Schieten, maar dan echt!
Het begon allemaal op de PC, en eindigt nu dan toch op de Nintendo Wii, tot dusver tenminste. De PS3 versie moet in Europa logischerwijs nog uitkomen volgend jaar, en Call of Duty 4 staat alweer in de planning (weliswaar voor de PC). De reeks begint groot te worden, net als Medal of Honor dat enkele jaren geleden werd geïntroduceerd. Het basisconcept is uiteraard weer de 2e Wereldoorlog. Een uitstekende setting die inmiddels uitgeperst wordt, maar blijft imponeren door nieuwe omgevingen, nieuwe missies en nieuwe mogelijkheden. Vooral met de Wii lijkt er niets tekort te kunnen schieten wat betreft de besturingsmogelijkheden. We zullen het eens bekijken.
Nadat de game al verscheen voordat de Wii launch ook maar gerealiseerd werd begon ik dan toch te spelen na enkele dagen toen de console ook het huis binnen trad. Het bleek een game te zijn die mijn aandacht trok en waarvan ik veel verwachte. Het spel start op en direct kun je een campaign gaan starten nadat je profiel gedefinieerd is. Overigens kun je naast dit niet veel anders doen aangezien er enkel bonus materiaal in de vorm van artwork en dergelijke als toevoeging is geleverd. Toch al best jammer, maar vooruit met de geit. Natuurlijk ben je weer een Allied soldaat en bevind je je in het heetst van de strijd, daar waar alle belangrijke momenten in het verleden hebben plaatsgevonden. Een van de grote militaire operaties uit het verleden en welke plaatsvindt in deze game is de Normady Breakout campagne. Echt veel wordt het verhaal niet benadrukt in dit deel. Het gaat in feite puur om de gameplay, soms wat onderonsjes tussen je mannen, en het ontwikkelen van je vaardigheden. Je begint met een korte training waarbij je helmen moet afschieten in een parcours. Wedden dat het je niet lukt? Ow jawel, kom maar op met dat Amerikaanse geld want met de WiiMote schiet ik alles eraf. In ieder geval wordt hier ter ondersteuning een korte les gegeven in het omgaan met de controller, maar ook tijdens de game wordt alles tiptop uitgelegd.
De besturing van dit spel is relatief simpel, maar wel even wennen. Het gooien van granaten bijvoorbeeld is wat mij betreft nog wel het lastigste. Dit kun je met de linkercursor doen, welke over het algemeen toch moeilijk te bereiken zal zijn met de vaste hand in de standaardpositie. Zoomen kun je met de A-button en de B-button kun je gebruiken om te schieten. In het begin zal dit soms tot verwarring leiden, maar het valt na een tijdje reuze mee. De Nunchuck is daarnaast nodig om te bukken (Z-button), te springen (C-button) en rond te lopen (de analoge stick). Mooi aan dit spel is het makkelijk kunnen bepalen van je loopsnelheid. Draai je WiiMote wat verticaal en je tempo zal een stuk lager zijn, houdt hem gewoon recht om de snelle pas in te zetten. Daarnaast heb je nog de beschikking over smoke granates, frag granates, de melee attack en het switchen van wapens, wat allemaal met de cursortoetsen gedaan kan worden.
Melee
Opvallend in deze game is de genoemde melee attack. Hiermee is het mogelijk om close-combat gevechten aan te gaan. Bijzonder hieraan is het gebruik van de controllers. Deze moet je namelijk naar voren en achteren bewegen waardoor je je tegenstander weg kunt duwen. Door daarna een soort van slaande beweging te maken kun je in de game met je geweer de betreffende Duitser naar de grond slaan. Op zich niet bijzonder of zo, maar de WiiMote wordt op nog veel meer andere manieren gebruikt. Zo zul je ook buggy’s moeten besturen waarbij de Nunchuck en WiiMote langs elkaar gehouden moeten worden en waarmee je sturende bewegingen moet maken door deze in de zelfde richting rond te draaien. Ook kun je roeien door met beide controllers roeiende bewegingen te maken, of je tegenstanders van achter besluipen en neer slaan met je gun zonder enig geluid te veroorzaken. Het zijn allemaal mogelijkheden die je aangeboden worden. Ik zou bijna het plaatsen van de bommen vergeten. Je moet bijvoorbeeld Flak cannons de verwoesting in helpen. Dit kun je doen door bommen te plaatsen, welke je door draaiende bewegingen met je Nunchuck kunt planten op de kannonnen. Door daarna naar voor en achter te bewegen kun je de dynamiet activeren en daarna is het rennen voor je leven. Allemaal erg leuk en het maakt het een stuk intenser. De beleving is dus zo groots mogelijk gemaakt.
Call of Duty 3 is misschien grafisch een van de betere games voor de Nintendo Wii. Het ziet er niet magnifiek uit, maar het oogt allemaal tamelijk goed, vooral de filmpjes en de intro van de campaign. Soms merk je zelfs, dat had ik persoonlijk tenminste, dat op bepaalde plekken de WiiMote erg traag reageert, daar waar ik nooit last heb van haperingen met de controller in andere games. De drukte maakt het de Wii blijkbaar iets te veel, of het ligt gewoon aan enkel mijn console die ondergeclockt is, dat kan natuurlijk ook. In ieder geval ziet het er niet al te gedetailleerd en scherp uit, maar het is meer dan acceptabel en de veel bewegende teamgenoten, opponenten en omgevingen maken het een chaotische boel, en dat verwacht je van een oorlog. Over de teamgenoten gesproken: deze helpen je meestal tamelijk goed om op het goede pad te komen en diverse stukken levend door te komen. Het mogen dan wel aardig simpel gemaakt zijn door de ontwikkelaar, soms is het toch even heftig in bepaalde situaties en is het handig als je enige steun krijgt in situaties waarbij je van meerdere kanten beschoten wordt.
De healthbar is zoals we die de laatste tijd kennen. Geen healthbar meer eigenlijk, maar rood bloed dat het beeldscherm in dreigt te sluiten. Hoe meer het buitenste gedeelte van je scherm rood kleurt, hoe dichter de dood op je af komt. Het spel bevat 2 moeilijkheidsgraden, maar waarschijnlijk zul je het na één keer spelen allemaal wel gezien hebben. Jammer is dat er geen multiplayer of andere toepassingen mogelijk zijn in de game. Je leunt enkel op de singleplayer campaign en je kunt het spel in de kast flikkeren, erg jammer. De besturing mag echter wel een compliment ontvangen van mij, want het reageert allemaal gewoon erg soepeltjes en speelt uitermate lekker. Zelfde geldt voor het geluid. De omgevingsgeluiden zijn uitstekend, chaos tot op de top en geweren die simpelweg zeer realistisch klinken. De hints lijken in het begin nog herhaaldelijk irritant te worden, maar zijn op zich ook goed, als je maar niet te veel treuzelt, anders krijg je herhalende uitspraken naar je toe geslingerd. De rumble in de WiiMote maakt het verder als klein detail zo realistisch mogelijk. Men heeft van elk aspect het uiterste weten te maken en dit om te vormen in een zeer vermakelijke game, met enkel een iets te lage replaywaarde.
