Ik heb een voorliefde voor het genre RPG. Na mijn eerste echte RPG avontuur in Oblivion, volgden snel op elkaar meerdere andere games in deze soort. Op een gegeven moment kwam daar Dragon Age – Origins om de hoek kijken. Eerst moest ik helemaal niks van die game hebben, maar recent heb ik hem weer opgepakt middels een Ultimate Edition. DA O bleek een erg gave RPG en is dan ook beladen met verscheidene prijzen en goede beoordelingen. Hoewel de game absoluut niet de mooiste was, had het wel verregaande diepgang. Zijn opvolger Dragon Age 2 gaat daarin nog een stapje verder; soms zelfs een hele stap verder.
Strakker en sneller
Ik kan met zekerheid zeggen, bijna absolute zekerheid, dat Dragon Age 2 er strakker uitziet. Hierbij doel ik vooral op de grafische kant waar ze de randen flink van hebben aangescherpt. Ook de omgevingen zelf, karakters en vele andere dingen in het spel zijn aangepast. Het ziet er een stuk vloeiender uit en op sommige punten is het zelfs oogstralend mooi. Als voorbeeld hierbij wil ik een strand in de game noemen. Deze lijkt verdacht veel weg te hebben van de planeet Virmire uit Mass Effect I. Een goede zaak dus! Naast dat ziet de actie er ook beter uit en vind ik het camerawerk goed meedraaien. Er komen ten opzichte van het vorige deel dan ook een stuk minder framerate problemen voor. Probleem is echter dat als die voorkomen, het ook goed raak is. Ik heb zelf een paar keer ervaren dat ik nauwelijks wat zag, naast een paar kleuren. Hoewel ik wel merk dat deze problemen er een stuk minder zijn, vraag ik me ook hier weer af wie erbij BioWare heeft lopen testen op dit spel. Het is niet iets waarbij je zomaar een vinger in de pap kunt steken. Je weet van tevoren wel dat die nog te heet is. Ik moet echter wel vermelden dat dit ook een van de weinige (grote) problemen is. Gelukkig is er grafisch verder niks op aan te merken.
Een negatief punt mag dan altijd weer beantwoord worden met een positief punt. Zo is de actie van je verschillende karakters een stuk sneller, vloeiender en doet ook de camera hier weer veel beter zijn werk. Het camerawerk had heel erg slordig kunnen zijn, mede door de snellere actie dan in DA O, maar dat is het niet. Integendeel: Ik had zelfs niet verwacht dat het camerawerk beter zou zijn. De trailers van deze game waren nou niet om naar huis te schrijven. Ze leken wel te zijn gemaakt door een stageloper met een hard hoofd voor huiswerk. Om die reden was ik wat huiverig om een paar onderdelen die in de vorige game nogal wiedes waren afgemaakt. Gelukkig is het tegendeel om meerdere punten bewezen. Ik ben daarom ook blij verrast dat alles een stuk sneller gaat, ondanks de optredende problemen die zich zo nu en dan voordoen in de framerate.
Paar bugs, maar geweldig verhaal en moeilijke beslissingen
In DA 2 zit een heel sterk verhaal. Je begint het verhaal met het personage Hawke, en daar eindig je het ook mee. Hij is één van de weinige overlevende na de fatale slagen tegen de Darkspawn uit het origineel. Jij en je familie zijn voor deze onderaardse bruten op de vlucht. Al snel moet je heel moeilijke keuzes maken. Zo had ik op een gegeven moment een scène waarbij de echtgenoot van een latere vriendin om het leven kwam. Ik had hem nog kunnen redden door een Grey Warden van hem te maken, maar het mocht niet meer baten. Zijn lichaam was te zwak en zijn ziel te vergiftigd. Het was dus al vroeg in de game een moeilijke keuze te maken, maar je hoeft hem niet eens tegen te komen. Het ligt allemaal aan het voorgekookte scenario van DA O of de save game van hetzelfde spel die je in Dragon Age 2 gebruikt. Op basis daarvan worden een hoop, en ik zeg met recht een hoop, dingen voor je uitgespreid in DA 2. De reden hiervoor ben jijzelf. Je bent zelf verantwoordelijk voor de keuze die je in het eerdere spel heb gemaakt. Als Grey Warden was je dus in Dragon Age – Origins al verantwoordelijk voor de gevolgen die Hawke en zijn familie in Dragon Age 2 treffen. In zekere zin dus ook de dood van enkele personages. Het kan nog heftiger.
