We hebben het allemaal wel, een droom waarin de realiteit erg dichtbij lijkt, maar zodra je wakker wordt denk je… wat was dat voor rare droom? Je waant je in totaal andere werelden en gebeurtenissen. Met Dreamfall Chapters komen we in zo’n dromen terecht, waarbij keuzes echter kunnen zorgen voor het einde van een droom, of kunnen zorgen dat je mentaal bevrijdt wordt uit het avontuur.
Verschillende werelden
Dreamfall Chapters is een game die zich afspeelt in parallelle werelden. De ene wereld beschrijft een jonge vrouw, die in coma ligt. Haar gedachten gaan echter verder en komen terecht in een donkere cyberpunk visie van de toekomst. De andere wereld is die van een zwarte man die opgesloten zit en zich gedwongen voelt om zich aan te sluiten bij de rebellen. Het zijn 2 totaal verschillende werelden waarin keuzes gemaakt moeten worden die het einde kunnen betekenen, of het verhaal kunnen verlengen. Beide verhalen worden beschreven als ‘aangrijpend’, maar zijn dat helaas niet. Ze konden me helaas niet echt boeien, hoewel je te maken hebt met één futuristischer verhaal, en één ouderwets barbaarser verhaal. Dit komt onder andere doordat de verhalen vrij chaotisch verlopen en de conversaties vaak erg langdradig zijn. Je kunt weliswaar zo nu en dan conversatiekeuzes maken, maar van echt grote invloed zijn ze nu ook weer niet. Daarnaast worden er zo nu en dan characters in de game betrokken die zomaar uit Mass Effect, Syberia en Deus Ex gehaald hadden kunnen worden. Alles springt ’n beetje van de hak op de tak, en de gebeurtenissen zijn vaak niet boeiend. Het opleiden van een robot, het ontsnappen uit een kerker en het vervolgens weer volgen van het licht als zijnde een baby maakten op mij niet al te veel indruk, zonder al te veel spoilers te willen weggeven.
De keuzes in de game zijn nog wel het interessantste. Het kan namelijk zomaar voorkomen dat je aan het einde van de game belandt wanneer je besluit te kiezen je niet aan te sluiten bij een factie bijvoorbeeld. Daarnaast ‘shift’ de morele keuzeklok zo nu en dan wanneer je bepaalde morele besluiten neemt, al hebben de effecten lang niet altijd heel veel effect op het verloop van het verhaal zelf. Verwacht dus geen Heavy Rain-achtig verhaal waarbij allerlei doordachte koerswijzigingen kunnen plaatsvinden. Qua adventure biedt de game redelijk simpele interactieve momenten. Echt grootse puzzels oplossen hoef je praktisch nooit. Het meeste spreekt redelijk voor zich, en gelukkig krijg je de beschikking tot maps waardoor je kunt zien waar je objectives zich (ongeveer) bevinden. Verder kun je ook objecten gebruiken en combineren om jezelf door de omgevingen heen te wurmen. Het spel kent 5 chapters, waarmee het spel qua content fors is. Met daarbij 50 vormgegeven locaties en 100 verschillend ingesproken karakters heeft Red Thread aardig haar best gedaan om het spel uitgebreid genoeg te maken. Toch blijft de gameplay redelijk simplistisch en het verhaal (en dat kan persoonlijk zijn) redelijk saai, waardoor de rode draad van de game lichtelijk onstabiel blijkt.
Soms wat haperend
Het spel wordt zoals veel lichtere games gedraaid op de Unity engine en zoals eerder al bleek in Syberia 3 lijkt deze engine niet voor iedere adventure game weggelegd te zijn. Of het nu ligt aan het development of aan de engine zelf weet ik niet, maar ook in Dreamfall Chapters wordt zo nu en dan wat afgehaperd. Grafisch ziet het spel er op zich best prima uit, vooral gezien het feit dat het gaat om een port van de PC naar de console, maar echt imponerend is het nooit. Hoewel de framerate zo nu en dan drastisch inzakt, is het nooit echt hinderlijk voor de gameplay. De monologen en dialogen zijn daarnaast redelijk goed en komen best overtuigend over. En ook de controls werken verder simpel en doeltreffend, net als de interactie met mensen of objecten. Je kunt keuzes maken om te praten, een object te gebruiken uit je inventory of om simpelweg een blik te werpen op een interactief object, iets wat met iconen duidelijk wordt weergegeven. De laadtijden van de omgevingen zijn derhalve wel wat aan de langere kant.
Helaas is 2017 nog niet het jaar van de adventures. Naast Syberia 3 is namelijk ook Dreamfall Chapters geen game die haar sporen nalaat. De morele keuzes lijken in de game veel invloed te hebben, maar blijken derhalve redelijk voorspelbaar en haar doelen te missen. Wel is het leuk dat je kunt zien wat voor keuzes andere spelers over het algemeen hebben gekozen, waardoor je geregeld deze keuzes ook gaat volgen. Daarnaast is het verhaal eigenlijk nooit dermate boeiend, waardoor je al snel ongeïnteresseerd begint te raken in het einde, van een game die qua content toch best heel wat uren mee kan. Vanaf het begin word je ook redelijk verward door het verloop ervan en kun je het eigenlijk constant maar lastig volgen, vooral als er ook nog eens redelijk saaie conversaties overheen gezet worden. En dat terwijl de gameplay, controls en graphics toch best aardig in elkaar zitten. Dat zorgt dat Dreamfall Chapters voor de 30 Euro maar net kan voldoen aan de verwachtingen van een standaard adventure.
