Dragonball Z is de anime-serie die we inmiddels wel legendarisch mogen noemen. De anime op tv was een gigantisch succes, maar zelfs tien jaar na het einde ervan blijft er content van uitkomen. Vorig jaar verscheen al weer het tweede deel in de Dragonball Z: Budokai Tenkaichi serie, ditmaal ook op de Wii. Deze combineerde de motion sensors van de Wii met de vele bewegingen van de aanvallen uit de anime. Inmiddels heb ik dat spel al helemaal kapot gespeeld en was ik heel blij met de aankondiging van Atari voor een vervolg: Dragonball Z: Budokai Tenkaichi 3.
Big Bang Attack!
Toen ik de (overigens mooi bedrukte) Wii-disc in mijn Wii stak kreeg ik gelijk een warm gevoel van binnen. Het Japanse intro nummer is namelijk bij ons nog intact gebleven. In Amerika hebben ze de zang eruit gehaald en gewoon een saaie instrumentale intro overgelaten. Op het eerste gezicht is er verder helemaal niks veranderd. Je kunt kiezen uit een storymode (Dragon History), toernooien, een survival toernooi (Ultimate Battle), veel leesvoer voor de grote fans en natuurlijk Training. Tussen het rijtje staat echter ook een nieuwe modus, Dragon Net Battle. Hier ga ik later verder op in. Ik ben maar gelijk begonnen met de training. Hier stuitte ik op mijn eerste teleurstelling. De besturing is namelijk compleet overhoop gegooid. In vergelijking met zijn voorganger maakt Tenkaichi 3 veel meer gebruik van de Wii-mote.
Ik kon in het begin maar niet goed wennen aan de nieuwe besturing. In plaats van zes basisbewegingen voor de super aanvallen, maak je nu echt de volledige beweging zoals je personage het ook doet op het scherm. Als je bezig bent met een A-combinatie (maximaal vier keer achter elkaar op A drukken) kun je deze ook niet meer zo gemakkelijk afsluiten met een smash-aanval. In deel twee kon dit gewoon door de A-knop ingedrukt te houden, maar Spike heeft ook hier gekozen om motion-sensing toe te passen. Je moet nu zwaaien met je Wii-mote in de richting waar je je vijand naar toe wilt gooien. Helaas is het tempo van het spel nog steeds behoorlijk hoog en heb je te weinig tijd om al die bewegingen snel uit te voeren. In het begin komt het spel dus vooral neer op button-bashen. Na een uurtje gespeeld te hebben begon ik het echter een beetje door te krijgen en werd het steeds makkelijker om vijanden te verslaan. Het geeft dan ook een heerlijk gevoel om eindelijk zelf eens Vegeta’s Final Flash uit te mogen voeren.
Minder gevechten, meer kwaliteit.
Het vette hieraan is ook nog eens dat niet meer elk personage hetzelfde aanvoelt, maar dat je bij echt elk personage weer anders moet vechten. Dit is maar goed ook, want Tenkaichi 3 bevat het grootste scala aan karakters ooit, namelijk 161. Ook het aantal werelden om in te vechten is vergroot met zeven extra keuzes, maar een groot deel daarvan kun je ook nog op drie verschillende tijdstippen spelen (’s ochtends, ’s middags en ’s nachts). Dat laatste is vooral ingevoerd voor sommige transformaties. Saiyans hebben bijvoorbeeld de maan nodig om te kunnen transformeren in een Great Ape. De storymode is ook nog eens erg veranderd. In Tenkaichi 2 werd je overrompeld met duizenden gevechten, echt elk kleine gevecht in de serie kon je naspelen. Dit is nu gelukkig behoorlijk ingekort, door alleen maar de hele grote gevechten te spelen. Dit gaat een beetje ten koste van de verhaallijn, maar dat wordt weer een beetje goedgemaakt door gevechten waarbij je als de slechterik mag spelen in te voeren. Je zult dus nu niet meer van die slappe gevechten tegenkomen waarbij je in het verhaal verliest, ook al heb je het gewonnen. Het verhaal wordt nu ook niet meer met grote tussenfilmpjes vertelt, maar vooral tijdens een gevecht doormiddel van ondertitels en Voice-acting van personages die niet meevechten.
