Metro Exodus
Kregen wij toch even iets moois voorgeschoteld, een 45 minuten lange hands-on speelsessie met Metro Exodus. We werden gewezen naar een pc, koptelefoon op, cheat sheet met instructies voor alle knoppen en gaan maar. Zonder inleiding moesten we onze weg vinden, het enige wat ons verteld werd was, gebruik quick save vaak, je bent sneller dood dan je denkt. We starten de game en liggen in het water, er wordt het een en ander gezegd door iemand die ons uit het water trekt maar we vallen weer flauw, als we wakker worden zijn we op onszelf aangewezen in de enorme wereld van Metro. Metro is het derde deel in de reeks en voor diegene die het niet kennen is het een survivalgame in een apocalyptisch Rusland. Nadat we de controle weer terug hebben gaan we met de kruisboog in hand op onderzoek uit, alles doorzoeken om bruikbare spullen te vinden om meer pijlen te maken. Het craften van spullen is een belangrijk onderdeel geworden in Exodus, je kunt door craften ammunitie maken maar ook nieuwe onderdelen die in de game van pas kunnen komen.
Na de eerste meters gemaakt te hebben kwam ik het eerste kamp al tegen, het werd al donker en ik had genoeg pijlen dus ik leefde me uit, een voor een legde ik ze om tot er geen meer waren. Snel iedereen looten en weer doorgaan. Al snel kwam ik op een stuk weg uit waar een roedel wolven liep, ze hadden me initieel niet in de gaten en ik had ook echt geen trek om met zoveel wolven te gaan vechten. Voornamelijk vanwege de schaarste van munitie, ik had vanaf het begin een magazijn voor het machinegeweer, 10 kogels voor de shot gun en 10 pijlen. Als je gevechten uit de weg kan gaan is het op dat moment beter, ook vanwege de health packs die je moet blijven craften.
Ik besloot een omweg te nemen door een grot en wanneer ik een kistje aan de rand van een meertje wil openen springt een beest uit het water en wil me erin sleuren. De spanning die door het hele spel zit verweven is wat het survivallen zo goed maakt. Er zijn momenten dat je tot rust kunt komen maar de momenten dat je op het puntje van je stoel zit hoort er gewoon bij. Net toen ik dacht dat ik de grot uit was en tot rust kwam werd ik in een net gevangen. Dit zijn korte scripted events die op bepaalde momenten in de spelwereld voorkomen. Terwijl ze stonden te bekvechten welke factie mij mee mocht nemen, want er zijn meerdere groepen, kwam een gemuteerde beer aanzetten en joeg ze weg. Tijdens het gevecht werd de beer in vuur gezet en dat zorgde voor mijn ontsnapping.
Na even op adem te zijn gekomen dacht ik de beer ging rechts, ik ga links en kwam ik weer op een kamp uit. Helaas groter en meer mensen waardoor ik mijn ammunitie op was, geluk bij een ongeluk was de 45 minuten omgevlogen in een flits en moeten we wachten tot de release.
Gedurende de speelsessie kom je erachter hoeveel mogelijkheden in de spelwereld je hebt, in de demo die we speelden moesten we nog wel allemaal ongeveer dezelfde kant uit, dit zal in het andere gebieden veel uitgebreider zijn. De keuzes voor gevechten zijn eindeloos, je kan ervoor kiezen om niemand uit te schakelen en echt overal voorbij te sneaken, of je moord iedereen uit, of alleen die je in de weg staat. Je kan met elke speelstijl de progressie boeken.
Wat me voornamelijk opviel was ten eerste de grafische kwaliteit, de game zag er oogverblindend uit en draaide ook nog eens erg soepel, met snelle bewegingen zag je nog weinig stotter. We mochten helaas niet kijken op welke setting de pc stond om te zien wat we kunnen verwachten. De PC waar we op speelden was uitgerust met een 8core/16thread CPU, 16gbram en een Titan Xp grafische kaart. Ik verwacht dat je flinke hardware nodig zult hebben om de maximale pracht uit deze game te halen.
Ook de simplistische HUD zorgde voor een heerlijk gevoel, het enige wat je ziet is je linkerarm, en je wapen. Voor de rest is er bijna niks op de HUD te zien wat zorgt voor een betere immersie in de game. Na deze speelsessie kan ik niet wachten om deze op te pakken.
