Bright Memory

Een uurtje plezier

Dit is het verhaal van 1 man met heel wat vrije tijd die dacht ik ga een game maken, Bright Memory is de eerste glimps van waar dit verhaal in eindigde. Bright Memory is inderdaad een game die door 1 persoon in China is ontwikkeld met de Unreal 4 engine, het idee was om dit als episodische content uit te brengen zodat hij wel steeds een klein deel kon vrijgeven om te spelen. Episode 1 is een hele tijd geleden uitgekomen als Bright Memory op de PC en is nu ook beschikbaar op de next-gen Xbox consoles. Waarschijnlijk door de spraakmakendheid van deze game en het feit dat het door 1 persoon gemaakt is komt er geen episode 2, de ontwikkelaar heeft dat geschrapt en is bezig aan Bright Memory: Infinite, een volwaardige game voor de next-gen en PC.

Aangezien er weinig next-gen launchgames zijn pakten we de mogelijkheid met beide handen aan om deze game te spelen, aan het einde van de rit wist ik niet wat ik nu gespeeld had. Bright Memory begint met Shelia, een vrouwelijke protagoniste die strijd tegen een militaire groep om te zorgen dat een oude kracht niet in de verkeerde handen valt. Dit komt best bekend voor en het lijkt dan in verhaal en setting best veel op een Tomb Raider titel, er zitten trinkets en puzzels in waardoor je verder komt in het spel. Tijdens je queeste kom je meerdere soorten vijanden tegen, van de militaire organisatie tot een soort van demonen die door slechte krachten tot leven zijn gewekt. Het spel duurt ongeveer een uurtje en je kunt daarna gewoon het verder doorspelen als een soort van New Game+ maar daar had ik zelf niet de behoefte toe. Doordat het een erg kort spel is zou je dit moeten zien als een snippet of voorbode wat moet komen in de volledige versie, een beetje als Metal Gear Solid ook deed met Ground Zeroes wat een voorproefje was van V. Het verhaal is dan ook erg vergeetbaar en in een uur kun je dit ook niet voldoende uitdiepen.

Tomb Raider meets Devil May Cry

Waar het verhaal en de generieke setting ons deed denken aan Tomb Raider, zouden we de gevechten eerder met Devil May Cry vergelijken. Het is een combinatie van gun- en swordplay met een vleugje extra krachten. De vuurwapens zijn het standaard pistool, de shotgun en het machinegeweer. Ze voelen niet heel uniek, en ik voelde niet echt de noodzaak om te wisselen en had niet het idee dat ik met de shotgun van dichtbij meer schade aanrichtte dan met het machinegeweer. Waar de meer uitzonderlijke gameplay vandaan komt is het zwaard en de krachten. Met het zwaard heb je 3 mogelijke aanvallen, lichte en zware slag en dan nog de sterkste aanval. Waar je met het zwaard op de grond slaat en iedereen in een kleine cirkel de lucht in vliegt. Dit is zeer handig wanneer er een horde vijanden op je af komt. Daarnaast zijn er krachten als EMP, tijd vertragen, bliksem schieten, dus voldoende om je mee te verdedigen. Op de krachten en het zwaard zit een cooldown waardoor je niet daarmee de vijanden kunt spammen. Het vechten werkt best prima en het combineren van de verschillende wapens geeft het spel datgene waardoor het niet een generieke shooter is. Het enige wat beperkt was tijdens het vechten was het uitwijken, je kunt uitwijken redelijk constant blijven gebruiken waarmee het wel wat makkelijk werd. Uitwijken tot je veilig stond, schieten/slaan en verder uitwijken. Tijdens de gevechten krijg je zoals in de meeste Aziatische games punten waarmee je een ranking verdient. Op het moment heb ik niet het idee dat dit iets toevoegt maar ik verwacht dat hier in toekomstige releases zaken unlocked mee kunnen worden. De enemies in de game zijn vaak ‘bullet sponges’ en je kunt nieuwe krachten onthullen welke je kunt benutten om vijanden nog slimmer af te zijn, al gaat de game in het uur spelen uiteraard nooit al te diep zoals je kunt verwachten.

Grafisch is het in mijn optiek niet hoogstaand, het ziet er niet heel next-gen uit op de Xbox Series X console, vooral het karakter model waarmee je speelt is niet erg gedetailleerd en heeft uitdrukkingen van een plastic pop. De refresh rate was prima, het liep allemaal soepel maar ik had wel wat last van screen-tearing, wat jammer was. De game heeft last van de Unreal 4 engine wat we vaak zien bij games die op deze engine draaien, het is allemaal zo generiek. Nadat Gears of War uitkwam hebben we een jaar gehad waarin alle Unreal 4 engine spellen er hetzelfde uitzagen. Dit is voornamelijk het geval met games die door kleine teams op deze engine wordt gemaakt, hetzelfde geld voor ‘What remains of edith finch’, de games gebruiken generieke oppervlakken en textures waardoor ze allemaal op elkaar lijken en niet eruit springen. Hopelijk gaat de ontwikkelaar dit met Infinite aanpakken en meer eigen textures ontwikkelen. Al met al was het een vermakelijk uurtje, ik had hierna hetzelfde gevoel als een arcade hal shooter op rails. Het is een uur lang volle actie en in die tijdspanne is dat best prima. Wanneer de volwaardige opvolger hiervan volgend jaar uitkomt hoop ik wel op meer afwisseling en diepgang in het verhaal om het 10-20 uur lang vol te houden.