Ouderwets maar sterk
Nostalgische Japanse RPG’s zijn dood, lang leve de Japanse RPG. Opnieuw interesse wekken voor het ondertussen decennia oude standaard turnbased battle system is niet altijd succesvol gegaan. Er zijn zeker series, zoals Persona, die zeer gewaardeerde upgrades hebben uitgevoerd om het systeem naar deze tijd te hevelen. Square-Enix probeerde het kort geleden nog met Octopath Traveler en daarvoor met de eerste Bravely Default. Bravely Default voegde nogal wat quality of life functionaliteiten toe om het grinden prettiger te maken. Daardoor een zeer fijne game die je zelfs even tussendoor kon opstarten. Bravely Default 2 gooit vreemd genoeg een deel van de functionaliteiten in de digitale vuilbak. Het is de klassieke formule pur sang met het kleine stukje innovatie in het battle system.
Kenmerkend voor de korte serie is het systeem om aanvallen “op te stapelen” om zo meerdere acties achter elkaar uit te voeren. Defaulting staat gelijk aan verdedigen en voegt een extra mogelijke actie toe aan de volgende beurt. Braving stapelt deze tot een maximum van vier op elkaar. Alle vrijheid om helemaal los te gaan met je complete arsenaal aanvallen en spreuken. Monsters kunnen het ook dus te veel hangen op blijven verdedigen kan zo maar eens averechts werken. Al helemaal als je een degelijke groep tegenover je hebt staan. Aan de andere kant is te veel stapelen een slecht idee, doordat je in de min kan komen te staan en je een stuk langer op je beurt moet wachten.
Verder is Bravely Default 2 zo ouderwets als het maar kan. Het is verhaaltechnisch een losstaande game waardoor je de eerdere twee delen, die wel met elkaar te maken hadden, niet persé hoeft te spelen. Een directe vergelijking met Final Fantasy V is hier nog het meest accuraat. Je hebt vier helden van het licht, een redelijk rechte lijn van stadje naar stadje, een lineaire kerker of grot, een scala aan fetch quests, dozijnen aan jobs voor je helden en vier magische kristallen gebaseerd op de elementen die worden gebruikt om allerlei onheil te veroorzaken. Om dit pakketje heen zit een strik verwikkeld met een aantal sleutelfiguren die graag de macht willen hebben over alles. Als dat niet klinkt als Final Fantasy, dan weet ik het zelf niet meer. Dat is overigens niet erg, want die simpliciteit is juist hetgeen wat de serie zo vermakelijk maakt.
Deze Asterisks zijn geen bijzaken
In de wereld van Bravely Default zijn jobs verbonden aan Asterisks. Stenen met magische eigenschappen die de bezitter de kracht geven van een bepaalde specialiteit. Zo zijn er uiteraard de bekende white mage, black mage, thief en monk die je al relatief snel in het verhaal krijgt om je alvast te laten wennen aan alles. Verderop in het verhaal krijg je de meer exotische varianten. Praktisch alle Asterisks komen met een boss battle die je een voorproefje geven van wat je kan verwachten en of het in je huidige strategie past. Een deel van deze boss battles vergt nogal wat strategie inclusief een compleet andere aanpak dan dat je gewend bent. Normale gevechten zijn over het algemeen zo gepiept. Zo lang je niet alsmaar wegrent van gevechten, is direct tot het maximum stapelen meer dan voldoende. Boss battles daarentegen? Nee, die strategie zal je vooral de vernieling in helpen.
Bazen hebben de neiging om alles als een soort spiegel te counteren. Zelfs je helende spreuken worden dikwijls met een aanval gecounterd die je white mage het zwijgen op legt. Vier keer healen betekent dan één keer healen en vervolgens drie beurten wachten. Vier keer aanvallen betekent net zo veel schade terug. Als je geluk hebt ook nog eens met een nare status effect. Deze gevechten zijn de momenten waar de game even benadrukt of je wel echt goed hebt opgelet met het levelen van je beschikbare jobs. Deze kan je met elkaar combineren door een main en een sub job. Je main job is degene die je actief gebruikt en levelt. De sub job level je niet, maar je mag wel alle vaardigheden gebruiken die je hebt. Zo kan je bijvoorbeeld de vaardigheid van de white mage om zichzelf te helen door aan te vallen combineren met die van de black mage om MP terug te krijgen door aan te vallen. Een ander is om een snelheid gebaseerde aanval van de thief te combineren met de job met de hoogste snelheid statistiek. Er zijn een aantal van deze combinaties die battles helemaal naar jouw hand werpen. Het voelt wel altijd weer goed om één van deze combinaties te ontdekken.
Door een trechter
Nu komt het, Bravely Default 2 komt net zoals de meeste JRPG’s verschrikkelijk traag op gang. Het leukste van de game is je jobs levelen en deze met elkaar combineren. Het duurt tientallen uren voordat je er genoeg hebt bemachtigd om daadwerkelijk te beginnen met experimenteren. Na een kleine twintig uur had ik pas het idee dat ik echt kon doen waarvoor de game gemaakt is. Dan moet je alsnog al die jobs gaan levelen om ze echt tot hun recht te laten komen. Er zijn manieren om dit te versnellen, maar daardoor maak je de game effectief kapot, want je walst dan door het laatste stukje van het verhaal heen. Met de eerdere titels zou dat niet zo erg zijn. Je kon dan gevechten automatiseren of zelfs volledig uitzetten. Dat kan dus niet meer en niets is zo vervelend als nutteloze te eenvoudige gevechten aan te gaan.
Het verhaal trapt helaas net zo vaak op de rem als Verstappen dat moet doen tijdens een gemiddelde grote prijs. De structuur van dorpje, kerker, dorpje, grot, andere grot, etc. is bij iedere fan bekend. Het was echter goed geweest als hier iets meer variatie in had gezeten dan alleen maar door ellenlange gangetjes te hobbelen met een baas aan het einde en dezelfde wandeling terug. Persoonlijk ben ik ook niet zo kapot van wat er aan het einde van de game gebeurd. Laat ik het zo zeggen, denk aan NieR: Automata en beschouw het einde niet als het einde, maar als een begin.
Nu met veel meer pixels
Om nog even een vergelijking te maken met de originele versie op de Switch. De PC-versie van deze game is bijna een kopie. Wat grafische opties betreft kan je de game nu omhoog gooien naar een 4K resolutie, textures details zijn over het algemeen iets scherper, er is een hogere level of detail en er is controller support. Wat vreemde afwezige functionaliteiten zijn muis ondersteuning en widescreen resoluties. Er is verder niets anders toegevoegd. Geen unieke collector items of iets dergelijks dus.
Bravely Default 2 is een game die een beetje te veel leunt op nostalgie. Het is geen slechte game, maar met wat meer originaliteit in het verhaal zou het wat meer motiveren om door de kleine vijftig uur heen te gaan. Aanraden aan mensen die weinig met het genre hebben blijft daarom lastig. Voor de mensen die geen Switch bezitten en interesse hebben in een ouderwetse JRPG, is Bravely Default 2 geen verkeerde keuze.
