Samen op de bank met een paar vrienden een game spelen, blijft voor vele gamers de ideale manier om een game te ervaren. Maar een lokale multiplayer modus is tegenwoordig super zeldzaam bij de grotere titels en zul je dit toch echt bij de kleinere gameontwikkelaars moeten zoeken. Cannibal Cuisine van de Belgische Rocket Vulture is het beste te omschrijven als Overcooked gemengd met een brawler. De trailer ziet er top uit en de omschrijving klinkt super interessant op papier, maar na het eerste level zal voor velen de game niet naar meer smaken.
De goden hebben trek
Eeuwenlang leven kannibalen vreedzaam op een eiland totdat hun god Hoochooboo een oproep doet voor meer mensenoffers. De Hoochooboo hebben honger en hebben een specifieke lijst gerechten die ze graag zo snel mogelijk voorgeschoteld krijgen. Het is aan de speler, een kannibaal, om de goden tevreden te houden en ze exact te geven wat ze willen door toeristen te combineren met verschillende soorten groente en fruit boven een lekker heet vuur. De presentatie is leuk en je begint dan ook met volle moed aan het eerste level. Elk level is super kort, denk aan 2 a 3 minuten, waarbij de speler een eindeloze lijst gerechten binnen een bepaalde tijd moet bereiden boven een kampvuur. De gerechten bestaan uit 2 ingrediënten die alleen maar te verkrijgen zijn door een toerist lastig te vallen en een stuk groente/fruit te verzamelen. Nadat je een toerist hebt verslagen, zal die een ingrediënt droppen, waarna je deze aan het spit kunt hangen. Hang je er vervolgens een extra stuk groente bij en na een paar seconde is je eerste gerecht klaar. Pak het gerecht op en lever het af bij de Hoochooboo en je hebt je eerste gerecht succesvol afgeleverd. De gameplay is super herkenbaar als je Overcooked kent en vele van de spelelementen zijn hier dan ook terug te vinden. Je eten kan verbranden als het te lang boven het vuur staat, je kunt maar 1 item per keer dragen en het level heeft regelmatig obstakels waardoor deze simpele taken lastig gemaakt worden. Maar waar Overcooked chaotisch, grappig en hilarisch is, zijn de eerste paar minuten hier al genoeg om frustrerend de game uit te zetten. En dit komt allemaal door slecht level design en een onnauwkeurige besturing.
De besturing in combinatie met het ontwerp van de levels zijn namelijk om te huilen. Het eerste level heeft namelijk al meteen drijvende vaten. Ze bewegen niet eens, maar je kannibaal beweegt zo snel en onnauwkeurig dat het flink wat oefening kost om gewoon niet er naast te sprinten. Kannibalen kunnen blijkbaar niet zwemmen. Het tweede level maakt het meteen super moeilijk met vaten die bewegen waardoor de nauwkeurigheid alleen maar omhoog gaat. In deze game wordt de moeilijkheid dus niet langzamerhand omhoog geschroefd en dat is jammer, want sommige latere levels zijn namelijk veel makkelijker dan die eerste paar levels. Het vechtsysteem bevat ook weinig diepgang, gewoon achter elkaar op de aanval knop drukken. Je moet de toeristen een paar keer raken om ze te verslaan, maar je kunt weinig doen om de aanvallen van de toeristen te ontwijken. Het is zelfs zo erg dat als je eenmaal een toerist raakt, ze agressief jou beginnen aan te vallen. Dit zou de toevoeging moeten zijn die de game onderscheidt met andere spellen, maar het vechtsysteem voegt niks leuks toe.
Geen wapens, maar vaardigheden
Gelukkig kennen de kannibalen een paar trucjes waardoor de levels haalbaar worden. Elke kannibaal kan een vaardigheid kiezen. Deze vaardigheden zijn bijvoorbeeld een stomp om de toeristen tijdelijk te desoriënteren, dash om gaten over te springen, een vuuradem om het koken van gerechten te versnellen of een totempaal die de kannibalen zal genezen wanneer ze binnen een bepaalde afstand staan. Deze vaardigheden zijn noodzakelijk, het eerste level zul je bijvoorbeeld niet eens doorkomen zonder de dash vaardigheid. Kies je de verkeerde en het is hopeloos om ook maar enigszins een hoge score te halen. Het voelt dan ook aan dat je de beste vaardigheid moet kiezen die past bij het level en de andere vaardigheden er voor spek en bonen zijn. Nu zou je zeggen dat het dus veel makkelijker zou moeten zijn met een paar vrienden, want de game is namelijk bedoelt om met vier spelers tegelijk te spelen. Maar zelfs met zijn tweeën is het belachelijk chaotisch en dan met name door de onnauwkeurige besturing. Met 24 levels zijn er een hoop levels, maar door de korte duur voelt het allemaal erg kort en kleinschalig aan. Ook zijn er 4 thema’s met aan het eind van elk thema een eindgevecht, waarbij je golven toeristen moet overleven. Maar zoals eerder aangegeven is het vechtsysteem niet geweldig en deze eindlevels waren dan ook het minst interessante aan de game.
Cannibal Cuisine is hiermee een game die teveel hetzelfde probeert te doen als andere titels zonder deze spelelementen goed uit te werken. Het is een kleinere titel, maar het plezier is hier ver te zoeken. Meer vrienden zorgt hier alleen maar voor een nog slechtere game ervaring. Als je een game zoekt waarbij je moet samenwerken als geoliede machine in een leuke verpakking, kijk dan ergens anders.