Transference
Als laatste gingen we langs bij UbiSoft om wat titels te checken. Als eerste was er Transference welke op de E3 werd aangekondigd met niemand minder dan Elijah Wood. Het spel gaat om een verwarde wetenschapper en zijn gezin. Jij als speler moet uit gaan zoeken wat er is gebeurd door het oplossen van puzzels. Een puzzel die we voorgeschoteld kregen was het openmaken van een deur, maar er was geen deurknop. Dan kun je een alternatieve realiteit in om deze deurknop toe te voegen, wanneer je dit hebt gedaan kun je naar de huidige realiteit en de deur openen. Zo los je meerdere puzzels op en maak je progressie in het verhaal. Het is een psychologische thriller en je merkt dat er continue spanning was. Vooral als je in VR speelt wat we deden kan dat vrij intens zijn. Dit was het eerste VR spel wat ik speelde waarbij ik duizeligheid ondervond en het niet uit kon spelen. Waarschijnlijk kwam dit doordat je niet in een vloeiende beweging van links naar rechts kijkt, als je zit en je wilt draaien en je drukt de controller naar rechts bewoog je een x aantal graden in plaats van een vloeiende beweging. Er werd mij verteld dat in de uiteindelijke game je dit kunt instellen, of je een vloeiende beweging wilt zien. Voor de niet VR-liefhebbers is deze game ook normaal speelbaar. Als je van thrillers houdt waar je constant gespannen bent is dit echt een game voor jou.
The Settlers
‘What you see is what you get’ was het motto wat door de hele presentatie van The Settlers klonk. Alles wat de settlers moeten doen is te zien. The Settlers is na jaren afwezigheid weer nieuw leven in geblazen. De settlers is een simulatie game waar het doel is een settlement te bouwen, je stad uit te breiden, iedereen tevreden houden enzovoort.
In het begin kom je met je bootjes op het beloofde land aan en al snel begin je met het opbouwen van je stad, er zijn drie soorten settlers. De blauwe settlers zijn Carriers die grondstoffen dragen, rode settlers zijn militairen en de gele zijn crafters welke de gebouwen in elkaar timmeren.
Wanneer je geland bent is het eerste wat je nodig hebt resources, dus je laat de crafters wat houthakker huisjes bouwen en dan kun je de carriers omscholen tot houthakkers die dan aan de slag gaan. Een aantal carriers kun je dan vruchten laten plukken en zo ontwikkelt je stad langzaam. Het mooie en de speerpunt van de presentatie is dat alles wat er gebeurd zichtbaar is, de houthakker die met de boomstam naar zijn hut gaat, deze op maat zaagt of hakt en die dan door een carrier gepakt wordt om aan te leveren waar nodig.
Hetzelfde geldt wanneer je wat verder in het spel zit en een aantal huizen hebt gebouwd, de huizen zorgen voor maaltijden die dan weer bij de houthakker huisjes worden afgeleverd zodat het uithoudingsvermogen van de houthakkers niet omlaaggaan en ze stilvallen. Als je een proces wilt versnellen kan dit door meerdere werkers aan het proces toe te voegen. Het voorbeeld dat ze lieten zien was een smid, die moet meerdere dingen doen, ijzer pakken, het ijzer bewerken, de wapens naar de opslag brengen. Als je hier twee werkers aan toevoegt hoeft de smid alleen nog maar het ijzer te bewerken wat zorgt voor een toename in productie.
The Settlers zou de settlers niet zijn als er geen oorlog zou worden gevoerd om je rijk uit te breiden. Na een tijd zul je merken dat je rijk zo enorm is geworden dat je geen ruimte hebt om uit te breiden, dan is het een idee om met je leger een andere stad in te nemen. Dit doe je door te vechten, elke stad heeft een ‘keep’ en wanneer je de vlag van die keep omlaag haalt en je eigen vlag hijst is de stad van jou.
Er is een minder ingrijpende oplossing om dit te doen, door te zorgen dat de inwoners van de concurrerende stad in opstand komen. Je kunt in je stad een arena bouwen, hiermee kun je de harten van je inwoners winnen door als held te strijden en te winnen. Wanneer je zo gerenommeerd bent als held omdat je zoveel wint zijn kunnen de inwoners van andere steden denken dat jij een betere leider zult zijn dan hun huidige leider en zullen in opstand komen. Zo kun je zonder slag of stoot je rijk uitbreiden.
The Settlers lijkt een leuke lichte sim game te worden die er ook nog eens heel leuk uit gaat zien. Grafisch heeft het een beetje een cartoony uiterlijk wat deze game zeker ten goede komt. Het blijft in de buurt van de zaken die de voorgaande games goed maakten en voegt hier en daar wat leuks toe. Het zal afhangen van de balans, vooral omtrent gevechten en de andere mogelijkheid om een andere stad over te nemen of dit interessant blijft, maar het heeft veel potentie.
