Ook zijn er tal van vaardigheden te vinden die kunt oppakken. Deze vaardigheden starten met simpele dingen als iets sneller bewegen of meer schade als je aanvalt. Maar er zitten er ook een hoop interessante en originele opties bij. Zo kan je een bom laten vallen als je rolt, je wapens fysiek twee keer zo groot maken of de kans dat je vijanden aan het begin van het gevecht een lading schade oplopen.
Deze vaardigheden kun je ook aanschaffen als je ze vaak genoeg hebt gevonden. Zo kun je een mentor kiezen die je een bonus oplevert. Zo is het mogelijk de CEO van het bedrijf Fizzle als mentor te nemen en heb je zo toegang tot de creditcard van het bedrijf en kun je alles kopen wat je tegenkomt in de shops. Dit lijkt supertof, totdat je erachter komt dat er nu een daadwerkelijk gewicht achter je hangt aan een ketting en je deze nu moet meeslepen door het gehele level. Al deze dingen zijn niet meteen duidelijk is, maar leveren super leuke momenten op. Dit maakt de game onnodig onduidelijk, terwijl alles eigenlijk best simpel is als je het eenmaal een paar keer gezien hebt.
Een lastige combinatie
De makers van Going Under weten dat de moeilijkheid van de game een probleem kan zijn. Ze geven je namelijk een enorme hoeveelheid opties om de game makkelijker te maken. Van meer hartjes tot aan meer schade die je kunt doen bij elke aanval. Deze afwerking geeft de game een gevoel van volledigheid. De muziek en art stijl is bovendien lekker kleurrijk en divers en ook de vormgeving van de gehele interface is fris en fruitig. Alle personages in de game hebben elk een ander ontwerp en technisch gezien loopt de game ook super vlot. De laadtijden zijn minimaal en ondanks de chaos op het scherm soms weet alles soepeltjes te verlopen. Het is geen enorme game met zijn drie levels, de makers hebben super leuke ideeën en ze komen hier in veel gevallen goed naar voren. Maar door de rare combinatie is dit een roguelike die een beetje er tussen in valt. Het is te moeilijk en apart voor de nieuwkomer, maar te simpel en rechtlijnig voor de fanatiekeling.