Vlak voordat ik even een tijdje stopte met deze game had ik al zeker 26 uur gespeeld. In die tijd heb ik mijn moeder, zus en broertje verloren aan o.a. een knettergekke mage, darkspawn en wederom darkspawn. Het is echter niet gezegd dat dit jou als gamer ook gaat overkomen. Sterker nog: De gevolgen kunnen wel totaal verschillend zijn met die van mij. Dit is een van de redenen dat BioWare’s Dragon Age 2 van een zodanige ongelooflijke klasse is. Je hebt zo ontzettend veel vrijheden. Op het feit na dat je bijna in zijn geheel alleen maar in een stad zit, speelt het verhaal en de mogelijkheden zich af over meer dan zeven jaar. In die tijd moet je een heleboel keuzes maken en van arme sloeber opklimmen naar rijke man of andersom. Het hangt van een heleboel dingen af. Helaas zijn er dan ook weer momenten die het spel weer een beetje verpesten.
Een aantal bugs ontsiert hier en daar het spelplezier, maar persoonlijk heb ik er geen last van. Het is ook niet gezegd dat jullie er last van zullen hebben, want op een na zijn het voor de rest allemaal kleine bugs. Er zijn een aantal quest bugged en ook een deel van het achievements en trophysysteem op de Xbox 360 en PS3 zijn bugged. Hierdoor kan een deel van het spelplezier worden weggehaald en ik kan het de mensen eigenlijks niet kwalijk nemen. Het is zoals ik zei denk ik gedaan door testers die net bij BioWare werkten, maar meer heb ik het idee dat deze game niet of nauwelijks getest is. Hier en daar zul je het wel gaan werken, maar het is ook beslist niet over dramatisch slecht. Gelukkig is de game zelf nog ontzettend goed.
Een middeleeuwse Mass Effect saus
Dragon Age 2 heeft heel veel weg van Mass Effect. Ik vind dat het zich zeer ten goede uit in DA 2. Hier en daar is het zelfs nog een stukje beter, zoals het genoemde strand in de game. De gespreksanimaties en het menu waarmee je keuzes maakt zijn erg goed gedaan. Aan de hand van icoontjes bepaald zich of je een goede keuze, snellere middenkeuze of slechte keuze maakt. Hierbij moet je er wel aan denken dat je je teamgenoten ook tot je rivalen kunt maken. Het kan lelijke gevolgen hebben, maar vergeet niet dat het tenslotte maar een game is. Een ander bekend punt is dat deze game ook qua moeilijkheidsgraad ongeveer gelijk is aan Mass Effect I. Ik denk zelfs nog wel een stukje makkelijker, maar dan alleen tot de Normaal stand en niet daarboven. Daarboven moet je namelijk heel tactisch te werk gaan wil je niet ‘’wipen.’’
Genieten zal echter elke liefhebber van de serie, ondanks de foutjes en fouten die er in de game zitten. Het is dan misschien jammer dat sommige fouten ook al in het vorige spel zaten, maar ze zijn op zijn minst wel een stuk minder opvallend aanwezig. De game maakt in zijn vrijheid en mogelijkheden heel veel meer goed dan ik eigenlijk van tevoren had verwacht. Er moet op bepaalde onderdelen in de eindbeoordeling echter wel rekening worden gehouden met het totaal, hoewel het eindcijfer zelf een gold award kan zijn. Al met al zou ik deze game elke liefhebber van het genre zeker kunnen aanraden. Het is één van de weinige game die je dit jaar absoluut niet mag missen. Hopelijk komt er in de komende tijd een goede patch uit die de nodige problemen verhelpt, maar ook tot die tijd heb je nog een heel genoeg bevredigende speelervaring.
