Eindelijk naar de nieuwe console en hoe?
Toen Borderlands: The Pre-Sequel werd aangekondigd voor de PC, Xbox 360 en PlayStation 3 vroegen veel mensen zich waarschijnlijk af waarom het spel niet voor de Xbox One en PlayStation 4 zou gaan komen. Het antwoord is inmiddels gegeven door 2K Games door de aankondiging van Borderlands: The Handsome Collection; Borderlands 2 en Borderlands: The Pre-Sequel voor de nieuwe consoles.
Beide games besproken we al eens op onze website en vielen zeker goed. Weliswaar was Borderlands: The Pre-Sequel een iets mindere game maar de gameplay in beide games is zeer goed vergelijkbaar. In beide Borderlands games draait het om knallen, knallen en nog eens knallen. Dat gaat gepaard met enkele interessante RPG-elementen. De Pre-Sequel is in principe een voorganger op het verhaal van Borderlands 2, al zul je weinig grootse verschillen zien tussen beide games. Het verhaal is ook niet hetgeen het om draait en is vooral een bijzaak. De omgevingen van beide games zijn wel compleet anders. Daar waar je in The Pre-Sequel nog op de maan Elpis speelt, daar ga je in Borderlands 2 weer naar het vaste land. De spelervaring is echter niet heel verschillend, met uitzondering op de omgevingen, waarbij die van Borderlands 2 toch sterk mijn voorkeur hebben. In Borderlands zijn er miljoenen wapens beschikbaar waardoor elk wapen vrijwel unieke eigenschappen kent. Echter heb je ook upgrade mogelijkheden. Zo zijn er verschillende classes beschikbaar, waarbij iedere class zijn eigen persoonlijke krachten kent. De een heeft een soort van rage mode, de ander kent support in de vorm van een healer en assault robot. Zo zijn er nog enkele leuke classes met elk hun eigenschappen. Vervolgens heeft elke class weer 3 verschillende skill-trees. Hierin vallen weer diverse upgrades, van het upgraden van je eigen karakter, tot het upgraden van je special ability. Het is aan de speler waar de voorkeur ligt. Verder zijn er natuurlijk ook nog de bad-ass skill upgrades, waarbij je procentueel eigenschappen als je armor, health, reload speed en wapeneffectiviteit kunt verbeteren. De RPG-eigenschappen maken wat mij betreft de game. Het levelen, het gebruik van je speciale ability en het steeds upgraden van allerlei eigenschappen maken en houden het spel erg interessant en uitgebreid. De laadtijden zijn daarnaast op de nieuwe consoles wat korter waardoor je lekker vlot kunt doorspelen in de game, wat Borderlands een echte pick-up-and-play game maakt.
Het knallen zelf is en blijft echter het hoofdelement in de Borderlands franchise, en dat werkt op zich goed, zij het dat er enkele maar’s aan kleven. Het constant respawnen van tegenstanders is soms vrij irritant. Na enige tijd komen tegenstanders weer terug in hun basis en uit het niets komen er constant weer nieuwe waves aan vijanden tevoorschijn. Denk je eindelijk die troep weggewerkt te hebben, en komen er weer allerlei nieuwe opponenten uit de trukendoos. Daarmee lijkt de gameplay soms wat weg te hebben van Serious Sam, waarmee een repetitief gevoel al snel opgewekt wordt. De mini- en normale eindbazen zijn op zich wel een aardige uitdaging, maar soms word het constante geknal wel wat voorspelbaar. Je weet dat je zoveel mogelijk missies in een zelfde gebied zo snel mogelijk en zoveel mogelijk tegelijkertijd moet uitvoeren aangezien je weet dat wanneer je later ’n keer terug komt weer iedereen af moet knallen (of je wilt er langs of doorheen rushen). Natuurlijk, wanneer je wat levels hoger bent geüpgrade zal dat wat sneller gaan, maar je weet constant precies waar iedereen weer opduikt en dat verandert eigenlijk nooit.
Geweldige tree-skills
Echter is dat vrijwel het enige minpunt van Borderlands wat mij betreft. Het spel kent namelijk tal van mogelijkheden en men heeft ook echt haar best gedaan om het spel zo uitgebreid mogelijk te maken, en dat is dan ook zeker geslaagd. Echter is Borderlands zowel qua verhaal als qua variatie geen Fallout-achtige game, en daarmee dus wat meer casual. Echter kun je met deze games welk online aan de gang, wat het allemaal weer wat spannender maakt. Trek je even terug wanneer het je te veel wordt, of laat anderen even hun gang gaan wanneer je even wat anders wilt doen. Met in totaal 4 spelers kun je per sessie aan de gang gaan. Echte concrete verschillen tussen Borderlands 2 en The Pre-Sequel zul je niet vinden. Wanneer je beide niet zou kennen en ze voor het eerst zou spelen, zou je zelfs amper kunnen opmerken dat The Pre-Sequel later is verschenen. Op zich passen ze dus wel prima bij elkaar als één pakket.
Grafisch is de game licht geüpgrade op de nieuwe console. Het spel is vrijwel haarscherp en het artwork-achtige thema komt goed uit te verf. Op de PS4 zul je soms merken dat er een enkele hick-up is in de framerate maar echte performance issues kon ik zelf niet opmerken. Ergelijk is de wat krappe framerate dan ook niet wat mij betreft. Veel karakters zijn er verder hetzelfde uit. Afhankelijk van de omgeving worden deze wel eens gevarieerd maar verder valt hier weinig variatie in te ontdekken. Qua audio klinken de geweren lekker in de oren, echter heb je er altijd weer van die klappergeweertjes tussen zitten die eerder van een Kermis af lijken te komen, maar de echt brute wapens klinken lekker nors. Van de soundtracks zul je niet heel veel merken door het vele gebulder van de geweren, tegenstanders en monologen/dialogen, dus een echte meerwaarde hebben deze ook niet.
Als je nog nooit eerder Borderlands hebt gespeeld of deel 2 en The Pre-Sequel nog nooit in handen hebt gehad en toch wilde spelen, dan is dit een perfecte mogelijkheid. Het totaalpakket bied, ik denk wel zo’n 50 uren aan gameplay, wil je er goed van kunnen genieten en het einde van de level cap bereiken. Hoewel ik Borderlands 2 al eens eerder heb uitgespeeld en The Pre-Sequel qua ambiance wat minder vind, is dit wel een shooter die je dagelijks wat uurtjes door je strot geduwd kunt krijgen zonder te klagen. Echter is Borderlands geen game die je een hele middag zult blijven spelen, mede door de constant herhalende waves aan vijanden die steeds weer om de 50 meter getriggerd worden. Vooral dat is een nadeel dat eigenlijk in elke Borderlands game aanwezig is gebleven. Als ze daar nog eens creatief over na gaan denken, dan kon Borderlands wel eens uitgroeien tot ‘de RPG-shooter’ van deze generatie.
