The Seeds of High Definition
Wie mijn preview al heeft gelezen weet dat de belangrijkste conclusie van mijn verhaal was dat ik nog niet wist of deze versie van Dragon Quest III de definitieve en perfecte versie zou worden. Dat het een succesvolle remake was daar was ik al iets zekerder van. Dat tweede is nu nog steeds wel duidelijk. Dat eerste vertel ik later.
Dat Square-Enix ervoor kiest om eerst Dragon Quest III een remake te geven en niet deel één is voor kenners van de franchise geen rare keuze. Er zit een reden achter die met het verhaal te maken heeft. Het feit dat de serie met deel drie soort van volwassen was geworden is misschien nog wel belangrijker. Het allereerste deel was een heel eenvoudig en vrij kort spel. Binnen een kleine tien uur was je er wel doorheen. Deel twee was vooral meer, maar niet per se beter. Deel drie was groter, had een grote hoeveelheid nieuwe systemen en was één van de eerste Japanse RPG’s die wat buiten de standaard bewandelde paden liep. Het helpt uiteraard mee dat het jarenlang het best verkochte spel was in Japan. Die verhalen over lange rijen om het spel te bemachtigen en het gerucht dat Enix nieuwe delen niet meer op een werkdag mocht uitbrengen van de Japanse overheid? Dat kwam dus door Dragon Quest III. Dat laatste is overigens niet waar. Enix koos daar zelf voor.
In Dragon Quest III speel je als de zoon of dochter van de held Ortega. Jaren geleden is hij pad gegaan om de duivelse Baramos te verslaan. Ortega faalt en op jouw zestiende wordt je door de koning opgeroepen om de tocht van Baramos te hervatten. Met de hoop dat jij niet faalt. Het algemene verhaal is onveranderd. Er zijn wat veranderingen in het script om meer in lijn te komen met de hedendaagse tijd en delen zijn nu voice acted. Compleet met alle stereotypetjes die al jarenlang in de serie zitten. Er is een dorpje overduidelijk gebaseerd op Spanje, India, Japan, Italië en Engeland. Het geeft de toch wat kleine wereld wat meer karakter en het geeft je echt het gevoel alsof je van locatie naar locatie aan het reizen bent. Ook al ligt het accent van sommigen er wel heel erg dik bovenop.
Wat wel nieuw is zijn korte episodes die over Ortega gaan. In alle andere versies zie je hem eigenlijk niet. Hij blijft altijd als een soort mythe op de achtergrond rondspoken. Een mythe die naarmate het verhaal volgt wel steeds meer een persoonlijkheid krijgt. Je komt hem echter maar één keer tegen. Dat is nu dus anders. Deze korte verhaaltjes zijn leuk als achtergrondverhaal van Ortega en hebben wat meer persoonlijkheid dan jouw eigen avontuur door de ondersteunende karakters. Tijdens je eigen avontuur heb je namelijk alleen maar Power Rangers als metgezellen die af en toe tijdens gevechten hun aanvallen uitschreeuwen.
Ahhh, monsters!
De wereld zelf is door de vele verschillende locaties en grafische presentatie een genot om te (her)ontdekken. Er zijn nu overal geheime locaties verstopt die je belonen met allerlei nieuwe items en monsters die je kan temmen. De monster arena zelf is niet nieuw, maar je kan nu ook zelf monsters tegen elkaar laten vechten (voorheen kon je er alleen gokken). Het is een leuke afleiding om snel wat geld te verzamelen en het geeft je een goede reden om alle hoeken van de wereld te verkennen. Nieuwe monsters kan je overal in de wereld vinden. Ze zitten verstopt in de geheime locaties en in dorpjes. Je moet ze op verschillende manieren benaderen. Een deel zal zich zonder tegenstribbelen bij je aansluiten terwijl een ander alleen te vangen is als je een bepaald voorwerp bij je hebt of volledig onzichtbaar bent. Het is niet altijd heel duidelijk wat het precies is wat ze willen. Experimenteren is dus een must om er erachter te komen.
De nieuwe vocation (Dragon Quest’s variant van jobs) zit hier direct aan gekoppeld De monster wrangler hebben we nog niet eerder gezien in Dragon Quest III. Deze nieuwe vocation kan monsters vangen om zo nieuwe vaardigheden leren. Het is een mannetje van alles met sterke buffs, area of effect aanvallen en helende vaardigheden. De game raadt nog steeds aan om een zo gevarieerd mogelijke groep te maken. De monster wrangler is daar een uitstekende toevoeging op. De sage is nog wel beter, maar goed, dat is een vocation die je niet de hele game tot je beschikking hebt.
Grafisch is de game misschien nog wel mooier dan de vorige 2D-HD remakes. Octopath Traveler en Live-A-Live waren al niet lelijk. Dragon Quest III doet daar nog een schep bovenop met net wat mooiere effecten tijdens gevechten en een volledig orkestrale soundtrack die fans van de serie ongetwijfeld nog lang in het hoofd zullen hebben.
Te dicht bij het origineel
Waar deze remake wellicht net te dicht bij het origineel blijft is op het gebied van gameplay. In mijn preview gaf ik aan dat gevechten nooit echt gaan vervelen. Dat is na een aantal uur verder wel net iets anders. Vervelen is misschien niet het juiste woord. Ze worden op den duur een beetje gemeen. Net zoals alle andere delen in de hoofdserie van de franchise zijn gevechten volledig turnbased. Jij kiest je acties voor je vier personages en vervolgens kijk je wat er uit rolt. Klinkt eenvoudig en in de basis is dat ook. Wat het probleem is is dat de originele versie een game was waar grinden centraal in stond. Er zijn een aantal toevoegingen gedaan om die grind te verlichten die er tegelijkertijd voor zorgen dat je soms tegen aan muur botst wat moeilijkheidsgraad betreft.
Je hebt nu drie moeilijkheidsgraden om de pijn wat te verlichten. Dat is een prima oplossing om je soms wat lucht te geven als je even geen zin hebt in de slopende hoeveelheid aan random encounters op de overworld. Zet auto battle daar nog eens bij aan en je kan even koffie gaan zetten. Je leert er alleen niet zo veel van en de game legt niet veel uit. Ik kan me voorstellen dat een gemiddelde gamer dan bij bazen tegen een onmogelijke situatie aanloopt, omdat de systemen simpelweg niet heel duidelijk zijn. Bazen zijn dan ook nog eens een gigantische spike in moeilijkheid. Op de normale moeilijkheidsgraad kan één fout je einde betekenen. Dan heb ik het nog niet eens over een fout tijdens het vechten. De verkeerde uitrusting kan al fataal zijn. Deze onverwachte spikes zijn door de volledige game te vinden en voelen in het begin niet heel eerlijk aan, omdat de enige optie die je hebt urenlang grinden is. Dat hoort bij de franchise en is dus iets waar je wel rekening mee dient te houden. Er is nu gelukkig een autosave functie dus je verliest niet heel veel van je tijd.
Is dit dan echt de definitieve versie van Dragon Quest III? Is dit de variant met alle content van alle andere versies? Nope, niet alles van de Gameboy Color versie is toegevoegd. Is dit dan de beste versie van de game? Wat mij betreft wel. Combat had net wat beter gebalanceerd mogen worden met iets minder gevechten die om geen enkele reden je ineens een game over scherm geven. De extra vocation, de verhalen van Ortega, de monster arena en alle andere kleine quality of life toevoegingen houdt de schade beperkt en zorgt ervoor dat dit wederom een fantastische remake is geworden.
Live-A-Live is wel beter. Daar leg ik mijn handen voor in het vuur.