Hierdoor wordt je niet meer zo plotseling uit een hevige strijd getrokken. Je kunt nu zelfs kiezen om een gevecht sneller af te maken dan in de anime. Na een bepaalde tijd te hebben gevochten wordt het mogelijk om op de 1-knop te drukken. Hiermee ga je een scène verder in het verhaal en zul je bijvoorbeeld weer wat health erbij krijgen of transformeren. Dit is allemaal heel goed geïntegreerd en is helemaal vrijwillig. Als je namelijk niet op 1 drukt kun je gewoon doorvechten zonder enkele gevolgen, doe je het wel, dan wordt het gevecht onderbroken voor een korte cutscene, die soms wel handig kan zijn als je op het punt staat doodgeknalt te worden. Ik vind dit echt heel goed gedaan, aangezien de storymode in het vorige deel veel te langdradig en onrealistisch was.
De achtergrond muziek is ook weer helemaal in de sfeer van de anime. Voeg daaraan toe dat alle stemmen uit de echte serie weer zijn gebruikt en er is plotseling niks meer op het geluid aan te merken. Vooral de teksten van de niet vechtende personages tijdens het vechten zijn erg fijn. Veel fans zal het helaas wel opvallen dat de teksten bij sommige gevechten totaal niet meer lijken op wat ze op tv zeiden. Ik had het persoonlijk wat leuker gevonden als Spike wat meer daarop had gelet. De graphics zien er ook in dit deel weer top uit. Alles is nog steeds in de cell-shaded stijl gedaan als hiervoor en de personages zien er net iets scherper uit. De animaties verlopen dit keer ook veel soepeler. Het beeld vertraagt bijvoorbeeld niet meer zo erg op het moment dat er een Spirit Bomb zijn doel raakt.
De grootste flop van het spel.
Dit gebeurt helaas wel bij een online gevecht. De functie waar ik het meest op zat te wachten is achteraf de grootste teleurstelling. In een Dragon Net Battle zijn er veel mogelijkheden. Je kunt kiezen voor normale gevechten (zowel met Friendcodes als tegen vreemden), Custom Battles (hierbij kun je je personages sterker maken) en zelfs Ranking Battles. Op het eerste gezicht lijkt het dus een geweldige toevoeging te worden. Het probleem is echter dat je constant van de server wordt gegooid. Kom je er dan eindelijk doorheen en is er een andere speler beschikbaar, dan komt het ergste. Tenkaichi 3 heeft gigantisch veel last van lag. Het beeld beweegt irritant traag en de besturing reageert ineens bijna niet meer. Door deze lag heb je een heel groot voordeel met de snellere personages als Super Saiyan 2 Teen Gohan. Hij slaat bijvoorbeeld twee keer per druk op de A-knop. Bij de tragere personages krijg je soms niet eens de kans om te slaan, omdat door de lag dat commando niet wordt doorgegeven naar het spel, waardoor je soms bijvoorbeeld rondjes om de vijand gaat cirkelen. Hopelijk worden hier in korte tijd nog drastische maatregelen tegen genomen, want het lijkt er nu gewoon op dat dit niet eens is getest.
Gelukkig heb je zulk traag beeld alleen maar bij Dragon Net Battle en verpest dit de beleving van de rest van het spel niet. Dragonball Z: Budokai Tenkaichi 3 doet het voor mij weer erg goed en weet zeker zijn voorganger weer te overtreffen. De besturing is in het begin erg wennen, maar na een tijdje zul je er achter komen dat het echt toevoegt aan de spelbeleving. Ook de teksten die tijdens het vechten worden gezegd met de echte stemmen dragen hier aan bij. Het is dan wel jammer dat het spel online zo slecht functioneert, maar hopelijk zal dat snel worden opgelost. Doordat je niet meer elk kleine gevecht in het spel kunt naspelen is het verhaal niet meer zo duidelijk en zelfs met al het leesvoer erbij zal het voor een nieuwkomer minder aantrekkelijk zijn dan voor echte fans. Toch denk ik dat Atari en Spike weer een goede game hebben neergezet die goed weet samen te vatten waar Dragonball Z om draait, vechten!
