Eer hoog houden
Als mensen God of War horen wordt die franchise vaak geassocieerd met uitermate hoge kwaliteit games. Dat kan natuurlijk niet altijd goed blijven gaan zou je zeggen, maar Sony Santa Monica probeert het opnieuw op de PlayStation 4 met God of War. Kan deze game het succes uit het verleden evenaren, of zelfs overtreffen?
Hoewel de game pas op 20 april uit komt kregen we al vroeg de mogelijkheid van Sony om met het spel aan de slag te kunnen. Dat gaf ons uiteraard uitgebreid de mogelijkheid om van het spel te genieten, en dat was ook wel nodig. God of War is namelijk grootser dan ooit, in vele opzichten. In de game keer je terug als Kratos, maar in een iets andere vorm dan je gewend bent. Je wordt in de Noorse mythologie gestort, daar waar voorheen de Griekse mythologie de rode draad was. Maar vooral nieuw is het feit dat Kratos’ zoon genaamd Atreus aanwezig is. Het voegt een nieuwe dimensie toe aan de franchise, en dat was misschien ook wel nodig. In het begin zul je merken dat Kratos’ zoon nog niet al te ervaren aan het nieuwe avontuur begint. Atreus is nog jong, klein en ongeduldig, en dat wekt Kratos af en toe aardig op z’n zenuwen. Kratos is dan ook streng voor zijn zoon, en dat merk je al snel. Kratos verbergt namelijk een geheim over zijn ware aard, maar helpt Atreus zo goed en kwaad als hij kan. Wanneer je huis echter onbewoonbaar wordt begint pas het echte avontuur. Atreus is in de game echter ook een toevoeging op gameplay-gebied. Je kunt hem namelijk deels besturen, maar hij kan ook zelf de aanval aangaan. Met zijn pijl en boog kun je echter sturing geven aan de richting die de pijlen op moeten gaan, en dat werkt goed. Daarnaast heeft Atreus ook nog enkele kleine voordelen; Zo kan hij diverse geheimschriften ontcijferen, of door kleine ruimtes kruipen om zo een andere weg voor jou vrij te maken. Zonder hem kun je de game dan ook niet voltooien, waarmee Kratos ook deels afhankelijk wordt van zijn nageslacht. De gameplay in de game werkt lekker, en is vooral bruut. Je zult gedurende het spel te maken krijgen met de nodige combo’s, waarbij je vooral gebruik zult moeten maken van de trigger-knoppen gecombineerd met enkele andere knoppen. Het vechten werkt zoals gezegd bruut, maar werkt ook erg vloeiend. Het executeren van vijanden is natuurlijk ook mogelijk, en zorgt voor de nodige opengereten en verbrijzelde kaken van vijanden. Met je hakbijl, welke overigens gedurende de game verbeterd en waarvan je er zelfs meerdere zult krijgen, kun je er flink op los hakken, maar dat zal in het begin nog niet zijn zoals later in de game. Je kunt namelijk je wapens voorzien van vette runes en verbeteringen, waarbij je na afkoeling speciale acties kunt gebruiken om effectievere slagen toe te passen. Daarnaast kun je upgrades kopen bij de diverse dwergen-shops, om zo je slagkracht nog verder te verbeteren. Het slaan kun je doen met je handen, maar ook met brute wapens. Timing is daarbij ook van belang, want met je schild kun je dekking zoeken, maar je moet ook geregeld wegspringen. Ik zeg wegspringen, maar van springen is in principe geen sprake. Je kunt namelijk enkel wegduiken, en niet springen, maar enkel op objecten klimmen. Met de Spartan-rage kun je daarnaast flinke stampvoeten voor een korte tijd uitdelen.
Alleen maar krachtiger worden
Naast deze upgrade-mogelijkheden kun je ook je kracht, rune, verdediging, vitaliteit en afkoeling verbeteren. Dit gaat langzaam, en gaat vaak ten kosten van andere verbeteringen. De ene upgrade is dan ook de andere niet, en zorgt wellicht voor meer kracht, maar dat gaat meestal wel ten kosten van bijvoorbeeld vitaliteit. Daardoor moet je zelf een goede balans, of juist voorkeur zien te bepalen om je prioriteiten kenbaar te maken. Het upgraden werkt op zich prima, en is goed uitgebalanceerd, maar het overzicht ontbreekt soms wel een klein beetje. Vooral het goed vergelijken van upgrades en de voor- en nadelen ervan is soms lastig. Tevens zijn er diverse navigatie-schemes door elkaar heen gezet, waardoor het overzicht soms een klein beetje verloren gaat. Dit overzicht is juist wel erg belangrijk, omdat je elk detail van elke upgrade het liefst zo goed mogelijk wilt kunnen overwegen boven upgrades die je op dat moment al gebruikt. Je wapens, je pantser en je vaardigheden kun je kopen middels het inleveren van materialen, waaronder vooral veel zilver en XP. Dit kunnen vaardigheden zijn voor jezelf, voor je wapen, maar ook voor Atreus. De skill-trees van de vaardigheden spreken redelijk voor zich; Je koopt ze, of je koopt ze niet, en ziet direct tekstueel de knoppencombo’s die je ervoor moet gebruiken tijdens het vechten. Hierop valt dan ook weinig aan te merken.
