Tegenwoordig kijken we alleen maar naar het heden, en het verleden bracht ons toch o zo mooie games. Zo ook voor de aloude Game Boy. Het pareltje van mijn Super-Mario gamebox die ik had gekocht. Laatst besloot ik het inmiddels zwart geworden pocket pc’tje eens uit de kast te nemen. Een blok lag in mijn handen dat nog steeds werkte, weliswaar met ’n gele streep over m’n scherm. Terugdenkend aan het verleden besloot ik een top 5 in gedachten samen te stellen. Waaraan heb ik mijn tijd besteed in het verleden, naast het spenderen aan tijd met de LEGO.
5. Tetris – Wie kent het niet. Is er nog enige uitleg nodig? In feite begonnen op dit platform en ook de verslavende factor begon toe te slaan. Vele spelers begonnen met deze game toen ze hun Game Boy aanschafte. Mooi was het eerste begin van de multiplayer-generatie. Met een link-kabel was het namelijk mogelijk het tegen elkaar op te nemen. Het was het begin van hetgeen dat nu heel normaal is geworden en niet meer weg te denken is. Bijzonder was het natuurlijk wel, al lijkt het in deze tijd zo simpel als wat.
4. Prince of Persia – Het spel waarmee ik persoonlijk begon. De titel is inmiddels bij Ubisoft uitgegroeid tot een handelsmerk. Hakkende, scherpe platen die je verpletteren, 2D zwaardgevechten en springen voor je leven. Leuk was echter de tijd die je voor de game kreeg. 1 uur om precies te zijn, je had er echter lange tijd plezier door gezien de verslavingsfactor van de singleplayer. Het mogen misschien raar klinken, het bleef leuk om nog eens die SP uit te spelen, maar nu nog sneller. Leuk waren ook de geheime gebeurtenissen. Een voorbeeld dat me altijd is bijgebleven is ’n soort van onzichtbare strijder die je voorbij rende gedurende level 6 (?). Ren er snel achteraan en je zult iets opvallends opmerken dat de game weer wat aantrekkelijker maakt. Een game met enkel ’n singleplayer, niet onlogisch destijds, en een soort van launch game die het goed deed bij de mensen op school en in de verre omgevingen.
3. Super Mario Land 2 – Tja, niet moeilijk om de Nintendo topman uit dit lijstje te houden. De eerste game was al een succes en stond dan ook ongetwijfeld op mijn 64-in-1 cartridge, maar eigenlijk was ik vaak jaloers op diegene die Super Mario Land 2 in hun bezit hadden. De game was interessant, zag er grafisch hoogstaand uit (voor een Game Boy in die tijd weergaloos) en de gameplay is en blijft natuurlijk nog steeds fantastisch. In verschillende vormen natuurlijk nog op de SNES verschenen in een grafisch opgepoetste en uitgebreidere vorm, maar natuurlijk ook op de Game Boy een must-have, jammer dat geld toen niet iets was waarmee gegooid kon worden.
2. Dr. Franken – Een Sinterklaascadeautje waar ik niet al te gecharmeerd van was. Wat is dit in hemelsnaam voor game? “Kemco, nooit van gehoord.” In ieder geval, een van de meest uitdagende puzzel/speur games die het verleden heeft gekend. Het spel is eigenlijk simpel. Je bevindt je in een zeer forse 2D-omgeving waar allerlei gespuis in de wereld verdeeld in kamers rondloopt. Jij moet ervoor zorgen dat je het lichaam van je vriendin in delen op zult sporen om een geheel te ontwikkelen. Het slokt vele uren aan tijd, zoektochten en doorzettingsvermogen op. De een vindt het een hel, ik vond het meer dan geweldig. De Moonlight Sonata soundtrack drukte de sfeer in de game, die toch erg indrukwekkend te noemen was. Geen Zelda dus voor mij, ik weet het, maar val me niet aan…
1. Wario Land – De beste game zonder twijfel is ook een game die ik kapot heb gespeeld, maar nooit in m’n bezit heb gehad. Wario Land had ongetwijfeld grafisch een van de beste graphics op de Game Boy ooit weten te realiseren. De eindbazen maakten het spel een ware topper en de upgrades waarmee je kon beuken, voor een tijdje in de lucht kon vliegen, of zelfs vuur kon schieten met een mooie drakenpet waren werkelijk fenomenaal. Wat mij betreft dan ook de beste tijd die Wario ooit beleeft heeft. Helaas heeft het nog geen opvolger op weten te leveren voor bijvoorbeeld de Dual Screen handheld. Wie weet komt het er ooit nog van, al is de kans meer dan miniem. De tegenstanders, de sfeer, de gameplay, de vette actie en omgevingen, het speelde erg lekker en het gaf me ’n apart gevoel. Een gevoel dat ik nu niet meer krijg, jammer, maar dat is historie en het kind zijn. Het spel kreeg overigens ook enkele vervolgdelen (oa. op de GB-Color), al was de eerste natuurlijk nog steeds het meest uniek van allemaal.
Een opvallende top 5 zul je denken. Geen Zelda, Bomberman, sport game of wat dan ook te vinden. De Game Boy was en is nog steeds een mooi apparaat. Een handheld in een tijd waarin gamen nog maar net aan de orde was. Geen concurrentiestrijd tussen developers en uitgevers, maar gewoon puike arcade afleveren. Op zich altijd mooi zo’n oud voorwerp uit de kast te nemen en weer eens wat uurtjes nutteloos in te vullen. Iedereen heeft zo hopelijk zijn eigen gevoelens voor ’n bepaalde titel, laat dan ook vooral weten wat jij in gedachte hebt als we het hebben over ‘de beste game voor de Game Boy’.
