Een blokje schiet van links naar rechts over het scherm. Aan beide zijden wacht hem een streepje. Wanneer het blokje in contact komt met het streepje wordt het teruggekaatst. Een klassiek scenario; dat van Pong. Toch mist er iets, iets belangrijks. Een blokje schiet van links naar rechts over het scherm. Aan beide zijden wacht hem een streepje. Wanneer het blokje in contact komt met het streepje klinkt een piepje en wordt het teruggekaatst. Zien jullie het? Nu is het perfect! Zo simpel en toch zo doeltreffend. Ok, misschien was dit niet een erg goed voorbeeld. Laat ik het overnieuw proberen.“Je loopt over een slagveld. In de verte gaat iemand dood, je ziet hem vallen. Een moment van medelijden kost je bijna de kop als links en rechts van je het zand hoog opstuift.” Hier gaan we weer, ik laat je zien wat je mist. “Je hoort een zuigend geluid. Het is de modder die je voeten bij elke stap naar beneden zuigt. Het regent en je hoort het geluid van de kleine druppels op je helm. In elke andere situatie was het een best rustgevend geluid geweest. Terwijl deze gedachte door je hoofd schiet hoor je een schot. Eén enkel schot. Kermend van de pijn valt je kameraad naar de grond, zijn helm tolt naast hem nog een paar rondjes alvorens hij met een doffe “bonk” net zo levenloos blijft liggen als zijn eigenaar. Je wilt schreeuwen wanneer ineens alles stil is. De regen is weg. De schoten, de explosies, het geschreeuw. Alles is gestopt. Even lijkt het alsof alles vredig is, tot een constant doordringend gebrom de lucht vult. Je hoort mensen schreeuwen en duikt weg. Links en rechts van je klinken knallen die je trommelvliezen aan gort scheuren wanneer de bommen van de net gepasseerde Duitse “bombers” de grond raken.”.
Het is tegenwoordig vanzelfsprekend dat er geluid in een game zit. Wanneer je een shooter koopt, verwacht je dat je wanneer je begint met spelen in een fantastische setting beland waar de kogels je om de oren fluiten en granaten ontploffen alsof het in je eigen huiskamer gebeurt. Nu is het logisch dat we dit verwachten, zonder geluid is de game gewoon niet af. Maar toch, we zien tegenwoordig het belang niet meer van geluid in de games die we spelen. Pas wanneer je de box op 0 zet, de mute-knop indrukt, of simpelweg je oren dicht houdt, merk je dat je iets mist. Net als de rest in de videogame-industrie heeft geluid een enorme ontwikkeling meegemaakt. Waar we in het begin genoeg namen met piepjes zijn we nu pas tevreden wanneer het geluid in “surround sound” uit onze 5.1 speakers galmt. Ik word net wakker en merk dat ik – naast de gebruikelijke kater – ook helemaal niets meer hoor. Geweldig idee, om gisteravond in de disco bij de box te gaan staan. Een hevige ruis is het enige wat de stilte doorbreekt. Onder de gedachte “Ach, het gaat vanzelf wel over” loop ik de trap af voor mijn ontbijt. Met het bord nog op mijn schoot zetel ik mijzelf voor de TV en zet mijn spelcomputer aan. Automatisch laadt het schijfje. Als het logo van de fabrikant op het scherm verschijnt merk ik pas dat er iets mis is omdat ik de ‘ping’ die normaal gepaard gaat met het logo niet schijn te horen.
Ik vermaak mezelf totaal niet. Wanneer ik door een donkere gang loop hoor ik geen onheilspellende muziek die aankondigt dat er een monster of vijand op mij wacht. Wanneer deze dan voor mijn neus springt hoor ik vaag “Plop, Plop, Plop” waar vroeger het geluid van mijn geweer hoorde te zijn. Een goede game zuigt je helemaal naar binnen. Om dit voor elkaar te krijgen moet de perfecte sfeer gecreëerd worden. Je moet je ín het spel wanen, jezelf echt de hoofdpersoon voelen. Zonder geluid is dit in de hedendaagse games onmogelijk. Lichtelijk gepikeerd leg ik de controller weg en zet ik de console uit. Omdat ik –gelijk een verslaafde – een minimaal aantal uren per dag moet gamen, word ik op dit moment vrij onrustig en misschien zelfs een beetje wanhopig. Ik kruip terug in bed uit gewoonte. Als er iets mis is ga je slapen in de hoop dat het de volgende dag verdwenen is. Gelukkig was het in mijn geval geen blijvende gehoorsbeschadiging en was het de volgende dag inderdaad overgewaaid. Nog nooit heb ik het zó gewaardeerd toen de symfonieën van Final Fantasy de lucht vulden op het moment dat ik mijn PlayStation aanzette. Het heeft mijn interesse gewekt met als gevolg dat ik een aantal games uit de kast heb getrokken waarvan ik wist dat de soundtrack gewoon geweldig was.
Ik instaleer Hitman en zie een oude man bij een doodskist zitten. Het pakkende “Ave Maria” zet meteen de juiste toon. Het geeft aan dat er een verhaal volgt dat vol zit met leed. Geen enkel ander nummer had deze plaats in kunnen nemen. Ook onder het verhaal komt het vrouwenkoor met “Ave Maria” op enkele belangrijke punten naar boven en laat mij meteen denken aan de oude man. De toon is gezet, de sfeer staat. En dit allemaal dankzij dat ene liedje…Een ander spel dat ik vandaag puur op de soundtrack heb uitgekozen is Metal Gear Solid: Snake Eater. In een latere fase van het spel zit een moment dat je een steile trap moet opklimmen. Wanneer de klim al enkele minuten aan de gang is zwelt er muziek op, steeds harder, steeds overweldigender. Je doet letterlijk 5 minuten niets als het pookje omhoog duwen om te klimmen, maar dankzij de geweldige muziek heb ik mij hier geen seconde van verveelt. Een ietwat vreemdere keuze was Super Mario Bros.. Welke zichzelf-respecterende gamer heeft nu geen jeugdherinneringen aan het dreigende muziekje dat speelt tijdens de eerste ontmoeting met Bowser? En ik speel de hele game door, alleen voor dat typerende muziekje, het irritante geluidje wanneer je je laatste leven verspilt en zo nu en dan een kreet als “It’s A Me, Mario!”.
Sound is zelfs zo belangrijk in een game, dat er games gebaseerd worden op muziek. Games als “Parappa The Rapper” en “Guitar Hero” draaien om de muziek. Wat mij betreft wederom een teken dat games en muziek onafscheidelijk zijn. Ik moedig jullie aan om eens een horrorgame te spelen terwijl je een vrolijk Kirby liedje draait. Of speel eens een spel als Mario met oordoppen in. Het hele spel gaat naar de klote. Er blijft niets over van het idee dat de makers hadden toen ze de soundtrack opstelde.
The sound makes or breaks the game.