God of War biedt voor het eerst meer vrijheid dan voorheen. Zo zijn beginsteden als Midgaard vrij uitgestrekt, en kun je veelal gaan waar je wilt. Dit biedt dus ook de mogelijkheid voor side-quests, en deze zijn er best wel wat aanwezig. Daarmee kan de duur van het spel ook flink verlengd worden. Daar waar ik in 15 uren pas voorbij de eerste 3 werelden was, daar duurt de game ongeveer zo’n 25 tot 30 uren. En dan hoef je nog niet eens alle side-quests mee te pakken, daar waar ik er geregeld eentje heb opgepakt. Wat de game weer bijzonder maakt, zoals voorheen ook, zijn de epische eindbazen. Hoe groter, hoe beter is het soms, maar in het begin van de game zul je al aardig wat moeite hebben met de kleinere eindbazen. Eindbazen vereisen geregeld een tactische approach, en daarbij is Atreus ook van groot belang. Gezien de variatie tussen grootse gevechten, veel platformen en het oplossen van puzzels (welke overigens veelal niet heel uitdagend moeilijk zijn), zal God of War je voorbij vliegen wanneer je bezig bent. Een uurtje in de game is dan ook niks, en vooral de toevoeging van veel extra content biedt het spel echt veel waarde. Wil je daarnaast alle kisten ook nog eens zien te openen of vinden, dan ben je nog heel wat extra uren bezig in de game. De kisten zijn vaak gevuld met loot welke je runes verder verbeteren.
Schitterend, maar niet vlekkeloos
Toen de eerste beelden van God of War getoond werden, leek dit een goede concurrentie te gaan worden voor de grafische parel Horizon Zero Dawn. Hoewel dit een minder open game is, met iets meer grenzen dan Horizon, hebben we hier ook weer te maken met een prachtige wereld. Vooral de sneeuwige omgevingen en de herfstige omgevingen, met name de omgeving van de Heks, spatten werkelijk van je scherm, vooral met de toevoeging van HDR. De dungeons zijn helaas meestal wat grauwer en saaier, maar ook meer herhalend vormgegeven. Hoewel het spel er grafisch hoogstaand uit ziet, is het geen overtreffende trap van Horizon Zero Dawn. Gezichten zien er veelal een beetje wazig en oneffen uit, en ook echte details ontbreken zo nu en dan in uitdrukkingen en structuur. Echt heel uitmuntend scherp uitgewerkt is het spel dan ook niet altijd. Soms ziet het er zelfs een beetje ‘korrelig’ uit allemaal en ogen muurstructuren druk en rommelig. Daarentegen ziet Kratos er wel geweldig goed uitgewerkt uit. Zijn gezicht en borstkas zien er overweldigend strak uit. Ook is het fantastisch dat het spel constant doorloopt, zonder laadtijden, zelfs wanneer je fast-travelt naar andere locaties. Ook draait de game echt als ’n zonnetje. Echte framedrops, popup of vastlopers heb ik dan ook niet kunnen constateren na de eerste launch update. Tevens valt op dat het character design vrij rechtlijnig is. Alle characters van hetzelfde type zien er zo goed als hetzelfde uit, met uitzondering van NPC’s en eindbazen, wat op zich wel wat meer variatie had mogen hebben. Qua audio is het spel ook hoogstaand. De ingesproken dialogen en vooral de stem van Kratos zijn van hoog niveau. Maar ook de soundtracks die de actie opzwepen mogen er zijn.
God of War bevat niet echt heel veel nieuwe features ten opzichte van zijn voorgangers, maar is vooral in kwaliteit verder verbetert. Grafisch valt de game zeker niet tegen, maar het is ook net niet de topper die we hadden verwacht, al mag alsnog gezegd worden dat het niveau ‘erg hoog’ is. De toevoeging van een tweede karakter voegt wel wat meer verfrissing toe, en dat is goed. Daarnaast is er vooral veel gewerkt aan het toevoegen van meer content, en dat maakt de game meer dan zijn geld waard. Wel jammer is dat de user interface bij het upgraden en verbeteren van vaardigheden soms wel ’n beetje onoverzichtelijk druk en chaotisch aanvoelt. Al met al heeft God of War zijn status wederom waargemaakt als zijnde intense franchise van de bovenste plank.
