Na 2 jaar.. eindelijk!
Het was 2 jaar wachten, maar dit jaar is het eindelijk weer de beurt aan Infinity Ward om een geheel nieuwe Call of Duty game voor te schotelen. Vorig jaar werden we al aardig verwend met World at War van Treyarch, maar waar iedereen eigenlijk al op zat te wachten was een vervolg op Modern Warfare, welke het jaar ervoor nog ‘de grote hit’ bleek van de shooters. Deze maand konden we beginnen met de shooter der shooters Tijd vliegt als COD4 nog altijd in is.
Om maar direct een deur in te trappen: Modern Warfare 2 lijkt erg veel op diens voorganger. Echter heeft ontwikkelaar Infinity Ward heel wat verbeteringen aangebracht in hun game. Zo is er muziek van Hans Zimmer, zijn de cinematics nog hoogstaander en misschien ook nog wel confronterender, en is ook de gameplay weer wat verbeterd. Modern Warfare 2 breidt dus een al fantastisch concept nog verder uit tot ware schoonheid. Maar of veranderingen en verbeteringen ook altijd zorgen voor een beter product is nog maar de vraag. Om te beginnen speelt het spel zich af in de moderne tijd, waarin uitstekende wapens en hulpmiddelen voor de oorlog natuurlijk voor zich spreken. In Modern Warfare 2 kom je in allerlei gebieden terecht, waaronder Afghanistan, waarin de terroristen de macht hebben, Rio de Janeiro, en het koude Rusland, dat bedekt is met een koude laag sneeuw. Je komt dus eigenlijk overal en nergens terecht, want wat wil je nog meer dan de genoemde gebieden? Jungle? Wat dat betreft wil de developer dus een groot scala aan omgevingen in één game zien te proppen, en dat is ze goed gelukt. Het spel schakelt zo heel af en toe terug naar het eerste deel, met uiteraard een bekend karakter dat zijn comeback maakt, en zit ook vol met flashbacks en rollenwisselingen. Een voorbeeld hiervan is de singleplayer missie waarbij je als spion ‘n heel vliegveld met reizigers aan flarden schiet. Ik laat de spoilers maar achterwegen. Kort gezegd draait het om Marakov, die een Ultranationalistische partij heeft op weten te richten. Jij als Gary ‘Roach’ Sanderson zit in de Task Force 141, wat een combinatie is van de CIA, Navy Seals, SAS en de Delta Force. Je kunt wel raden tegen wie jouw Taks Force zal moeten vechten…
Alleen, en met je groep
Maar vechten doe je natuurlijk niet alleen, want een team bestaat nooit uit slechts één persoon. Je groep ondersteunt je, waar mogelijk, tijdens kleine operaties, welke de nodige risico’s met zich meebrengen. De nodige tegenstand kan dan ook verwacht worden, en die is veelal erg groots. Sluiplevels worden gecombineerd met ruige infiltreercampagnes en dat maakt het spel niet alleen gevarieerd, maar ook nog eens spannend, en vaak ook nog eens chaotisch. Vooral de ruige drop-en-zie-maar-hoe-je-het-oplost missies zorgen voor de nodige zweetdruppels op je controller. Dit komt door de echte oorlogssfeer die men heeft neer weten te zetten. De ambiance is van een uitermate hoog niveau, en is tot dusver nog nooit geëvenaard, door welke tactische, realistische of arcade oorlogshooter dan ook.
In de singleplayer is het nodige verbeterd. Zo kun je nu gebruik maken van het Riot-shield, welke je weldegelijk eens nodig zult hebben in missies waarbij de kogels als warme broodjes over ‘n toonbank je de oren om vliegen, en zijn ook de physics opvallend. In Modern Warfare maakte de omgevingen die bijna uiteen spatten het al tot een waar oorlogsterrein op je TV, maar nu gaat het weer ‘n stap verder. Werkelijk alles waar een kogel op uiteen spat wordt omgedoopt tot stof, kapot vliegende scherven, steen, zand en andere materialen. Vooral combineert met de muziek van Hans Zimmer, die me erg aan Black Hawk Down soundtracks doet denken, de goede graphics en de constante geluiden van chaos maken Modern Warfare 2 een ware kraker die je gewoon meegemaakt moet hebben.
