Drie jaar na de release van Everhood komen de ontwikkelaars Chris Nordgren en Jordi Roca met het vervolg; Everhood 2. De unieke mix van Guitar Hero en Undertale is hier wederom aanwezig en het lijkt erop dat de makers goed hebben geluisterd naar de kritieken op het eerste deel. De eerste game was voor veel spelers flink raar en kwamen er heel veel verschillende spelelementen voorbij. Het vervolg heeft veel meer focus en nemen de makers ons mee op een nog groter avontuur. Everhood 2 lijkt dan ook op alle vlakken een stuk beter te zijn dan eerste deel, maar niet alle veranderingen voelen even waardevol aan.
Een magische reis vol muziek
Waar Everhood begon met een eenvoudige zoektocht naar een gestolen arm en gaandeweg transformeerde in een onvoorspelbare reis vol bizarre ontmoetingen en verrassende wendingen, zet Everhood 2 deze lijn voort met een nieuw vreemd avontuur. Dit keer draait het om het verslaan van een mysterieuze Mind Dragon en het ontdekken van de ware kleur van je ziel. De game blijft trouw aan zijn RPG-achtergrond en schotelt de speler een groot avontuur voor in diverse werelden, ontmoet je zowel nieuwe als oud bekende karakters en zul je veel gesprekken moeten aangaan. En waar het eerste deel aanvoelde als Alice in Wonderland waar je van de ene situatie naar de andere situatie rende, hebben we hier meer te maken met een enkel verhaal. Dit zorgt ervoor dat de game een stuk volwassener aanvoelt en minder als één groot experiment.
Dit betekent zeker niet dat je geen vreemde situaties zult tegenkomen. Zo zul je stukken groentes helpen met het voeren van een oorlog, bevrijd je ruimtewezens van slavernij en vier je feest in een regenboog disco. Everhood 2 zit bomvol toffe creativiteit. In Everhood hadden sommige figuren iets meer schermtijd mogen krijgen, en het vervolg weet hier meer balans in te vinden. Nieuwe karakters krijgen meer tijd om hun verhaal te vertellen en komen meerdere malen terug in het spel, in plaats van spontaan te verdwijnen. Je hebt ook minder het gevoel dat je constant verdwaald bent. De game weet de speler op subtiele manieren de juiste kant op te leiden. In tien uur zul je maar een aantal keer een beetje de weg kwijtraken. Dit is in veel gevallen geen groot probleem omdat met een klein beetje ontdekken je al snel het juiste pad weet te vinden.
Ritmische gevechten met een twist
De ritmische gevechten en de overweldigende audiovisuele presentatie waren ongetwijfeld de hoogtepunten van het eerste deel. De unieke twist waarbij je niet de noten moet raken zoals in Guitar Hero, maar ze juist moet ontwijken, keert terug. Maar je zult nu ook veel meer de noten moeten vangen door ze op het juiste moment te raken. Met elke succesvol gevangen noot wordt er een balk gevuld die je kunt inzetten om een aanval te doen op de tegenstander. Hoe groter de combo, hoe meer schade de aanval zal doen. Word je geraakt tussendoor dan zul je de combo verliezen. Dit voegt een extra strategisch element toe aan de gevechten, maar verandert de gevechten ook compleet. Je hebt nu meer het gevoel dat je een aanvallende ritme game aan het spelen bent dan een verdedigende bullet hell waar je zoveel mogelijk de aanvallen moet ontwijken. Het is een logische stap, maar de gevechten voelen hierdoor wel veel meer hetzelfde aan. Het eerste voelde een stuk creatiever aan in de vele verschillende gevechten.
De LSD-achtige visuele effecten, zoals draaiende achtergronden en neonkleuren die de intensiteit van de gevechten versterken, keren uiteraard ook terug. Het eerste deel wist hiermee voor talloze ‘WTF’-momenten te zorgen, en Everhood 2 gaat hier vrolijk mee door. Ze komen wat minder vaak voor en zoekt het tweede deel steeds vaker 3D elementen op als variatie op de 2D effecten. De presentatie van de werelden en karakters zorgen voor een unieke uitstraling. Met name het vele gebruik van zwarte achtergronden en felle kleuren resulteren in een toffe look. De soundtrack is opnieuw top en biedt een eclectische mix van genres die perfect aansluiten bij de intense en hypnotiserende gameplay.
Meer content, levels en wapens
In Everhood 2 hebben we met een game te maken die twee keer zo groot is als zijn voorganger. De game bevat meer dan 100 unieke nummers. Je zult nu ook in level stijgen en kun je wapens vinden en upgraden. Je hebt hier weinig keuze en dit is een simpele manier om de speler op een simpele manier te belonen voor de successen die ze boeken. Je kunt hier en daar extra levels doorlopen om zoiets meer in level te stijgen, maar voor de meeste spelers die de game voor het verhaal spelen zullen de levels en wapens weinig variatie toevoegen. Het is onderdeel van het verhaal en elke speler zal deze beloningen in dezelfde volgorde verdienen.
Veel van de technische minpunten van het eerste deel zijn hier gelukkig niet aanwezig. De laadtijden zijn zo goed als verdwenen, kom je weinig onzichtbare obstakels tegen en zul je niet het gevoel hebben dat je zinloos lange afstanden moet aflopen. Helaas blijft één kritiekpunt nog steeds wel een gemiste kans. De vierkante resolutie zorgt ervoor dat je een flink deel van het scherm (tv of handheld) niet gebruikt en je altijd met zwarte balken te maken hebben.
Een waardige evolutie
Everhood 2 slaagt erin om het originele concept van het eerste deel verder te ontwikkelen zonder de unieke elementen te verliezen. Waar het eerste deel enkele tekortkomingen kende, zoals bijvoorbeeld lange laadtijden, poetst het vervolg deze minpunten weg. Het verhaal is een nog grootser avontuur en ligt er meer focus op de 100 verschillende muzieknummers en gevechten. Het levelsysteem en wapens mogen dan weinig toevoegen, het resultaat is nog steeds een toffe en unieke indie-ervaring. Everhood 2 is een avontuur dat je niet wilt missen. Het heeft misschien niet de WTF momenten van het eerste deel, maar weet zijn eigen pad te bewandelen en een ervaring neer te zetten die wederom zowel muzikaal als visueel uniek is.
Ziet er grappig uit maar sla ik voor nu over. Niet helemaal mijn stijl dit soort games.
Is echt een acid trip om deze spellen te spelen.Soms wel even leuk,Maar het is niet zo lekker om lang naar te kijken.