Niet echt meer in de picture
Criterion koppelt iedereen natuurlijk aan de welbekende franchise Burnout, welke een wervelstorm veroorzaakte in het racegenre, maar we hebben al lange tijd niets meer gehoord van de developer. Althans, echte games van eigen makelij zijn er niet gekomen in de afgelopen tijd, en dat is misschien wel jammer. Electronic Arts heeft echter besloten een parel uit het verleden nieuw leven in te blazen. Burnout Paradise Remastered is de eerste EA-game die geremasterd wordt voor deze generatie consoles, dus van uitmelkerij kunnen we van EA’s kant in ieder geval nog niet spreken.
En als je een remaster maakt, dan moet je het ook goed doen, en dat probeert EA met een game die in het verleden erg succesvol is geweest. In 2008 verscheen de game, waarmee het spel dus inmiddels al 10 jaren oud is! Maar dat valt absoluut niet af te zien van de racer. Het spel ziet er namelijk erg goed uit op de nieuwe generatie en draait zelfs in 4K met 60 frames per seconde. En ja, ik kan wel zeggen dat de game op de Xbox One X als een zonnetje draait. De laadschermen, kort, de framerate, uitermate stabiel, de textures, zeker verbeterd en de grafische user interface, het ziet er gewoon strak uit en echt weer van deze tijd. Het is dan ook niet af te zien aan deze remaster dat het origineel alweer 10 jaar oud is. Maar wat is Burnout Paradise nu precies?
Dat kun je eigenlijk kort en bondig wel uitleggen. De game speelt zich af in Paradise City, een stad met verschillende gezichten en landschappen die zowel overdag als in de nacht beleefd kan worden. De snelwegen van de spelwereld zijn vaak redelijk leeg, en dat moet ook wel, want deze game draait om snelheid, maar dan ook brute snelheid. Het spel bevat verschillende uitdagingen die je moet voltooien om zo je licentie op te waarderen. Zo heb je de race-mode, waarin je simpelweg als eerste over de finish moet komen door van A naar B te rijden, de stunt-mode, waarin je zoveel mogelijk stunts in korte tijd moet uithalen voor punten, Marked Man, waarin jij het target wordt voor tegenstanders om kapot te beuken, en mijn persoonlijke favoriet; Road Rage. In deze mode moet je spelers uitschakelen door takedowns te maken. Dit kan door tegenstanders tegen de muur te beuken, of door simpelweg op ze in te knallen. Elke uitdaging bevat targets, en alleen de eerste plaats telt. De game bevat in totaal 120 uitdagingen verspreid over de stad, waarmee je dus genoeg te doen zult hebben. Maar er zijn ook nog de Burning Route uitdagingen, waarin je een specifieke auto nodig hebt om het evenement te starten en te spelen. Hierin moet je binnen een tijdslimiet een race behalen waarna een geüpgrade versie van je huidige bolide krijgt. Verder kun je in de game ook nog allerlei kleine componenten vinden, waaronder het vinden van shortcuts, het maken van mega-jumps en moet je zo nu en dan je boost opladen door in tankstations te rijden, je bolide repareren en kun je naar je stortplaats gaan waar al je bolides gehuisvest zijn. Je bolides kun je inruilen voor Paradise bolides, Toy cars maar ook Legendary cars welke ongekend hoge snelheden kunnen halen, of juist extreem goed kunnen beuken.
In moderne tijd niet gevarieerd genoeg
De game lijkt dus vrij uitgebreid maar is dat eigenlijk niet eens zozeer. De variatie van de uitdagingen is namelijk niet echt meer van deze tijd, en verveelt daardoor best wel snel naar mate je ze uitspeelt. Voor 2008 was dit misschien een prima game en gevarieerd genoeg, maar in deze tijd waren meer type uitdagingen wel welkom geweest. Het racen is erg casual en is dan ook zeer toegankelijk. Met gas, remmen en boosten kun je al zeer aardig uit de voeten, al is het vaak wel lastig om zowel de minimap als de weg in de gaten te houden. Dit zorgt dan ook voor de nodige wrecks gedurende het spelen van het spel. Offline is de game goed te doen, maar toch uitdagend genoeg, maar pas echt uitdagend wordt het wanneer je online aan de gang gaat. Online is het pas echt zenuwslopend wanneer je met elkaar de strijd aangaat en de beuk er goed ingooit. Vooral de physics engine komt daarbij goed uit de verf. Wanneer je vol tegen een muur beukt of iemand anders tegen de vangrail aanramt, krijg je pas echt goed mee hoeveel impact de snelheid heeft op stilstaande, vaste objecten. De auto vouwt zich dan ook helemaal in waardoor je auto direct als total loss verklaard mag worden. De game bevat alle downloadbare content uit het verleden, waaronder Big Surf Island en de motoren die je kunt bereiden. Echter zijn de DLC tegenwoordig best wel een lachertje als je ziet hoe klein dit extra eiland eigenlijk is. De 8 add-on’s zijn dan ook zeker een must om de bestaande wereld, die eigenlijk ook niet eens zo heel groot is, wat meer uit te breiden. Van Oost naar West, van Noord naar Zuid ben je praktisch in een minuut of 2 á 3 wanneer je vol gas geeft en de boost flink opentrekt.
Qua audio is en blijft deze game natuurlijk heerlijk. De main soundtrack van Guns ’n Roses genaamd Paradise City kan niet toepasselijker zijn. Maar ook songs als ‘Girlfriend’ van Avril Lavinge en ‘I Wanna Rock’ van Twisted Sister passen goed bij de brute gameplay van het spel. Daarmee is Burnout Paradise een game met 2 gezichten; Het was natuurlijk in 2008 een geweldige game, maar nu 10 jaren verder mag er wel wat meer variatie in de game aanwezig zijn. Het vijftal verschillende type uitdagingen zorgt ervoor dat het spel zo nu en dan wat eenzijdig simplistisch aan kan voelen, en dat aspect weegt wat mij betreft best wel zwaar. Echter maakt de kwaliteit van de snelle, toegankelijke gameplay, de audio, de flink geüpdate graphics en de content veel goed. In deze tijd zou de game als totaal nieuwe game zich moeilijk staande hebben gehouden, maar als remaster is dit zeker een game die je moet hebben wanneer je Burnout nog nooit hebt gespeeld en toch eens mee wilt maken. De graphics zijn goed opgepoetst en gemoderniseerd tot 4K, waarmee dit zeker geen simpele port van EA is geweest om snel even het geld uit je portemonnee te rukken. Echter hopen we natuurlijk nog altijd dat een volwaardige opvolger op de planken zal staan binnen nu en toch wel minstens een tweetal jaren.
