Bungie gaat z’n eigen weg
Nu Bungie afscheid heeft genomen van Activision en hun eigen weg wil gaan met de franchise Destiny hopen veel fans dat na alle kritiek ze weer de juiste richting op gaan. Inmiddels is de basisgame gratis te spelen waardoor de drempel laag is om in te stappen. Voor meer en interessantere content is het wel nodig om de portemonnee te trekken om de diverse uitbreidingen aan te schaffen. Shadowkeep is het volgende hoofdstuk in de Destiny 2-franchise, waarin je met een oude bondgenoot van de originele Destiny (Eris Morn), wordt herenigd om de strijd aan te gaan met nieuwe Nightmares. Destiny 2: Shadowkeep is de eerste stand-alone contentuitbreiding die Bungie levert voor Destiny 2 à la carte en er is geen bezit van voorgaande content nodig.
Shadowkeep brengt je terug naar de Maan, waar je in deel 1 ook al rondliep. Op de Maan kom je weer allerlei nieuwe uitdagingen, missies en loot tegen. Hoewel, ik zeg wel nieuw maar helaas is toch vrij duidelijk dat er veel gekopieerd is van alle Maan-activiteiten uit deel 1. Er zijn zelfs enkele missies die exact hetzelfde zijn als enkele Strikes van Destiny en ook dezelfde vijanden keren weer terug. Dat wil niet zeggen dat de maan geen interessante plek is om weer naar terug te keren maar het voelt toch allemaal een beetje makkelijk. Ook is het verhaal eigenlijk te verwaarlozen. Destiny heeft nooit bekend gestaan om het verhaal, maar als je na een uur of vier de Story hebt doorlopen heb je eigenlijk geen flauw idee waar je het voor gedaan hebt. Hierna valt Shadowkeep weer terug in het repeterende patroon van de Destiny franchise: Grinden, grinden en nog eens grinden totdat je de beste loot bij elkaar hebt geraapt.
Heerlijke gunplay
Echter blijft het een heerlijke shooter en speelt gewoon lekker weg. De gunplay is zo bevredigend dat je tijdelijk vergeet dat je herhaalde content aan het spelen bent. Ook het RPG element begint eindelijk meer vorm te nemen, je hebt meer statistieken om te verbeteren en je kan diverse modificaties toevoegen aan je armor waardoor je je eigen Guardian nog meer kan personaliseren. Denk hierbij aan modificaties zoals sneller herladen of mikken met je wapens. Ook krijgt de PvP-mode een drietal nieuwe maps, maar ook daar zijn twee ervan gerecycled van het origineel. Bungie gooit de PvP-mode wel een beetje op de schop, met een roterende playlist met diverse modes en ze werken aan nieuwe 3vs3 Elimination mode die binnenkort uitkomt. Waar het uiteindelijk allemaal om draait in Destiny is loot, heel veel loot. Het is in Shadowkeep ook weer een oneindige waterval aan geweren en armor die elke keer steeds iets beter zijn dan wat je op dat moment draagt. Om de beste loot te krijgen zijn er de raids. Wanneer je de mini raid Vex Invasion hebt volbracht en genoeg light level hebt kun je aan de slag met de raid Garden of Salvation. Met in totaal zes spelers kan je op pad gaan om deze raid te volbrengen en op zoek gaan naar de beste loot voor jouw Guardian.
Audiovisueel is en blijft Destiny één hoogstaande franchise. Het spel kenmerkt zich door strakke, hoogstaande graphics die er futuristisch uitzien. De gebieden waarin je speelt kunnen ook groots zijn qua omvang. De strakke user interface is daarnaast erg duidelijk, overzichtelijk en niet te prominent in beeld. Qua audio springen vooral de sfeervolle soundtracks eruit, daar waar het geluid van de wapens wat eentonig over kunnen komen. De eerste stap van Bungie om los te weken van Activision was een dappere, want Destiny 2 bracht lang niet wat iedereen ervan gehoopt had en veel fans geven daar Activision de schuld van. Maar om nou te zeggen dat ze met Shadowkeep meteen een andere weg in zijn geslagen is ook niet het geval. Het is lastig om nou echt te bepalen waar Shadowkeep in uitblinkt. De basis van het spel staat als een huis, de gameplay is prima en de geweldige gunplay maskeert het uitblijven van een goed verhaal en de repeterende content. De terugkeer naar de Maan is leuk, maar voelt tegelijkertijd ook aan als “been there done that”. Al bij al is het vermakelijk genoeg om aan te raden maar verwacht geen revolutionaire veranderingen.
