Wanneer er een nieuwe game van Blizzard uit komt wil je normaal gesproken het alleen hebben over de hoge kwaliteit ervan en het enorme plezier wat je hebt tijdens het spelen. Helaas is dat tegenwoordig wel anders, niet alleen is de kwaliteit van de games achteruit gegaan maar de ontwikkelaar wordt nu ook voor de rechter gesleept vanwege discriminatie en seksuele intimidatie van vrouwelijke werknemers op de werkvloer. Dit heeft al geresulteerd in meerdere ontslagen en zelfs het opstappen van de directeur J. Allen Brack. Nu zou dit niet persé besproken hoeven te worden in een recensie maar doordat er op het moment zoveel doorgewinterde fans de spellen van Blizzard aan het boycotten zijn is het toch een onderwerp geworden dat ook niet zomaar genegeerd kan worden. Middenin al deze ellende kan je het dus bijna dapper noemen dat Blizzard de remaster uitbrengt van Diablo 2, één van meest geliefde games van de ontwikkelaar. Met de dramatische remaster van Warcraft 3 nog vers in het geheugen moet Diablo 2: Resurrected wel van heel goede huize komen om de fans niet nog meer reden te geven om hun ooit zo geliefde Blizzard de rug toe te keren.
Back to Hell
De Diablo serie heeft eigenlijk geen introductie nodig want het laatste deel (Diablo 3) van die hack & slash RPG kwam uit in 2012 en is nog steeds bovengemiddeld populair. Deel 3 kreeg echter wel behoorlijk wat kritiek en is volgens de fans lang niet zo goed als het tweede deel. Diablo 2 kwam echter al in het jaar 2000 uit en het is niet te ontkennen dat de graphics en enkele gameplay elementen de tand des tijds niet heel goed hebben doorstaan dus het is logisch dat mensen toch zijn overgestapt om de serie te ervaren in een moderner jasje, ook al is deze in hun ogen aanzienlijk minder. Met Diablo 2: Resurrected komt er, in theorie, voor al deze fans een droom uit. Eén van hun favoriete games waar ze tijdens hun jeugd honderden en misschien wel duizenden uren in hebben doorgebracht komt terug, en hoe. Gelukkig heeft Blizzard geleerd van het Warcraft 3: Reforged fiasco en heeft het nu de hulp ingeschakeld van Vicarious Visions, een studio die bekend staat om het maken van de uitstekende remasters van Crash Bandicoot en Tony Hawk Pro Skater. Om ervoor te zorgen dat er niet teveel nostalgische gevoelen verloren gaan bij de fans heeft Vicarious ervoor gekozen om qua gameplay zo goed als niks te veranderen maar Diablo 2 alleen een flinke visuele upgrade te geven en enkele quality of life veranderingen door te voeren zoals automatisch goud oppakken en meer plek om je gevonden items op te bergen. De visuele upgrade is aanzienlijk te noemen, het is ontzettend knap wat Vicarious voor elkaar heeft gekregen met deze twintig jaar oude game. Omgevingen zijn onwijs gedetailleerd, personages hebben er nog nooit zo mooi uitgezien en het is echt genieten hoe de spell-effects de donkere kerkers verlichten tijdens de gevechten. Het grote verschil in graphics is met een simpele toetsencombinatie op je controller te zien, je schakelt dan direct over naar de oude graphics van de originele Diablo 2 en dan merk je hoe ver we zijn gekomen sindsdien. En ja, dat lees je goed: een simpele toetsencombinatie op je controller. Net zoals Blizzard met Diablo 3 heeft gedaan is Resurrected ook te spelen op de consoles en het is echt opvallend hoe goed en soepel dit speelt met een controller. Natuurlijk is het onderhouden van je inventory en het oppakken van loot op de grond niet zo makkelijk als met een muis maar op geen enkel moment is het vervelend om mee te spelen. Integendeel, het is een stuk fijner om achterover leunend op de bank honderden vijanden kort en klein te meppen.
