Iedereen die Dragon Ball als jongeling op de televisie heeft gezien, heeft wel eens de bewegingen en aanvallen nagedaan uit deze animé. Na de tientallen fighting games op de diverse consoles en handhelds is het dan werkelijkheid geworden. We kunnen schreeuwend met de juiste bewegingen kamehameha´s afvuren tegen de diverse schurken in het Dragon ball Z universum in Dragon ball Z Kinect. De één zal dit op het eerste gezicht meteen afdoen als de zoveelste slechte Kinect game, terwijl de ander meteen naar de winkel sprint. Want wie wilt er nou geen Super Saiyan zijn?
Een super saiyan zijn is vermoeiend
Dragon ball Z Kinect heeft weinig content te bieden en dat is eigenlijk jammer, want de andere Dragon ball games zitten altijd volgepropt met (soms overbodige) content. Dit is nou eindelijk een game die afwijkt van de standaard formule en ik had hier dan ook meer invulling willen zien. Er zijn maar twee modi te vinden: de Story en Score Attack modus. De eerste laat je de vier verhaallijnen Saiyan, Frieza, Android en Buu saga plus tutorials beleven met ruwweg 6 gevechten per verhaallijn. De laatste geeft je de mogelijkheid om dezelfde gevechten te herspelen, maar ditmaal met als doel een score neer te zetten. Een game die zich dus alleen voor de solospeler leent, want op multiplayer gebied is er niks te vinden met uitzondering van de leaderboards. De gevechten in de story modus moeten gespeeld worden met van te voren bepaalde karakters, maar de vechter in Score Attack mag jezelf kiezen. Er is verder weinig extra’s te vinden, behalve een extra ongeziene aflevering omtrent de vader van Goku. Voor de fan een leuke extra, maar dit totaal plaatje voelt erg gehaast aan. We hebben nu namelijk met 5 tot 6 uur speeltijd in de story modus te maken, met de Score Attack erbij wordt dit op een ongeïnspireerde manier verlengd. Iets meer ontwikkeltijd had deze game zeker veel goed gedaan, want ze waren op het juiste pad om een goede Kinect game uit te brengen.
De gameplay wordt op een leuke manier gedaan en je zult na enige tijd slechteriken verslaan flink kramp krijgen in je armen. Voor de eerste keer speel je namelijk vanuit het eerste perspectief en je zult het tegen een enkele tegenstander op moeten nemen. Er zijn diverse aanvallen die je kunt uitvoeren. Dichtbij zul je het moeten hebben van zo snel mogelijk klappen uitdelen met je vuisten. Dit kan door je handen naar voren te bewegen, ook kan je uithalen met een hoek en een uppercut. Verdedigen doe je door je handen voor je gezicht te houden. De herkenning werkt op dit gebied erg goed. Je kunt ook dashen en hier heeft de Kinect soms moeite om alles te registreren. Je moet namelijk met je bovenlichaam naar links, rechts, voren of achteren leunen. De superaanvallen werken eigenlijk negen van de tien keer meteen, de tiende keer moet je uitvogelen wat de beste houding is om de Kinect het te laten herkennen. Deze superaanvallen kun je uitvoeren als je genoeg Ki hebt opgebouwd door op te laden en zorgen ervoor dat er de actie echt van het scherm knalt. Elke vechter en zelfs elke versie van de vechters heeft andere superaanvallen, waardoor je altijd naar iets anders zit te kijken. In de korte tijd hebben we met weinig tot geen herhaling te maken en dat is zeker een goed ding. Naast de superaanvallen zijn er nog enkele kleine extra’s zoals ontsnappen, ki ballen wegschieten en aanvallen opladen om zo meer schade te doen. De laatste paar gevechten vragen pas echt om tactiek en hier begint de registratie dan ook belangrijk te worden. Als je niet op het juiste moment wegduikt en je de beweging wel had uitgevoerd is dit enorm frustrerend.
Bijna een goede Kinect game
De game is zeker niet perfect, maar we hebben hier eindelijk met een game te maken waar plezier voorop staat. De game zal het dan ook zeker beter doen bij de jongere doelgroep. De game kan uitdagend zijn en meppen weet iedereen zo op te pakken. Het gevoel van een kamehameha (schreeuwen is optioneel) werkt gewoon als een trein. Maar voor een volwaardige game hebben we dan met te weinig inhoud te maken, het is een erg leuke demo. Het werkt ook wonderbaarlijk goed, waardoor je weinig zorgen hoeft te maken over de frustrerende besturing. Het menu bijvoorbeeld werkt erg natuurlijk en we hoeven niet elke keer tientallen knoppen indrukken met een vertraging. Hier gaat het met schuiven van knoppen met zowel je rechter als linkerhand. Dit werkt erg fijn en moet door worden gevoerd in andere games. Grafisch gezien is de game iets gedetailleerder dan de voorgaande games op de huidige generatie consoles. De gameplay wordt veel gedaan door middel van iconen om de speler te helpen. Dit maakt het een stuk gemakkelijker. Dit had ik graag op een bepaald moment zien verdwijnen om de ervaring nog beter te maken en moeilijker. De story modus zul je nu namelijk niet nog een keer spelen. De filmpjes om de story modus heen zijn erg saai en geven alleen een korte introductie van het gevecht. Voor de mensen die geen idee hebben wat het verhaal is van dbz zullen niks aan deze game hebben. Ik ken het verhaal onderhand wel, dus ik was hier eerder blij mee.
Dragon ball Z Kinect is een stap in de goede richting, maar ze zijn te vroeg gestopt met het ontwikkelen van content voor deze game. Ruwweg 6 uur kost het om de story modus uit te spelen en weinig motivatie om scores te verbreken is er niet. De gevechten werken goed, er is tactiek en aanvallen uitvoeren kenmerkend aan de serie blijft na 6 uur spelen nog steeds een leuke bezigheid. De game ziet er degelijk uit en het menu is voor een Kinect game goed om mee te werken. Maar zonder multiplayer, extra uitdagingen of andere elementen kan deze game niet genoeg bieden om een goede voldoende te scoren.
