Vorig jaar ben ik begonnen met het kijken van Japanse animatie-series. Via het internet kreeg ik steeds meer waardering voor de tekenstijlen en verschillende sterke verhalen. Op vele sites kwam ik een interessant ogend roodharig personage tegen. Een aantal keer heb ik geprobeerd om meer informatie over hem te vinden, maar telkens tevergeefs. Eindelijk ben ik er achter gekomen dat het geen karakter uit een animé was en dat hij Crono genoemd wordt. Hij is de hoofdrolspeler van het spel Chrono Trigger, dat in 1995 op de SNES werd uitgebracht. Ik had er nog nooit van gehoord en hoe meer ik er over las, hoe enthousiaster ik over dit oude spel werd. Het was dan ook een aangename verassing dat er werd aangekondigd dat het spel opnieuw wordt uitgebracht op de Nintendo DS.
Tijdreizen, een lastig concept
Chrono Trigger schijnt namelijk, volgens velen één van de beste RPG’s ooit gemaakt te zijn. In het spel staat de mogelijkheid om door de tijd te reizen centraal. Dit is een concept wat de mens al eeuwen probeert te realiseren en vele vragen weet op te roepen. Wat als we de toekomst veranderen? Hoe zal je leven uitpakken als je die ene kans in je leven niet had genomen? Theoretisch kunnen er allerlei problemen opduiken wanneer iemand de tijdslijn veranderd. Wat zou er bijvoorbeeld gebeuren als je een aanpassing in je leven maakt, zodat je sterft voordat je in je eigen tijd terug bent gegaan naar het verleden? Dan had je dus eigenlijk nooit terug kunnen zijn gegaan om het verleden te wijzigen. Met deze manier van denken lopen wetenschappers telkens vast. Gelukkig is het in Chrono Trigger allemaal iets minder ingewikkeld. Keuzes die je maakt in het verleden hebben in het spel echter wel consequenties voor toekomstige gebeurtenissen. Je zult dus constant moeten nadenken wat voor gevolgen je acties later in het spel op zullen leveren.
Dit hele concept weet mij dan ook behoorlijk aan te spreken. Alleen hiervoor zijn er al dertien mogelijke manieren om Chrono Trigger te beëindigen in het spel gestopt. Een ander punt waarmee Chrono Trigger zich wist te onderscheiden van de standaard RPG’s is het vechtsysteem. Je krijgt de controle over drie personages tegelijk. Het is mogelijk om ze één voor één vijanden aan te laten vallen, maar ze kunnen ook combinaties maken met z’n tweeën of drieën voor extra sterke aanvallen. In tegenstelling tot andere games uit hetzelfde genre kom je de meeste vijanden gewoon tegen als rondlopende personages. Wanneer je tegen een vijand opbotst zal hij je pas aanvallen. Hierdoor ontstaat de mogelijkheid om de meeste tegenstanders te ontwijken. De gevechten zelf vinden dan rechtstreeks plaats op de kaart in plaats van in een apart vechtscherm. Voor de rest zijn alle gameplay elementen gelijk aan de conventionele RPG’s. Je personages kunnen gebruik maken van magie en fysieke aanvallen en hun statistieken kunnen gewijzigd worden met behulp van verschillende items. Het aanvallen gebeurt turn-based, dus alle deelnemende personages mogen om de beurt handelingen uitvoeren.
Nog wel geschikt voor 2009?
In de jaren negentig was dit alles natuurlijk vrij ongewoon, maar in de loop der jaren hebben andere games al veelal gebruik gemaakt van dezelfde technieken. De vraag is dan ook of mensen nog zitten te wachten op een veertien jaar oud spel. Ook al heb je namelijk het origineel niet kunnen bemachtigen, dan is er altijd nog de remake die in 2001 op de PSX uitkwam als Final Fantasy Chronicles. Hierin werden al enkele toevoegingen gemaakt aan de oorspronkelijke titel, zoals animé-stijl cutscènes om het verhaal duidelijker te vertellen. Ook werd er een Extra’s Mode toegevoegd waarin onder andere een hele database en artwork beschikbaar was. Blijkbaar was Square Enix toch nog niet helemaal tevreden met de uitkomst.
De Nintendo DS versie van het spel krijgt namelijk ook weer enkele addities. Zo wordt het mogelijk zelf aan te passen welke informatie je weergegeven wilt hebben op het scherm. Daarnaast zul je zelf mogen beslissen of je het spel wilt besturen met behulp van het touch-screen of toch liever gebruik wilt maken van de normale knoppen. Ook worden er enkele quests en kerkers toegevoegd aan het verhaal. Square Enix lijkt dus echt goed op weg te zijn om Chrono Trigger mee te nemen naar deze tijd. De ‘Arena Of Ages’ is een nieuw gebied waarin je een monster mag trainen. Deze hulpjes kun je dan laten vechten met andere monsters om handige voorwerpen te kunnen bemachtigen. De arena zal geen rol spelen in het verhaal, maar weet misschien wel enkele replay waarde toe te voegen aan Chrono Trigger. Er zal namelijk ook gebruik worden gemaakt van de Nintendo Wi-fi Connection service. Je kunt je getrainde monster het tegen die van je vrienden op laten nemen. Het klinkt een beetje als Pokémon en is daarom denk ik niet een geweldige additie, maar voor sommige mensen kan het wel een overtuiging zijn om het spel te gaan halen wanneer deze uitkomt. Voor iedereen die één van de vorige incarnaties heeft gespeeld denk ik echter niet dat er genoeg vernieuwing is om opnieuw ervoor te willen betalen. Grafisch wordt er namelijk niets vrijwel niets veranderd. Waarschijnlijk zal alles er wel wat scherper uitzien op het scherm van de DS, dan dat het was op de SNES en PSX. Square Enix heeft in ieder geval wel beloofd dat dit de laatste en uiteindelijke versie van Chrono Trigger gaat worden.
Ik denk ook wel dat het helemaal goed gaat komen met de DS-versie van deze grootse klassieker. De elementen die Chrono Trigger in de negentiger jaren zo speciaal maakten zijn anno 2009 misschien al achterhaald, maar het weet mij alsnog erg enthousiast te maken. Het idee dat elke actie die je maakt gevolgen heeft voor de uitkomst van het spel is nog steeds een erg sterk concept. Tijdreizen is ook wel iets wat de fantasie van veel mensen op hol laat slaan. Verder lijkt Chrono Trigger DS gewoon een extra kans te worden om het verhaal te leren kennen. Het vervolg ervan staat namelijk ook alweer te wachten om uit te komen. Vanaf zes februari ligt deze laatste versie van Chrono Trigger in de winkels en kunnen fans van Square Enix zich weer helemaal uitleven.