Oud en mooi
Voordat je hier aan kan beginnen dien je eerst een personage aan te maken waar je mee wil gaan meppen. Ten eerste moet je kiezen of je een online of een offline personage aan wil maken. Het grote verschil is dat je met een offline personage geen internet verbinding nodig hebt maar deze dan vreemd genoeg ook niet kan gebruiken in de multiplayer van Resurrected. Dit is natuurlijk hartstikke fijn dat je de keuze krijgt ware het niet dat tijdens de release afgelopen donderdag de servers compleet overbelast waren en mensen dus niet online konden spelen terwijl dit voor de meeste toch wel de voorkeur heeft. Wanneer je wel de servers binnen kwamen knalde deze er na een tijdje weer uit en waren mensen vaak progressie van dik 2 uur spelen gewoon kwijt. Zelfs na dezelfde problemen bij de release van Diablo 3 en de vroegere World of Warcraft uitbreidingen heeft Blizzard dit nog steeds niet voor elkaar. Logischerwijs heeft dit voor veel frustratie gezorgd bij de mensen die na twintig jaar wachten eindelijk weer thuis kwamen bij hun jeugdliefde. Voor de zekerheid gingen wij aan de slag met de offline versie. Aangezien er qua gameplay zo goed als niks veranderd is heb je nog steeds de keuze in dezelfde classes: Amazon, Necromancer, Barbarian, Sorceress, Paladin, Druid en de Assassin. Elke class heeft zijn eigen manier van vechten dus het is goed om te bedenken welke class het beste bij jouw vechtstijl past. Dit kan op het begin best lastig zijn want je merkt meteen dat dit een oud spel is dat je echt niet bij je hand neemt. Je hebt geen uitgebreide uitleg over de verschillende vechtstijlen maar je dient al spelend erachter te komen wat bij je past. Ook heb je geen grote pijlen die je als een hypermoderne TomTom naar de quests leiden. Door het lezen van de beschrijving van de quests en het exploreren van de map kom je er vanzelf achter waar je moet zijn. Het is ook te merken aan de combat dat dit een oud spel is. Geen spannende dodge moves en geen tientallen spell combinaties waarmee je de heftigste aanvallen kan loslaten maar gewoon ouderwets rondlopen en zoveel mogelijk tegenstanders tegelijkertijd meppen en je speciale aanvallen op loslaten. Voor de spelers die nog nooit Diablo 2 hebben gespeeld kan dit al snel behoorlijk saai overkomen en dat kan je ze niet kwalijk nemen. Waar dit spel het namelijk vooral van moet hebben is de loot, mijn god wat is er veel loot. Al snel raken je bags overvol en ben je tussen het meppen door veel bezig met het managen van je inventory om zoveel mogelijk mee te nemen om weer te verkopen voor goud. Het gevoel is ook niet te beschrijven wanneer je een Boss doodt en er een fontein van loot om hem heen valt. Dat zijn de momenten waarop Diablo op zijn best is en vooral wanneer je dit samen met je vrienden kan doen.
Een lichtpuntje
Resurrected is overduidelijk gemaakt voor de fans die twintig jaar geleden al aan het spelen waren, hoewel de graphics nu van een hoog niveau zijn en de gameplay op genoeg punten nog steeds goed mee kan is het ook overduidelijk dat bijvoorbeeld de combat niet meer van deze tijd is. Nieuwe spelers die spectaculaire combat gewend zijn van moderne titels zullen hier waarschijnlijk niet mee uit de voeten kunnen. Voor de fans van deze serie is dit een game geworden die simpelweg een “nieuwe” klassieker is en met gemak je honderden uren bezig kan houden. Ook al zijn er zaken waar je toch wel je vraagtekens bij kan zetten, want waarom is het niet mogelijk om je offline character te gebruiken in de online versie? Blizzard nam een groot risico om juist op dit moment de nieuwe versie van deze klassieker uit te brengen maar heeft het overduidelijk erg goed aangepakt. Met dank aan Vicarious Visions zorgt Diablo 2: Resurrected voor een klein lichtpuntje in de hel waar Blizzard zich nu in bevindt.
