De Finse studio Remedy kennen we uiteraard allemaal van Max Payne, Max Payne 2 Alan Wake en Quantum Break. Twee uitstekende titels, één degelijke en één met veel interessante ideeën. Wat games betreft alle vier met enigszins dezelfde kenmerken. Third person shooters met verhalen die nog het beste omschreven kunnen worden als psychologische thrillers met een twist. Het nieuwste kindje van deze studio, Control, ligt hiermee volledig in lijn. Een thriller waarin niets is wat het lijkt. Echter is het ook meteen een onbekende stap voor Remedy, want Control is hun eerste niet lineaire titel. Het heeft nog steeds een behoorlijke kluif aan een hoofdverhaal, maar er is duidelijk meer aandacht besteed aan gameplay door zijmissies en progressie met behulp van speciale vaardigheden.
Control speelt zich af in het pand van de Federal Bureau of Control (FBC.) Een organisatie die zich bezighoudt met bovennatuurlijke aspecten zoals dimensies, tijdreizen en objecten die zich buiten de realiteit lijken te bevinden. De FBC spendeert al haar tijd om zoveel mogelijk van deze objecten te vinden, te begrijpen, te controleren en te gebruiken. Al dan niet om de mensheid te helpen. Tijdens deze zoektocht gaat er iets mis en wordt er een kwaadaardige bovennatuurlijke kracht losgelaten in het complete pand. Jesse Faden, het hoofdpersonage, komt door een sequentie van gebeurtenissen en de zoektocht naar haar verloren broer in aanraking met de FBC. Ze lijkt door een niet te beschrijven kracht aangesteld te worden als de nieuwe directeur. Net nadat de vorige is overleden en zij het (bijzondere) moordwapen oppakt. Daar begint voor Jesse de reis naar antwoorden. Wat is de FBC? Wat is het bijzondere wapen dat ze heeft opgepakt? Wat is die kracht die in het pand rondhangt? Waardoor is juist zij directeur geworden? Welke rol speelt haar broer? Als dat klinkt als een aflevering van de X-Files, Fringe of zelfs de film Inception, dan zit je zo ongeveer goed met je gedachten.
Boven is onder, links is rechts
Mocht het idee dat een volledig spel zich afspeelt in één pand een beetje repetitief in de oren klinken, wees gerust. Remedy maakt rijkelijk gebruik van allerlei methodes om de omgevingen behoorlijk gevarieerd te maken, aangezien de FBC ook onderzoek pleegt naar alternatieve dimensies en realiteiten. Op plekken botsen deze met elkaar of zijn er scheuren met alle gevolgen van dien. Buiten de wat koude, doch realistische, gangen van een kantoorcomplex kan je dus ineens buiten staan onder een sterrenhemel of een hotel waar de regels van het universum niet gelden.
Exploratie verloopt als een 3D Metroidvania waarbij het volledige pand gezien kan worden als een grote speeltuin. Stukken zijn afgesloten met behulp van keycards en speciale vaardigheden die je tijdens het verhaal vrij speelt. Denk hierbij vooral aan zaken die enigszins realistisch zijn in de wereld van het bovennatuurlijke, zoals telekinese. Twee belangrijke daarvan zijn ‘evade’ en ‘levitate’ waarmee je mobiliteit een flinke boost krijgt. Eerder onbereikbare delen worden zo beschikbaar voor je.
Sommige gebieden zijn optioneel, maar door een upgrade systeem en zijmissies loont het wel om zoveel mogelijk van het verhaal af te dwalen. Materiaal voor upgrades is niet persé schaars. De betere upgrades zijn daarentegen nogal duur en optionele missies geven je veel meer dan het grinden van vijanden. Daarbij zijn er optionele boss fights die je alleen kan doen door een bepaalde lijn van zijmissies te voltooien. Niet alleen dat, bij checkpoints kan je meerdere challenges uitzoeken en er zijn ‘bureau alerts.’ Roulerende challenges die met een tijdslimiet werken. Het zijn perfecte zaken om snel upgrades of materiaal te krijgen. Ware het niet dat ze al snel repetitief overkomen. Het gros bestaat eigenlijk alleen maar op het neerknallen van bepaalde vijanden met een bepaald wapen of een bepaalde kracht. Het is wel een extra motivatie om alle geheimen uithoeken van de FBC uit te zoeken.