Nog meer tijdinvulling
En dan heb ik het nog niet eens gehad over de extra game modi, die bestaan uit de multiplayer en een Special Ops mode. Ook de laatstgenoemde kan gespeeld worden met meerdere personen, en vormt weer een goede toevoeging van Infinity Ward. In Special Ops kun je relatief korte missies in een bepaalde moeilijkheidsgraad spelen waarvoor je vervolgens sterren krijgt welke je later kunt inleveren voor nieuwe mini-missies verdeeld in unlockbare groepen. De missies zijn voor de duidelijkheid geen standaard campagnes die je na 2x spelen wel gezien zult hebben, maar variëren sterk van elkaar, en komen ook diverse malen terug in de singleplayer verhaalcampagne. Een relatie met de verhaalmode is er in ieder geval niet, en dat maakt het toch een wat meer arcade-avontuur die erg leuk kan zijn met meerdere mensen. In totaal zijn er 5 groepen (Alpha, Bravo, Charlie, Delta en Echo) bestaande uit in totaal 23 missies die je kunt spelen. Genoeg extra gameplay dus, ook voor de liefhebbers van singleplayer-only games.
Maar de echte rockers gaan natuurlijk online aan de gang, daar waar weer een verbeterd ranking-systeem aanwezig is in de game. Met nieuwe wapens en uitrustingen, 15 verschillende kill streak rewards die unlocked kunnen worden en perks is dit weer één groot feest waarbij iedereen zo snel mogelijk wil levelen en XP wil verdienen. De game modes bestaan uit de Free for All mode, Search & Destroy, Domination, Team Deathmatch, CTF en Demolition, waarmee we dus wederom genoeg gameplay plezier zullen beleven op zowel de console als op de PC. Tevens is er de 3rd person gameplay mode, waarin je in een ander, speelser perspectief het spel online kunt spelen. Of het hier een echte toevoeging betreft betwijfel ik, en ik vind de mode dan ook vooral als een lichte grap ogen. Een echte, functionele en uitstekende toevoeging is het echter wat mij betreft niet.
Als je alle gameplay ingrediënten ook nog eens kunt combineren met fluwelen graphics en geluid, dan kun je gewoon niet ontevreden meer zijn met Modern Warfare 2. Het spel oogt zoals ik al zei erg chaotisch door de physics, maar ook de scherpe omgevingen zorgen ervoor dat je je bijna echt waant in bepaalde gebieden. Het sneeuw op je gun, het opstuivende stof in Afghanistan en de materialen die je om de oren vliegen zorgen ervoor dat het grafisch allemaal niet de kwaliteit hoeft te hebben als die van Uncharted 2, en dat heeft het spel dan ook zeker niet. Het spel is grafisch dus kwalitatief gezien niet het bovenste van de plank, maar wekt simpelweg de sfeer die het nodig heeft, en mag ingedeeld worden in de hogere schaal. Vooral de altijd prachtig ogende wapens en reload-actie, ziet er op zich al indrukwekkend uit. Daarnaast is ook het character design weer flink opgepoetst, net als de cinematics, die prachtig overgaan naar ingame momenten.
Perfect geluid
Het is alsof de Derde Wereldoorlog van start is gegaan als je speakerset en bass in aanraking komen met deze game. De oorlog is in je kamertje aanwezig en de stenen vliegen bijna letterlijk in de rondte als alle actie en chaos uit je geluidssysteem gepompt wordt. Ook wat dat betreft dus uitermate puik werk dat geleverd is, en dat is zeker nog niet alles. Soms schieten woorden te kort als je het hebt over muziek, en dat is in dit spel het geval. Hans Zimmer heeft weer puik werk geleverd met zowel emotioneel, als actievolle bijpassende soundtracks voor deze game. De oorlogssfeer, de tragiek en de actie worden nog meer gestimuleerd met zijn bijdrage, en als je dan ook nog eens Keith David aan moet horen die jouw liefelijk orders geeft, dan neem ik deze bij voorbaat al gauw aan. Keith, die eerder al zijn stem uitleende aan de Halo-franchise, heeft zoals altijd weer ‘de perfecte stem’, en iedereen die hem kent zal ongetwijfeld weten waar we het hier over hebben: perfectie.
En met dat laatste woord kan ik mijn conclusie eigenlijk wel zien te vormen, want Call of Duty: Modern Warfare 2 is zo goed als de definitie voor perfectie. Audiovisueel is het spel perfect, maar aan het verhaal had nog iets meer gesleuteld mogen worden. Briefings en een echt goed onderbouwd en complexer verhaal zouden nog meer betrokkenheid met het karakter opleveren, en dat is nu juist hetgeen dat nog iets verbeterd zou kunnen worden. Daarnaast is de singleplayer te kort, en was het mooi geweest als er nog wat extra uren toegevoegd waren aan de toch vrij complete campagne waarin je weliswaar alles beleeft wat je wilt beleven. Het is eigenlijk overbodige kritiek die ik uit want het zal de meeste ongetwijfeld geen mindere ervaring bezorgen. En dat is precies de bedoeling van deze topper, en dat is dan ook bij vlagen goed gelukt.