Hetgeen wat wel een beetje stoort aan de exploratie is dat checkpoints nogal ver van elkaar afliggen en de kaart mijns inziens redelijk lastig te lezen is. Vooral bij boss fights is de afstand best groot als je een keer doodgaat. Gelukkig wordt alles tot aan het gevecht wel opgeslagen. Waardoor je niet weer alle kamers en dergelijke hoeft af te zoeken. Het wordt op den duur wel irritant als je weer een eind terug moet lopen, nadat je bent doodgegaan.
Één wapen, meerdere modificaties.
Dat bijzondere wapen dat je in het begin oppakt is tegelijk het enige wapen waar je als speler tegenaan loopt. Technisch gezien dan, want het ‘service weapon,’ zoals die in de game genoemd wordt, is net zo bizar als het pand van de FBC. Het is een handwapen, shotgun, automatisch wapen, rocket launcher en sniper in één. Zo lang je de modus maar vrijgekocht hebt met de verschillende materialen die je vindt. Je kan altijd twee modi tegelijkertijd bij je hebben en met een druk op de knop switchen naar diegene die het beste bij de situatie past. Tevens laadt het wapen vanzelf op waardoor je niet hoeft te herladen of munitie moet zoeken. Dat wil niet zeggen dat je constant en overal als een stormtrooper rond kan schieten zonder consequenties. Je hebt weliswaar oneindig kogels, maar beide modi gebruiken dezelfde pool en je wapen kan wel opgaan. Als dat gebeurt duurt het vrij lang, totdat die weer is opgeladen. Verstandig gebruik maken van je wapen in combinatie met je bovennatuurlijke krachten, zoals ‘launch,’ is dan ook een vereiste. Vooral als je tegen vijanden aanloopt die een grotere resistentie hebben voor je wapen dan voor je krachten. Daarbij is launch ook ideaal om grote groepen snel en effectief uit te schakelen. Met launch kan je namelijk explosieven vrij eenvoudig een groep ingooien en zelfs granaten of raketten terug naar die vervelende grote bepantserde vijand vuren.
In tegenstelling tot andere spellen van Remedy is in Control vrijwel alles up-te-graden. Iedere modus van je wapen heeft twee upgrades, de bovennatuurlijke krachten die je krijgt kunnen geüpgradede worden en Jesse heeft een aantal basis upgrades zoals meer health. Dan zijn er ook nog enhancements die je kan craften die er bijvoorbeeld voor zorgen dat levitate langer werkt, launch minder energie kost of dat je automatische wapen nog sneller vuurt. Het zijn geen bijzonder unieke upgrades, maar zorgen er wel voor dat je altijd wel ergens voor speelt of je wapens een klein beetje afstemt op je eigen speelstijl. Ik persoonlijk pompte bijvoorbeeld alles in mijn launch kracht, omdat het hilarisch is om tafels, stoelen en willekeurige andere objecten als een olifant in een Chinese servieswinkel in het rond te gooien.
Voor combat geldt vooral dat soepelheid voorop staat en dat is over het algemeen behoorlijk gelukt. Er is echter wel één kanttekening aan dit geheel. Bij intense en chaotische vuurgevechten lijkt de PS4 nogal wat moeite te hebben met de framerate. Het komt niet altijd voor, maar met meerdere explosies, zwevende vijanden en een grote omgeving daalt de framerate nog wel eens naar een bijna onspeelbaar niveau. Het gebeurt lang niet altijd en niet frequent genoeg dat de game crasht. Toch is het een behoorlijke domper als je net in een lekker vuurgevecht zit en de framerate even besluit om op vakantie te gaan.
Control is de zoveelste game in een rits van meer dan degelijke games van ontwikkelaar Remedy. De game doet vrij weinig echt verkeerd, schiet simpel doch heerlijk weg en het mysterie bleef mij tot aan het einde boeien. Het doet geen gekke dingen zoals Quantum Break om meerdere media met elkaar te combineren. Het is een game pur-sang van begin tot eind. Eén die er ook nog eens zonder fratsen behoorlijk goed uitziet en klinkt. Er worden vooral erg leuke dingen gedaan met lichtinval en wat er gebeurt zodra de game echt helemaal losgaat met het bovennatuurlijke thema. De onspeelbare framerate is echter een kleine domper en het mapsysteem had iets duidelijker gemogen, maar, agh, als dat alles is als de game zo lekker wegschiet dan kunnen we dat wel voor lief nemen.
